ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Στις 28 Ιανουαρίου 2018, συμπληρώνονται δέκα χρόνια ακριβώς, από την εις Κύριον εκδημία του φωτισμένου μεγάλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου.
Έφυγε από κοντά μας και όμως, δέκα χρόνια από τότε, τον αισθανόμαστε μέχρι σήμερα να ζεί ανάμεσά μας.

Η τελευταία του κατοικία στο Α ´ Νεκροταφείο Αθηνών έχει μετατραπεί σε ιερό κέντρο μνήμης και κατάθεσης ταμάτων από συνειδητοποιημένους προσκυνητές-επισκέπτες, οι οποίοι φτάνουν μέχρι εκεί γιατί τον αποζητούν, γιατί μας λείπει.
Ναί λείπει ο Χριστόδουλος από την Εκκλησία μας, από την πατρίδα μας και κυρίως από τον λαό μας.

Τα χρόνια που περνάμε είναι δύσκολα. Η χώρα μας δοκιμάζεται και ο λαός μας στην πλειοψηφία του υποφέρει αλλά στέκει γενναίος και αξιοπρεπής. Δυστυχώς εμωράνθη το άλας της χώρας και έχουμε συμβιβαστεί πλήρως με την παρακμή. Ζούμε στη Δημοκρατία της ψευτοθεωρίας και των περιττών λόγων και όχι της πράξης και της αντίστασης!

Η επέτειος της εκδημίας του εφέτος συμπίπτει στο πιο βαθύ σκοτάδι αυτής της παρακμής. Και συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε.

Ασφαλώς και θα τελεστεί κατά τα εκκλησιαστικά ειωθότα το ιερό μνημόσυνο στο ναό των Αγίων Θεοδώρων του Α ´ Νεκροταφείου, όπως κάθε χρόνο, με προεξάρχοντα τον Μητροπολίτη Καισαριανής Δανιήλ, πνευματικό ανάστημα του Χριστοδούλου και από τους λίγους Μητροπολίτες που τιμούν και θυμούνται ειλικρινώς τη μνήμη του μεγάλου Πρωθιεράρχη και πατέρα.

Θα περιμέναμε ωστόσο ότι εφέτος η Εκκλησία της Ελλάδος θα τιμούσε τον σημαντικό αυτό Πρωθιεράρχη όπως ακριβώς του άξιζε…
Θα περιμέναμε η Σύνοδος στην τελευταία συνεδρίασή της τον μήνα Δεκέμβριο, να μας ενημέρωνε για την απόφασή της να τελέσει με επισημότητα τα μνημόσυνα για τα δεκάχρονα του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών που αν δεν ήταν ο Χριστόδουλος να κινήσει τα νήματα , να φωνάξει στους τότε υπουργούς και να βγούν οι επιδοτήσεις ο ναός θα ήταν ακόμη κλειστός.
Και η απορία μας και μαζί η θλίψη μας θεριεύουν όταν σκεφτόμαστε ότι κατά την παρούσα Συνοδική περίοδο οι 8 στους 12 Μητροπολίτες που την απαρτίζουν είναι εκλεγέντες και χειροτονηθέντες από τον ίδιο τον Χριστόδουλο.
Ένας δεν βρέθηκε να εισηγηθεί αυτό που άξιζε στον Μεγάλο Πρωθιεράρχη και το οποίο θα ικανοποιούσε τον χριστεπώνυμο λαό μας!
Γιατί αυτή η αδιαφορία; Γιατί αυτή η συμπεριφορά;
Και το μερίδιο ευθύνης βαραίνει όλους τους εκλεγέντες επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου Αρχιερείς! Και δεν είναι ένας, ή δύο, ή έστω δέκα! Είναι 30 εν ενεργεία Μητροπολίτες,γεροί νάναι! Και ο αριθμός αυτός των Ιεραρχών είναι σημαντικός και θα ήταν σημαντικότερος αν ήταν οργανωμένοι σε μία ισχυρή ομάδα η οποία θα επηρέαζε αποτελεσματικά τις εξελίξεις στην Εκκλησία μας και θα είχε ισχυρό λόγο εντός της Ιεραρχίας. Συγκεκριμένα πρόκειται για τους Μητροπολίτες:
1.Δημητριάδος Ιγνάτιο
2. Καισαριανής Δανιήλ
3.Φλωρίνης Θεόκλητο
4.Κασσανδρείας Νικόδημο
5.Ύδρας Εφραίμ
6.Πειραιώς Σεραφείμ
7.Σερρών Θεολόγο
8.Σύρου Δωρόθεο
9.Σιδηροκάστρου Μακάριο
10.Χαλκίδος Χρυσόστομο
11.Νέας Σμύρνης Συμεών
12.Κερκύρας Νεκτάριο
13. Γλυφάδας Παύλο
14.Εδέσσης Ιωήλ
15.Θήρας Επιφάνιο
16.Ζιχνών Ιερόθεο
17.Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομο
18.Κοζάνης Παύλο
19.Μεσογαίας Νικόλαο
20.Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο
21.Νεαπόλεως Βαρνάβα
22.Πατρών Χρυσόστομο
23.Κυθήρων Σεραφείμ
24.Αιτωλίας Κοσμά
25.Δράμας Παύλο
26.Σισανίου Παύλο
27.Γόρτυνος Ιερεμία
28.Κορίνθου Διονύσιο
29.Τριφυλίας Χρυσόστομο
30.Μεσσηνίας Χρυσόστομο

