Τα εγκύκλια μαθήματα παρακολούθησε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και αποπεράτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές τον Ιούνιο του έτους 1928.

Στη συνέχεια σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε το πτυχίο του το έτος 1932.

Στις 29 Ιουνίου 1932 εκάρη Μοναχός στην Ιερά Μονή Οσίου Μελετίου Κιθαιρώνος.

Τον Οκτώμβριο του 1932 διόρισθηκε ως ιεροκήρυξ στον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μοναστηρακίου.

Τον Ιούλιο του 1934 χειροτονήθηκε διάκονος από τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο και υπηρέτησε επί τριετία στον ιερό ναό Αγίων Πάντων Καλλιθέας Αθηνών και εν συνεχεία στον ιερό ναό Αγίας Ζώνης Αθηνών, επί τέσσερα και ήμισυ έτη.

Στις 19 Απριλίου 1942 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και προχειρίσθηκε αυθημερόν εις Αρχιμανδρίτη, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος Ιάκωβον Βαβανάτσον και προσελήφθη υπ αυτού ως ιεροκήρυξ, όπου και υπηρέτησε μέχρι το έτος 1958, με εξαίρεσιν το διάστημα 1952-1955, κατά το οποίο υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιερέας ιεροκήρυξ, με βαθμό Λοχαγού, στην Μακεδονία, στην ΙΧ Τεθωρακισμένη Μεραρχία.

Εξελέγη Μητροπολίτης Άρτης στις 22 Σεπτεμβρίου 1958, χειροτονήθηκε στις 25 του ιδίου μηνός.

Η ενθρόνισή του έγινε στις 7 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους.

Επί τριάκοντα έτη διεποιμανε θεοφιλώς την Ιερά Μητρόπολη Άρτης.

Ιερά Μονή Θεοτοκίου απο αριστερά: Ο Ιεροκήρυκας Ιάκωβος Παχής (μετέπειτα Μητρ. Αργολίδος ), Άρτης Ιγνάτιος Γ΄ Τσίγκρης, ο Ιεροκήρυκας Ιγνάτιος Αλεξίου (μετέπειτα Μητρ. Άρτης), ο Μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεος ως λαϊκός, ο Ιεροκήρυκας Ιάκωβος Γιώτης και ο Μητρ. Εδέσσης Καλλίνικος.

Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 8 Απριλίου 1988, Μεγάλη Παρασκευή και ώρα 11:30 π.μ. στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Αθηνών.

Το έτος 2008 η Ιερά Μητρόπολις Άρτης εξέδωσε βιβλίο για τον μακαριστό ποιμενάρχη της κυρό Ιγνάτιο Γ΄ και με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Άρτης Ιγνατίου Δ΄,  ανέλαβα μαζί με παλαιοτέρους συνεργάτες του μακαριστού την συλλογή οπτικοακουστικού υλικού σε όλες τις περιοχές που πέρασε με τελευταίο σταθμό την Ι.Μητρόπολη Άρτης.

Παραθέτω αποσπάσματα για αυτά που έγραψαν για τον μακαριστό Μητροπολίτη Άρτης κυρό Ιγνάτιο Γ΄ :

+ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος

16 Ιανουαρίου 2008

Υπήρξε σπουδαιοτάτη εκκλησιαστική φυσιογνωμία, κεκοσμημένη μετά πολλών και πλουσίων αρετών. Όλη του η ποιμαντορία ήταν αληθής προσφορά καρδίας δια το ποίμνιόν του και επί σειρά ετών με την ακράδαντον πίστιν, την ευλάβειαν και την ακαταπόνητον φιλοπονίαν και δραστηριότητά του πολλά προσέφερε προς πνευματικήν οικοδομήν του λαού και την δόξαν του Θεού.

Η ιστορική Μητρόπολις Άρτης είχε εις το πηδάλιον επί δεκαετίες ένα εξαίρετον Ποιμενάρχην.

Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  πρώην Άρτης Ιγνάτιος Δ΄

 Άνθρωπος του Θεού, πλήρης πνεύματος και δυνάμεως. Θεοφόρος και Χριστοφόρος, επαξίως ετίμησε το όνομα και τη ζωή του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου. Ευλογημένος και χαριτωμένος.

Πατέρας αγαθός και καλός ποιμένας. Πλούσια και πληθωρικά τα αγιοπνευματικά του χαρίσματα. Διέθετε Αγάπη και Καλοσύνη, απλότητα και ταπείνωση, πίστη και ευλάβεια, ευθύτητα και διάκριση, πραότητα και εγκράτεια, αγνότητα και καθαρότητα ψυχής.

