του π. Ρωμανού Φωκάκη
Δύο ώρες μόλις μπήκε η Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή, άφησε την επίγεια ζωή για την άνω Ιερουσαλήμ στο ταπεινό του κελάκι ο γηραιότερος μοναχός της Ιεράς Μονής Θεολόγου της Πάτμου, σε ηλικία σχεδόν 98 ετών.
Ο γέροντας Π. Νικόδημος Γρύλλης σε ηλικία μόλις 20 ετών και μοναχογιός, μπήκε στη Μονή του Θεολόγου να αφιερώσει την ζωή του και να μείνει για 78 χρόνια ως απλός μοναχός. Έζησε για 40 περίπου χρόνια ως ασκητής στο Κάθισμα του Λιβαδιού των Καλογήρων, στο οποίο και υπήρξε ο τελευταίος ένοικος μοναχός. Ακόμη διακόνησε ως μετοχιάρης στο περίφημο μετόχι της Μονής Πάτμου στην Σάμο καλλιεργώντας και παράγοντας ότι προσέφερε το εύφορο μετόχι. Πολύ φιλακόλουθος, έπαιρνε βδομάδα ανεβαίνοντας από το λιβάδι, με τα πόδια πολλές φορές.
Τελευταία που έμεινε στη Μονή, ήταν ο πρώτος στην ακολουθία και ο βδομαδιάρης με τον ιερέα τον έβρισκαν να περιμένει στο νάρθηκα να μπει για την ακολουθία. Δεν κουραζόταν να διαβάζει αναγνώσεις και προφητείες και να ψάλλει ωδές και τροπάρια.
Ήξερε το ψαλτήρι απ’έξω, το Ευαγγέλιο και πολλούς από τους πατέρες. Τα τελευταία χρόνια καταγινόταν στο κάθισμα που είχε στο Καστέλλι που είχε αγριοκάτσικα, καλλιεργούσε την γη και δύο μουλάρια για να οργώνει και αλωνίζει με τον παραδοσιακό τρόπο. Κατέβαινε μετά την ακολουθία εκεί, εκτός τις μεγάλες γιορτές, και ήταν πολύ καλός τεχνίτης να χτίζει τοίχους και να φτιάχνει πηγάδια, ίσως και ο τελευταίος. Ήταν πολύ δυνατός και σκληραγωγημένος. Στο λιβάδι των Καλογήρων δεν είχε ούτε ρεύμα, ούτε τηλέφωνο, ούτε σόμπα.
Από πολλά χρόνια οι γιατροί του διέγνωσαν καρκίνο και του έδιναν ζωή μόνο 5 χρόνια, και έζησε ακόμη 20. Λίγες μέρες καθηλώθηκε στο κρεβάτι και του συμπαραστάθηκαν πάρα πολύ, ο συγγενής του π. Πολύκαρπος με τον υποτακτικό του π. Μακάριο.
Τέσσερις μέρες πριν κοιμηθεί κατέβηκα στο νησί να πάρω την ευχή του γιατί πολύ με αγαπούσε. Με γνώρισε, μου έδωσε χίλιες ευχές και όταν τον ρωτούσα αν πονάει, μου είπε “Πονώ για το Μοναστήρι, για την έλλειψη μοναχών και τι θα γίνει το Καθολικό, ο Όσιος να βάλει το χέρι του. Ποτέ, ούτε στον πόλεμο δεν ήμασταν έτσι”.Είχε γνωρίσει παλιούς μου ενορίτες, τους οποίους θυμόταν έναν – έναν με τα ονόματά τους και τους ευχόταν να είναι καλά, η Παναγία να τους σκεπάζει γιατί μας έβαλαν στα σπίτια τους.
Ας ξεκουραστεί στα 98 του χρόνια από τους κόπους του. Ας έχουμε την ευχούλα του.
Και από εκεί που θα είναι, ας πρεσβεύει για το ιερό νησί μας, την Μονή του και για όλους όσους τον γνωρίσαμε, τον σεβαστήκαμε και τον αγαπήσαμε. Η γλυκιά του μορφή θα είναι μπροστά μας πάντα.
Ας είναι αιωνία σου η μνήμη καλέ μας γέροντα, π. Νικόδημε.
Ο συμπατριώτης σου,
Αρχιμ. Αγιογράφος Ρωμανός Φωκάκης.
ΠΗΓΗ: patmostimes.gr
