«Εθνικός Κήρυξ»

Η παμψηφεί εκλογή στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο της Αμερικής, του μέχρι τώρα Μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρου, σηματοδοτεί ακριβώς την ετυμολογική απήχηση του ονόματός του, δηλαδή να τολμήσουν η Αρχιεπισκοπή και η Ομογένεια να ελπίσουν ξανά. Είναι αναμφίβολα μεγάλη υπόθεση η επαναπόκτηση της ελπίδας και της προοπτικής, την οποία ελπίζεται ότι θα κομίσει ο καινούργιος Αρχιεπίσκοπος διότι η διαδρομή του μέχρι αυτή τη στιγμή αυτό ακριβώς συμμαρτυρεί ότι είναι «ποιητής καλών έργων». Διαβάστε με προσοχή το βιογραφικό του και θα κατανοήσετε εναργέστερα αυτό που λέγω.

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η Εκκλησία μας στην Αμερική βρέθηκε για πρώτη φορά στο σημερινό της κατάντημα, μιλούμε για ολοκληρωτική καθίζηση ή κυριολεκτική πτώχευση οικονομική, διοικητική, εκπαιδευτική, πνευματική. Δεν έχει νόημα να απαριθμήσω για μία ακόμα φορά τα επί μέρους ερείπια που μας αφήνει κληρονομιά ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος. Αλλωστε από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει; Ακόμα μέχρι και την τελευταία στιγμή αποπειράθηκε να παράσχει πράγματα στη Φλόριδα, ανεπιτυχώς βέβαια, αντί να αποχαιρετήσει τους παρευρεθέντες και να τους συστήσει να παραιτηθούν. Φτάνει τόσα χρόνια τα όσα έκαναν, τα επωδύνως γνωστά τόσο στις συνεδριάσεις του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, όσο και στις Κληρικολαϊκές Συνελεύσεις, με πιο πρόσφατη εκείνη την τραγελαφική του περασμένου Ιουλίου στη Βοστώνη. Φτάνει πια. Τώρα είναι το ξημέρωμα μιας άλλης μέρας. Το νέο ξεκίνημα στο οποίο οφείλουν να συμπορευθούν όσοι αγαπούν την Εκκλησία και την Ομογένεια.

Θ.Κ.