14 Ἀπριλίου 2017 : Μία ξεχασμένη ἀπό τους πολλούς Ἐπέτειος!

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ Γ.ΖΑΜΠΕΛΗ *

Τήν παριππεύσασα Μεγάλη Παρασκευή, 14η Ἀπριλίου τρέχοντος ἒτους , ἦταν ἡ τριετής ἐπέτειος τῆς ἐκδημίας ἑνός μεγάλου Ἀνδρός – ἑνός ἐπιφανοῦς Ἱεράρχου, τοῦ κυροῦ Θεοκλήτου Σετάκη, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἰωαννίνων,Ὑπερτίμου & Ἐξάρχου πάσης Ἠπείρου καί Κερκύρας.
Κατά τήν ἡμέραν αὐτήν, ἀλλά καί τίς ἑπόμενες ἑορτάσιμες ἡμέρες, ἐπερίμενα μέ ἀνυπομονησία ἀλλά καί περιέργεια, να δώ και να διαπιστώσω ποιός ἀπό τούς Ἐκκλησιαστικούς παράγοντες καί ἰδιαιτέρως ἀπό τά πνευματικά του τεκνία καθώς και ἀπ΄ αὐτούς πού εἶχαν εὐνοηθεῖ και ευεργετηθεί πολλαπλώς ἀπό τήν στήριξι τοῦ μακαριστοῦ αυτού Ιεράρχου, θά ἒγραφε κάποιο μνημόσυνο λόγο ἒστω μικρό καί διακριτικό, γιά νά θυμίση αύτήν τήν ἐπέτειο.
Ἀλλά φεῦ ! Οὒτε μία μικρά ὑπενθύμισις. Καί ἀνερωτήθην και ασφαλώς επικράθην για το έλλειμα ευγνωμοσύνης που υπάρχει στον εκκλησιαστικό χώρο! . Καί ἀνεπόλησα τά τρία δύσκολα, ἀλλά συνάμα πολύ ἐνδιαφέροντα ἒτη πού έπεράσαμε μαζί , ἐκεῖνος ὡς Πρόεδρος τῆς Ε.Κ.Υ.Ο (Ἐκκλησιαστική Κεντρική Ὑπηρεσία Οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) καί ἐγώ ὡς Γενικός Διευθυντής. Τά τρία πρῶτα ἒτη τῆς Ἀρχιεπισκοπείας τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἱερωνύμου (2008-2011) . Ὁ τίτλος που χρησιμοποιώ για τον Μακαριώτατο, δέν εἶναι τυχαῖος οὒτε ἀπό λάθος, εἶναι ἡ ορθή προσφώνησις στην οποία ἐπέμενε ὁ μακαριστός Θεόκλητος νά προσφωνῆται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, διότι πολύ ἁπλᾶ ἐθεωροῦσε ὃτι τό «καί πάσης Ἑλλάδος» δέν ὑφίσταται «ἐν τῶ γίγνεσθαι» τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς σχέσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς θυγατρός Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ὁ Θεόκλητος, ἦτο ἓνας Ἂνδρας βαθειά θεολογημένος, ἂνθρωπος τοῦ «εἶναι» και ὂχι τοῦ «φαίνεσθαι», ἒλεγε εὐθαρσῶς την γνῶμι του χωρίς να ὑπολογίζη τίς συνέπειες , ἀπίστευτα εὐγενής καί φιλόξενος, δύσκολος στις φιλίες του ,ἀλλά πιστός μέχρι τέλους σ΄ αὐτούς πού ὑπελόγιζε ὡς φίλους του. Άνθρωπος της προσφοράς και όχι της εκμετάλλευσης όπως οι περισσότεροι εκ των αδελφών του!
Ἒβαζε τό καλό τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας ἐπάνω ἀπό ὁποιαδήποτε σκοπιμότητα, εἲτε ἀρχιερατική εἲτε πολιτική. Και ήξερε να ξεχωρίζει το ορθόν από το ευχάριστο, το καλό από το απλώς συμφέρον!
