Αν κάτι αποδεικνύει η παλινδρόμηση για το θέμα του Καταστατικού είναι η έλλειψη συνέπειας, αλλά και σεβασμού προς την Εκκλησία και την Ομογένεια της Αμερικής. Αρχικά υπήρξε βιασύνη και απρονοησία και οδηγήθηκε το θέμα σε αδιέξοδα μειωτικά του γοήτρου του Πατριαρχείου και της Αρχιεπισκοπής. Μεθοδεύθηκε η διέξοδος να ζητήσει η Επαρχιακή Σύνοδος την αναστολή της αναστολής του Καταστατικού για να περισωθεί το κύρος του Βαρθολομαίου όπερ και εγένετο και τώρα πάλι επανήλθαμε στα ίδια.
Ο ελθών ως μάγος εξ’ Ανατολών Ελπιδοφόρος, προτού ακόμα γνωρίσει και γνωριστεί με την ενταύθα Εκκλησία και Ομογένειά μας, βιάστηκε να προβεί σε επικίνδυνες ανατροπές.
Κατόρθωσε με στροβιλισμούς όρων και πραγμάτων και λεξιλαγνείες να συμπαρασύρει δυστυχώς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος ομολογουμένως είναι ένας οξύνους, ευπαίδευτος και χαρισματικός Πατριάρχης των τελευταίων αιώνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Αποτέλεσμα ο Πατριάρχης να προτείνει την αναστολή του Καταστατικού της Αρχιεπισκοπής, την εκθρόνιση του Μητροπολίτη Νέας Ιερσέης Ευαγγέλου και την τρίμηνη αλειτουργησία του Βοστώνης Μεθοδίου στα μέλη της Συνόδου της εποχής εκείνης, του Οκτωβρίου του 2020.
Να τονίσουμε για μία ακόμα φορά πως ο Ελπιδοφόρος είχε βάλει στο μάτι πριν ενθρονιστεί ακόμα, να πάρει τη Μητρόπολη του Ευαγγέλου, κι αυτό το γνωρίζει κάλλιο παντός άλλου ο Γρηγόριος ο Σαλονικιός.
Κι ακόμα, συντελέστηκε ένας απροκάλυπτος εμπαιγμός ακύρωσης και καταστρατήγησης εν τη πράξει του Καταστατικού και των ισχυόντων θεσμίων επί μακρά σειρά ετών στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής για τις Επισκοποιήσεις. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην επισκοποίηση του Αθηναγόρα Ζηλιασκόπουλου, τον οποίον έφερε εδώ ο Ελπιδοφόρος επειγόντως από τον Καναδά χωρίς να έχει καν τα απαραίτητα δικαιολογητικά παραμονής και άδεια εργασίας, αλλά με φοιτητική βίζα. Ο Αθηναγόρας έχει μία ενδιαφέρουσα διαδρομή, γνωστή ευρέως σε εκκλησιαστικούς κύκλους της Γερμανίας, της Βορείου Ελλάδος, του Φαναρίου, του Καναδά.
Ο Αρχιεπίσκοπος προσπάθησε μέσα σε λίγους μήνες να τον κάνει Επίσκοπο αλλά τον φρέναρε η ενταύθα Επαρχιακή Σύνοδος λέγοντάς του πως χτες ήλθε και δεν έχει συμπληρώσει πενταετία υπηρεσίας εν Αμερική όπως προβλέπει το Καταστατικό της Αρχιεπισκοπής. Ο Ελπιδοφόρος κατόρθωσε και έπεισε τον Πατριάρχη να προχωρήσει στην επισκοποίηση του Ζηλιασκόπουλου κάνοντας τον δικό του Βοηθό Επίσκοπο της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως και παραχωρώντας τον «κατ’ ανάθεση» στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
Βέβαια οι ενταύθα ιεράρχες, ιερείς και η πλήθουσα Εκκλησία κατάλαβαν πέρα ως πέρα τα γενόμενα του κόλπου το «δι’ άλλης οδού», πλην όμως «ουδέν αποκρίνονται» υψίφωνα, άλλο τι γίνεται χαμηλόφωνα. Οι μεν Μητροπολίτες επειδή είναι τρομοκρατημένοι από την αναίτια και αναπολόγητη εκθρόνιση του Ευαγγέλου εκ των θερμότερων υποστηρικτών παντοιοτρόπως του Πατριαρχείου, οι δε ιερείς φοβούνται κι αυτοί να μην τους βγάλει ο Ελπιδοφόρος από τις κοινότητές τους και τοποθετήσει αυτούς που κουβάλησε από τη Χάλκη, τη Θεσσαλονίκη και αλλού. Οι λαϊκοί του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου σχολιάζουν ιεροκρυφίως, ενώ η πλήθουσα Εκκλησία και Ομογένεια τηρούν εκ του μακρόθεν κουνώντας τα κεφάλια τους με δοκησισοφία θρηνώντας τη χαμένη ελπίδα… και δυστυχώς αδειάζοντας τους ναούς.
