Του π. Ηλία Μάκου
Ορθόδοξοι νέοι και νέες από τα Τίραναν προσκύνησαν και ξεναγήθηκαν στο ιστορικό μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο νησάκι Σβερνέτς της Αυλώνας, που βρίσκεται στο μέσο λιμνοθάλασσας, όπου η φύση είναι απολαυστική και αναζωογονητική.
Συνοδεύονταν από τον υπεύθυνο Νεότητας της Αρχιεπισκοπής Τιράνων π. Γρηγόριο Πελούσιτ (Grigor Pelushit), ενώ τους υποδέχτηκε με χαρά ο υπεύθυνος του Μοναστηριού π. Ιωάννης Τερεζίου (Ιωάννης Τερεζίου).
Αλλά, εκτός από τη Μονή, περιηγήθηκαν και στην πόλη της Αυλώνας, όπου μεταξύ άλλων επισκέφθηκαν τον καθεδρικό ναό του Αγίου Θεοδώρου, το Μουσείο, την πλατεία κ.λπ.
Οι ειδικοί τη Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο νησάκι Σβερνέτς της Αυλώνας χρονολογούν ως κτίσμα του 13ου αιώνα, ωστόσο νεότερα στοιχεία δείχνουν να έχει δομηθεί τον 10ο αιώνα.
Μάλιστα σ’αυτό το μοναστήρι, που ήταν από τα πρώτα, που αναστήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, λειτουργούσαν τα προηγούμενα χρόνια μαθητικές κατασκηνώσεις, κάτι, που δεν θα γίνει φέτος, λόγω του κορωνοϊού.
Το προσκύνημα των παιδιών ήταν και μια δέηση στην Παναγία… Απλή, αλλά ολοκάρδια. Ξεδίπλωσαν μπροστά της την αγνότητά τους.
Και αισθάνθηκαν, ναι το αισθάνθηκαν, στην ψυχούλα τους, να τα παρακολουθεί με το γλυκό της βλέμμα. Την αισθάνθηκαν, ναι την αισθάνθηκαν, όχι μόνο ως μητέρα του Θεανθρώπου, αλλά και ως δική τους μάνα.
Ένιωσαν να τα “νιώθει”. Να ανοίγει την μητρική αγκαλιά της, για να τα σκεπάσει κάτω από την αδιάκοπη προστασία της. Και παρέδωσαν τους πόθους τους στη στοργή της.
Ένιωσαν να τα διαπερνά το τρυφερό βλέμμα της και την “είδαν” κοντά τους. Γεύτηκαν τη γλυκύτητά της. Οσφρίστηκαν την ευωδιά των αρετών της. Άκουσαν βαθιά μέσα τους τις μητρικές ανάσες σου. Ασπάστηκαν ευλαβικά τις εικόνες της και μεταφέρθηκαν εμπρός της.
Και την παρακάλεσαν να γίνει το λιμάνι τους, η καταφυγή τους, ο θησαυρός της σωτηρίας τους, η πηγή της αφθαρσίας τους, ο πύργος της σωτηρίας τους.
Ύμνησαν τη μεγάλη Κυρά με της καρδιάς τους τον ιερό παλμό. Με μια χαρά ανείπωτη έψαλλαν: “Παντάνασσα, Σ’ ευγνωμονούμε”…