Θεωροῦσε, βασιζόμενος στήν πολυετῆ ἐμπειρία του (40 ἒτη Ἀρχιερεύς & Πρόεδρος τῶν Εὐαγῶν Ἱδρυμάτων Ἰωαννίνων καί 18 συναπτά ἒτη Μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης), ὃτι οἱ περισσότεροι Ἀρχιερεῖς ἦταν Πολιτειοκράτες, νομίζοντας ὃτι κομίζουν πολιτική ἐξουσία, ἐνῶ στην οὐσία ἒπεφταν στήν παγίδα τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἡ ὁποῖα μόνον ἒπαιρνε ἀπό τήν Ἐκκλησία παραχωρώντας ψυχία. Ὃταν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τό κατενόησε αὐτό (ἐπί Ἀρχιεπισκοπείας τοῦ μακαριστοῦ Χριστοδούλου) ἦτο ἢδη πολύ ἀργά. Εἶχε ἢδη ἀπωλέσει το 96% τῆς ἀκινήτου περιουσίας Της ἂνευ οὐσιωδῶν ἀνταλλαγμάτων. Ὁ μακαριστός Θεόκλητος ἐπαρουσίασε ἀναλυτικότατα στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τον Ὀκτώβριο 2009 σέ μία 50σέλιδη Εἰσήγησι για πρώτη φορά στα χρονικά, τήν πραγματική κατάστασι διαχρονικῶς τῆς ἀκινήτου περιουσίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Σέ αὐτήν την Εἰσήγησι, ἡ ὁποῖα παραδόξως ἐξηφανίσθη και δέν ἐδημοσιεύθη στό Περιοδικό «’Εκκλησία» ὃπως ὃλες οἱ ἂλλες Εἰσηγήσεις τῆς Ἱεραχίας, ἐστηρίχθησαν ὃλες οἱ αἰτιάσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τῶν ἑκάστοτε Συνοδικῶν Ἀρχιερέων ἒναντι τῆς Πολιτείας στα δύσκολα χρόνια πού ἐπηκολούθησαν σχετικῶς μέ τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου καί τήν κατάστασιν τῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐπίστευε ἀκραδάντως ὃτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία θά ἒπρεπε νά ἐπιλύη ὃλα τά διοικητικά, κανονικά καί ἐκκλησιολογικά θέματά Της ἀφ’ Ἐαυτοῦ καί νά μήν παραχωρῆ τά προνόμιά Της στήν ἑκάστοτε Πολιτειακή Διοίκησι. Γι’ αὐτό ἂστραψε καί ἐβρόντηξε στις Συνεδρίες τῆς Δ.Ι.Σ πού συμμετεῖχε το 2008-2009 μέ τό θέμα τῆς ἐκδικάσεως τοῦ π. Ἀττικῆς, μακαριστοῦ πλέον Παντελεήμονος Μπεζενίτη. Θεωροῦσε ὃτι ἡ Ἐκκλησία ἀδικοῦσε τόν Εαὐτό Της περιμένοντας την κοσμική δικαιοσύνη ν’ ἀποφανθῆ περί τῆς τύχης ἑνός Ἀρχιερέως και δεν ἐλάμβανε Ἐκείνη τίς ἀπαραίτητες ἀποφάσεις.
Ἦταν ἀπίστευτα εὐγενής και φιλόξενος ἂνθρωπος. Ἡ φιλοξενία του πρός ἐμέ, τήν οἰκογένειά μου καί τους συνεργάτες του παροιμιώδης. Δέν θα λησμονήσω ποτέ ὃτι ὃποτε τόν ἐπισκεπτόμουν στά Ἰωάννινα εἲτε μόνος εἲτε μέ φίλους εἲτε μέ συνεργάτες , ἐμαγείρευε ὁ ἲδιος καί μᾶς παρέθετε γεῦμα στό Ἐπισκοπεῖο. Πολλοί πού δέν τόν ἐγνώριζαν καλά, θά ἀναρωτηθοὐν γιατί θεωρῶ ὃτι ἦταν πολύ εὐγενής ἐνῶ ἒβγαζε μία κατ’ ἐπίφασιν ἀγριάδα. Αὐτό ἦταν ἐπίπλαστο και ἲσως ἦταν ἡ ἂμυνά του ἀπέναντι σέ ἀνθρώπους πού θεωροῦσε ὃτι δέν εἶχαν ἀγαθούς σκοπούς.