Κι έτσι φτάσαμε στον σημερινό τραγέλαφο της παλινδρόμησης του Καταστατικού.
Αν το Καταστατικό έχρηζε αναθεώρησης όφειλε να γίνει στον καιρό του, με σεβασμό και εκτίμηση στην εδώ Ιεραρχία, στον Κλήρο και τον Λαό, τους οποίους αγνόησε παντελώς ο Ελπιδοφόρος και το πληροφορήθηκαν από τον «Εθνικό Κήρυκα» εκείνο το μοιραίο πρωϊνό της Πέμπτης 8 Οκτωβρίου 2020. Πού είναι η συνεργασία και η διαφάνεια που υποσχέθηκε ο Ελπιδοφόρος, ρωτούν πλείστοι όσοι εκ του κλήρου και του λαού; Πώς εισηγήθηκε ένα τόσο σοβαρό θέμα στον Πατριάρχη «δίχα της γνώμης των πλειόνων», δηλαδή των συνεπισκόπων του της Επαρχιακής Συνόδου;
Βέβαια ο Ελπιδοφόρος κρύβεται πίσω από το Πατριαρχείο λέγοντας και γράφοντας δυστυχώς (ανακοινωθέντα) πως όλα αυτά ήταν απόφαση του Πατριάρχη και της Συνόδου, ενώ η αλήθεια είναι πως ο ίδιος τα απαίτησε.
Και ιδού τώρα, Παρασκευή και 13 που λένε, θα ξεκινήσει η έκφραση των γνωμών των μελών των εκατέρωθεν επιτροπών. Βέβαια η στόχευση του Ελπιδοφόρου, όπως ανέφερα στο δημοσίευμα της 5ης Ιανουαρίου 2023, είναι η επιστροφή στην Ιακώβειο εποχή του μονισμού και της μονοκρατορίας. Αραγε είναι η σημερινή εποχή όμοια με εκείνης του Ιακώβου; Είναι οι ποιμαντικές, διοικητικές, κοινοτικές δομές και ανάγκες ταυτόσημες με εκείνης της εποχής; Κι ακόμα, αυτό που ερωτούν πολλοί έχοντες γνώση και γνώμη τόσο από την πλήθουσα Εκκλησία της Αμερικής όσο και από εν Φαναρίω Ιεράρχες, είναι ο Ελπιδοφόρος ένας άλλος Ιάκωβος; Απαγε της βλασφημίας. Τη στιγμή που δεν είναι σε θέση να διορίσει δυο κατάλληλους ιερείς στις κατάλληλες θέσεις, που διέσυρε το Πατριαρχείο, την Αρχιεπισκοπή, την Ομογένεια με εκείνη την παράξενη «βάφτιση» της Γλυφάδας και τις μεγαλαυχίες της επίσκεψης στη Βόρειο Ελλάδα και Αγιο Ορος με την αντιτρομοκρατική που τον ακολουθούσε με τα σκυλιά της κατά πόδας, με τον ορυμαγδό των μυστικοσυμβούλων που έχει συμμαζέψει και πληρώνονται αδρά νομίζοντας αφελώς ότι θα τον κάνουν Πατριάρχη, φιλοδοξεί να διοικήσει ολόκληρη την Αρχιεπισκοπή Αμερικής;
Βλέπουν οι άνθρωποί μας, σκέπτονται, αξιολογούν και ερωτούν από τις μέχρι τώρα επιλογές του και μάλιστα σε νευραλγικές θεσμικές θέσεις κατά τα διαρρεύσαντα τρεισήμισι χρόνια και απορούν. Κι ακόμα ερωτούν, μπορεί να αφεθεί ελεύθερος και ανεξέλεγκτος να «ποιεί κατά το δοκούν», χωρίς αντίλογο και έλεγχο πεπραγμένων για τα διοικητικά και οικονομικά;