Ήταν πάντοτε συνεπής, πρόθυμος, δραστήριος και ακούραστος στην άσκηση των υψηλών καθηκόντων του. Είχε βαθειά συναίσθηση της Αρχιερατικής του ευθύνης και διακονίας. Έτρεφε μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση προς όλους ανεξαιρέτως. Πάντα στα χείλη του είχε τον καλό λόγο, την εμπνευσμένη νουθεσία και προτροπή, την παρήγορη συμπαράσταση.

+Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κυρός Ιγνάτιος

Είναι αλήθεια ότι οι μεγάλοι άνθρωποι που περνούν απ αυτό τον κόσμο, αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα, τα οποία δεν σβήνει ούτε κι αυτός ο χρόνος που όλα τα δαμάζει κι όλα τα ισοπεδώνει.

Αυτοί που έπρατταν άλλα «εν τω κρυπτώ» και άλλα «εν τω φανερώ», αλλά ήσαν καθαροί και ξάστεροι. Αυτοί είναι λίγοι. Δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Είναι δώρα του Ουρανού στους ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι, «ευωδία Χριστού» όπως είναι, κρατούν άσηπο το περιβάλλον στο οποίο ζούν, τους ανθρώπους που καλλιεργούν, τον γύρω τους κόσμο.

Ένας τέτοιος, μεγάλος, θαυμαστός, μοναδικός άνθρωπος ήταν ο Ιγνάτιος Τσίγκρης. Θαυμαστός και συναρπαστικός Ιεροκήρυκας και Πνευματικός πατέρας. 

Τηρούσε με τέτοια ακρίβεια αυτά, που δίδασκε, που δεν μπορούσες ούτε κάν να σκεφθής ότι αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να παραβή έστω και μια εντολή του Θεού. Μπροστά του γίνοταν όλα αληθινά. Το ψέμα υποχωρούσε. Το ψεύτικο χανόταν. Το αληθινό και το γνήσιο πρυτάνευε. Η επιβλητική παρουσία του σου έδινε θάρρος για πνευματικούς αγώνες.

Και θα ήταν παράλειψις, αν δεν ανέπεμπα δοξολογία στο όνομα του εν Τριάδι Αγίου Θεού, που με αξίωσε σε αυτό τον κόσμο να τον γνωρίσω, να τον ζήσω από κοντά και νάχω απ τα άγια χέρια του την χειροθεσία της Μοναχικής μου κουράς.

+Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης Καθηγούμενος Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

24/12/2007

Τον εγνώρισα από το έτος 1975, όταν άρχισα να επισκέπτομαι το εν Άρτη ιστορικό Μετόχι της Μονής μας, τους Αγίους Αναργύρους, και κατά τις επισκέψεις του στην Ιερά Μονή μας.

Μας αγάπησε πνευματικά και χριστομίμητα και τον αγαπήσαμε σαν πνευματικό μας πατέρα. Κοντά του νοιώθαμε ότι κάπως έτσι μας αγαπά ο ουράνιος Πατέρας μας. Δεν επεβάλλετο με την υπεροχή του αξιώματός του ή την εξουσία του επισκόπου. Με την ταπείνωση, την απλότητα και την αγιότητά του σε ενέπνεε και σε έκανε να τον σέβεσαι και να τον υπακούης. Ήταν ο ίδιος ελεύθερος εν Χριστώ και ακτινοβολούσε ελευθερία Χριστού.

Θεμέλιο της αγίας προσωπικότητάς του ήταν η αγία ταπείνωσίς του. Ποτέ δεν περιαυτολογούσε, δεν κατέκρινε, δεν επέμενε στην γνώμη του, δεν προσέβαλε όσους τον στενοχωρούσαν.

Του ήταν αδιανόητο να ειπή ποτέ έστω και το παραμικρό ψέμα, αλλά και επίστευε ότι και οι άλλοι – και μάλιστα ιερωμένοι ή μοναχοί – δεν είναι δυνατόν να ψεύδονται. Δεν επίστευε εύκολα κατηγορίες κατά άλλων προσώπων.

Ιγνατίου, του Σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου,

της αγιωτάτης μητροπόλεως Άρτης, ημών δε, πατρός και Ποιμενάρχου,

Αιωνία η μνήμη