Και κοντά σε αυτούς τους 30 εν ενεργεία Μητροπολίτες, υπάρχουν και 5 Μητροπολίτες άνευ επαρχίας.Συγκεκριμένα οι:
1. Βρεσθένης Θεόκλητος,από Θεσσαλιώτιδος
2.Θερμοπυλών Ιωάννης
3.Αχαίας Αθανάσιος
4.Βελεστίνου Δαμασκηνός
5.Κορωνείας Παντελεήμων
Και ένας Επίσκοπος, ο Φαναρίου Αγαθάγγελος.

Συνολικά δηλαδή 36 Ιεράρχες.

Το βάρος βέβαια, για το παράπονο που καταθέτω πέφτει,κυρίως, στους επαρχιούχους! Αυτοί είναι οι έχοντες και κατέχοντες.

Όμως το σκηνικό αυτό, το έχω ξαναζήσει. Κάτι σαν το deja vu, σαν την προμνησία, όπως λέγεται όταν κάποιος έχει την αίσθηση ότι έχει δεί ή βιώσει ξανά στο παρελθόν μια κατάσταση.

Ήταν Κυριακή 2 Μαίου 2004, μετά το επιτίμιο που επεβλήθη στον Χριστόδουλο από τους…” Κου Κλουξ Κλαν του Φαναρίου”- όπως ευφυώς και υπερβολικώς εγράφη τότε- γιατί ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας μας ήθελε να προστατεύσει με νύχια και με δόντια, τα κεκτημένα της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο Χριστόδουλος ατρόμητος καθώς ήταν, αποφάσισε — την πρώτη εκείνη Κυριακή, (02//05/2004) μετά την ανακοίνωση του επιτιμίου–να λειτουργήσει στην Καθέδρα του και να απαντήσει στο Φανάρι.

Και τη μέρα εκείνη της πίκρας και της τιμωρίας, με το ακάνθινο στεφάνι στην κεφαλή του, ήταν μόνος του! Και γεύτηκε και την άψινθο της αχαριστίας.

Τον άφησαν μόνο του,για να σηκώσει στα στιβαρά χέρια του τον Σταυρό ,που λίγο πριν του πρόσφερε το Φανάρι.
Μοναδικός παρών σε εκείνη τη λειτουργία ο Επίσκοπος Φαναρίου Αγαθάγγελος. Γεν. Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας. Ίσως γιαυτό παραμένει ακόμη εκτός του νυμφώνος της Ιεραρχίας! Βλέπετε αυτός ο Αρχιεπίσκοπος– εννοώ ο Ιερώνυμος — δεν ξεχνά εύκολα!
Ισως γιαυτό λαμβάνεται πιο σοβαρά υπόψη από τον Πατριάρχη και δεν ..τολμούν να του φερθούν όπως είχαν φερθεί στον Χριστόδουλο τότε!

Το θέμα μας δεν είναι το σκηνικό που ζήσαμε στην μοναχική εκείνη λειτουργία του Χριστοδούλου ,αλλά ότι αυτό επαναλαμβάνεται τώρα ,δεκατέσσερα χρόνια μετά τα δραματικά γεγονότα του 2004 και δέκα χρόνια μετά την κοίμησή του.

Είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή να πούμε…” οι δε εννέα πού;”. Και εν προκειμένω… οι δε 30+6 πού;