Ἐνθυμοῦμαι χαρακτηριστικά ὃτι καθόταν δίπλα μου ἐντός τοῦ γραφείου μου ἐπί 6μηνο , παρών σε ὃλες τις συσκέψεις είτε μέ ὑπηρεσιακούς παράγοντες εἲτε μέ συναλλασσομένους , καπνίζοντας ἀρειμανίως, γιά να κατανοήση τό ποιόν τοῦ ἀνθρώπου πού εἶχε νά συνδιαλλαγῆ. Εἶχαν δεῖ πολλά τά μάτια του στις Οἰκονομικές Ὑπηρεσίες τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τίς προηγούμενες θητεῖες του καί δεν ἐμπιστευόταν κανέναν. Πολύ δέ περισσότερο κάποιον ὁ ὁποῖος ἦλθε ὡς ὁ πιό ἒμπιστος ἂνθρωπος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ἐκτίμησα τήν ἀντρίκια στάσι του διότι μοῦ ἐξεδήλωσε την θέσι του ἀπό την ἀρχή καί δέν κρύφθηκε λέγοντας ἂλλα μπροστά καί ἂλλα ἀπό πίσω ὃπως συνηθίζουν οἱ περισσότεροι ἐντός τοῦ έκκλησιαστικοῦ γίγνεσθαι.
Μέ τήν παρέλευσι ὃμως τοῦ πρώτου ἐξαμήνου σκληρῆς δοκιμασίας, ὁ Γέροντας ἀποδείχθηκε περιβόλι. Ἂνοιξε την καρδιά καί τήν ψυχή του καί μέ τίς ἀστείρευτες γνώσεις του περί τῆς ἱστορικότητος τοῦ κάθε ἀκινήτου τῆς Ε.Κ.Υ.Ο καθώς καί τῆς πορείας τῶν ἐκκλησιαστικῶν μετοχῶν τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης, προχωρήσαμε μαζί καί ἐπιτελέσαμε σημαντικό ἒργο γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ ὁποῖα εἶναι ἐπάνω ἀπό πρόσωπα ὃπως χαρακτηριστικά ἒλεγε.
Σέ αυτήν τήν μικρή, ιστορική αλλά πρωτίστως,οφειλόμενη κατάθεση ψυχής στην μνήμη Του,, δέν θά μποροῦσα νά μην ἀναφερθῶ στό θέμα τῶν μετοχῶν τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης. Καί αὐτό ὀφείλω νά τό πράξω διότι ἒχω ἀκούσει πολλά ἀπό πολλούς, οἱ ὁποῖοι βεβαίως πέραν ὃτι εἶναι ἀδαεῖς περί τοῦ θέματος, εὐνοοῦν τήν εὒπεπτη λύσι ἡ ὁποῖα βολεύει κάποιους πού ἒχουν τεραστία εὐθύνη έκ τῆς θέσεως τους γιά τήν ἀπώλεια τοῦ τεράστιου αὐτοῦ περιουσιακοῦ στοιχείου τῆς Ἐκκλησίας.
Ὃταν ἐμεῖς ἀποχωρήσαμε τήν 31η Μαρτίου 2011, ἀφοῦ εἶχαν προηγηθεῖ ἀπίστευτες δολοπλοκίες περί τῆς παραμονῆς μου ( ὁ νῦν Μητροπολίτης Χίου Μάρκος,ὡς τότε Ἀρχιγραμματεύς γνωρίζει τά γεγονότα καλύτερα ἀπ’ ὃλους) καί εἶχε ἐπακολουθήσει ἡ ἐκκωφαντική παραίτησις τοῦ μακαριστοῦ Θεοκλήτου ἀπό τήν Προεδρεία τῆς Ε.Κ.Υ.Ο, ἡ Ἐκκλησία (Ε.Κ.Υ.Ο) κατεῖχε 14.174.979 μετοχές τῆς Ε.Τ.Ε με μέση τιμή κτήσεως 5 Ευρώ καί χρηματιστηριακή ἀξία 6,27 Εὐρώ/μετοχή καί προσαρμοσμένη τιμή τῆς τότε ἀξίας σήμερα 472 Ευρώ / μετοχή. Τί ἒπραξαν λοιπόν ἡ Διοικοῦσα Ἐπιτροπή τῆς Ε.Κ.Υ.Ο καί οἱ Διαρκεῖς Ἱεραί Σύνοδοι (Δ.Ι.Σ) των περιόδων αυτών,οὓτως ὣστε να προφυλάξουν τήν περιουσία τῆς Ἐκκλησίας ; Ἀπολύτως τίποτε.
