Μούδιασε η Αμερική, μούδιασε το Φανάρι, μούδιασε, η Ελλάς, μούδιασε το Αγιο Ορος, μούδιασε το σύμπαν με το πρώτο μίλημα της Δέσπως Λιάλιου στον «Εθνικό Κήρυκα» το Σαββατοκύριακο 1-2 Απριλίου, καθηγήτριας του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου, στην οποία οφείλει πολλά, αν όχι όλα.

Ουδείς περίμενε ότι η καθηγήτρια Δέσπω Λιάλιου με το εντυπωσιακό πραγματικά βιογραφικό, τη διαδρομή και προσφορά της στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης θα απογύμνωνε και μάλιστα ολοκληρωτικά τον Ελπιδοφόρο. Ουδείς.

Εν Φαναρίω έμαθα ότι τραβούσαν άλλοι τα γένια τους, άλλοι τα μαλλιά τους, άλλοι τα εγκόλπιά τους. Σχεδόν όλοι εμφανίσθηκαν προβληματισμένοι για την Αρχιεπισκοπή Αμερικής και πιο πολύ για το Πατριαρχείο και με το δίκιο τους.

Το θέμα εν προκειμένω είναι ότι την ανάγλυφη περιγραφή του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου δεν την έκανε κάποιος ιεράρχης ή κάποιος κληρικός, αλλά η καθηγήτριά του. Εκείνη που είχε την εποπτεία του διδακτορικού του διπλώματος και άλλων γραφών με τις οποίες ανελίχθηκε στην καθηγεσία, κι αυτό καθιστά τη θέση του Ελπιδοφόρου ακόμα πιο δύσκολη.

Οσες δικαιολογίες κι αν επισύρει, όσους στροβιλισμούς κι αν επικαλεσθεί, όσους κι αν επιστρατεύει ενταύθα και εν Ελλάδι, ακόμα και ψευδώνυμους με παλαιοδιαθηκικά ονόματα νομίζοντας ότι δεν γνωρίζουμε τις ρίζες και τις ριζούλες τους… για να παίξουν τον άχαρο ρόλο του αμύντορα, τα αποκαλυπτήρια της Δέσπως Λιάλιου είναι καταπέλτης. Κρίμα γιατί η Αρχιεπισκοπή και η Ομογένεια της Αμερικής περίμεναν άλλα, και τον περίμεναν αλλιώς. Αλλά έρχεται ώρα… και νυν εστί, η καθηγήτρια Λιάλιου άρχισε το ψάλσιμο και μάλιστα σε ήχο βαρύ. Εις πολλά έτη.