Ἐχλεύασαν μάλιστα,κατά τρόπο υποκριτικό και προκλητικό, ὃπως οἱ Ἂρχιερεῖς τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Σεβ.Δωρόθεο Σύρου, ὃταν τόν Ἀπρίλιο 2013 ἐτόλμησε νά προτείνη τήν ἐξαγορά πλειοψηφικοῦ πακέτου μετοχῶν τῆς Ε.Τ.Ε στήν τότε ἐπικείμενη αὒξησι τοῦ Μετοχικοῦ Κεφαλαίου τῆς Τραπέζης, γιά νά ἀποφευχθῆ ὁ ἀφελληνισμός της καί νά ἐπωφεληθῆ ἡ Ἐκκλησία ἀπό μία μοναδική εὐκαιρία προστατεύοντας στήν οὐσία τήν ἐπένδυσί Της. Τό θέμα μάλιστα ἒφθασε στην Βουλή ὓστερα ἀπό ἐπερώτησι κάποιων Βουλευτῶν. Τά γεγονότα δικαίωσαν την πρόταση του Σεβ. Σύρου, για την οποία εδέχθη την μήνιν των ασχέτων και εμπαθών αδελφών του. Ἡ Ε.Τ.Ε κατέληξε στά χέρια ξένων ἐπενδυτῶν ἒναντι πινακίου φακῆς καί ἡ Ἐκκλησία ἀπώλεσε τό σύνολο σχεδόν τῆς ἐπενδύσεως Της. Πολύ θά θέλαμε νά γνωρίζωμε τί πραγματικά συνέβη μέ τις μετοχές τῆς Ε.Τ.Ε (άπό τό 2011 ἒως σήμερον) καί σέ τί κατάστασι εὐρίσκονται τώρα.
Αὐτές οἱ λίγες σκέψεις συνοδεύουν τήν μνήμη μου γιά τόν πραγματικό φίλο καί πνευματικό ἀδελφό και πατέρα κυρό Θεόκλητο Σετάκη, ὁ ὁποῖος τρία ἒτη μετά τήν μετάστασί του στήν Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία , μᾶς λείπει, ὃπως λείπει ὁ μεστός και θεολογημένος λόγος του ἀπό τήν καθημερινή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Λείπει η μορφή Του, το ανάστημά Του. Και όσο τα χρόνια περνούν τόσο εδραιώνεται η διαπίστωσις ότι δεν υπάρχουν πια τέτοιες φυσιογνωμίες Ιεραρχών στην Εκκλησία της Ελλάδος! Και αυτό μας καθιστά ακόμη πιο φτωχούς και ανυπεράσπιστους για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις και τις δυσκολίες που θα έλθουν! Αἰωνία ἡ μνήμη Του μεγάλου και δυναμικού Ιεράρχου Ιωαννίνων Θεοκλήτου.

* Ἀντώνιος Γ. Ζαμπέλης
Οἰκονομολόγος- Ἀνώτατο Τραπεζικό Στέλεχος
ὑποψήφιος Διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν
τ. Γενικός Διευθυντής τῆς Ε.Κ.Υ.Ο

Ὑστερόγραφο : Κάθε σχόλιο στα γραφόμενά μου δεκτό & σεβαστό, ἀρκεῖ να φέρη τό ὀνοματεπώνυμο τοῦ σχολιάζοντος καί ὂχι τῶν φερεφώνων του δημοσιογραφίσκων πού ἐμβιοῦν δωρεάν είς βάρος τῆς Ἐκκλησίας στά ἀκίνητα τῆς Ἀκτῆς Θεμιστοκλέους ὃπως τοῦ Ζάχου Πανούλη ἀπό τ’ ’Ἂγραφα (και ὁ νοῶν, νοείτω) .