ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
Σαν σήμερα, 15 Νοεμβρίου 1988- 15 σχεδόν χρόνια μετά την παραίτησή του από Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος- έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Ιερώνυμος ο Α ´.
Ένας πολυτάλαντος άνθρωπος και ορμαματιστής Ιεράρχης ο Ιερώνυμος Κοτσώνης,είχε την ατυχία να συνδέσει την άνοδό του στον Πρώτο θρόνο των Αθηνών, όταν την διακυβέρνηση της χώρας είχαν αναλάβει οι Συνταγματάρχες. Ο Ιερώνυμος δεν ήταν εκλεκτός της Χούντας, όπως τον κατηγορούν, αλλά των ανακτόρων αφού ήταν ο πρωθιερέας της Βασιλικής οικογένειας, η οποία προσπαθούσε από πολλά χρόνια προ του 1967, να τον εκλέξει Μητροπολίτη, αλλά οι τότε πρίγκηπες της Εκκλησίας μας, οι υπόλοιποι Ιεράρχες δεν τον ήθελαν γιατί ήταν πολύ μορφωμένος για την εποχή και τα δικά τους επίπεδα.
Το 1967 μετά την ασθένεια του υπέργηρου Γέροντος Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου του Β ´ του Χατζησταύρου( του από Φιλίππων) η Βασιλική οικογένεια απαίτησε την εκλογή του Ιερωνύμου σε Αρχιεπίσκοπο, για να μην αρχίσει η Κ.Υ.Π. να …ξεσκονίζει τους φακέλους μερικών Ιεραρχών που είχε στην κατοχή της.
Ο Ιερώνυμος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος και όντας διαπρεπής καθηγητής Κανονικού Δικαίου, έκανε τις πιο πολλές αντικανονικότητες που θα μπορούσε να κάνει ως Αρχιεπίσκοπος. Όντας ανασφαλής έκανε το λάθος να δώσει μέρος της εξουσίας του και της δύναμής του σε ακατάλληλους ανθρώπους, οι οποίοι υπερέβησαν εαυτούς και έκαναν κατάχρηση της εξουσίας που τους εδόθη.
Ο Ιερώνυμος παρά τα όποια λάθη και τις υπερβολές της εποχής εκείνης, κατόρθωσε μέσα σε 7 χρόνια να δημιουργήσει σημαντικότατο έργο. Γιαυτό και έμεινε στην ιστορία ως ο δημιουργικότερος Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας μας, μετά τον Χρυσόστομο τον Α ´ τον Παπαδόπουλο.
Τον γνώρισα, όταν ήμουν παιδάκι,μαθητής Γυμνασίου και στη συνέχεια ως φοιτητής. Ήταν τότε που είχε δημιουργήσει το κίνημα του Αγαπισμού και κυκλοφορούσε με το παπικό σκουφάκι με το οποίο και ετάφη αλλά και με έναν περίεργο, μαύρο μανδύα ως παπική μπέρτα..
Μου είχε κάνει εντύπωση η ηρεμία του και ο πειστικός λόγος του. Τις ώρες που συνομίλησα μαζί του με κέρδισε. Ήταν απλός και μειλίχιος και διέθετε ένα περίεργο σκωπτικό χιούμορ. Του άρεσε που ήμουν ενημερωμένος για τα Εκκλησιαστικά θέματα και εκατό φορές μου είπε: “κακώς που δεν γίνεσαι κληρικός”. Τον είχα ρωτήσει να μου πει τη γνώμη του για αρκετούς Ιεράρχες της εποχής εκείνης αλλά με έναν έντεχνο τρόπο μου ζήτησε να του πώ πρώτα εγώ την δική μου.Τον ρώτησα ειδικά για τον τότε Δημητριάδος Χριστόδουλο ( μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο) και για τον αείμνηστο Χίου Χρυσόστομο δική του εκλογή. Και ήταν εύστοχος στην άποψη που εξέφρασε και για τον Χριστόδουλο προφητικός . Δέκα χρόνια μετά επαληθεύτηκε. Δεν θα ησυχάσει μου είχε πεί αν δεν εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος.Και άλλα πολλά. Ήταν φωτισμένος άνθρωπος αλλά η πίκρα που απεκόμισε από τη ζωή και η αχαριστία που γεύτηκε από ανθρώπους που ευεργέτησε τον οδήγησαν στην πλήρη αντίδραση. Ως ομιλητή του κινήματος του Αγαπισμού που εκπροσωπούσε, τον άκουσα στην Κόρινθο επί Μητροπολίτη Παντελεήμονος του Καρανικόλα, τον οποίο την εποχή της παντοδυναμίας του, όσο ήταν Αρχιεπίσκοπος ,τον κυνήγησε ανηλεώς. Στο τέλος αλληλοσυγχωρέθηκαν και έγιναν φίλοι και ο Ιερώνυμος δεν πήγαινε σε Μητροπόλεις που εποίμαιναν δικοί του Ιεράρχες, αλλά επισκέπτονταν Μητροπόλεις Ιεραρχών με τους οποίους όσο ήταν Αρχιεπίσκοπος δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις.
Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, πριν 29 ολόκληρα χρόνια. Τον αποχαιρέτησα στην Μονή Πετράκη όπου είχε τεθεί η σορός του για προσκύνημα, ενώ η Ιεραρχία συνεδρίαζε εκτάκτως στο Συνοδικό Μέγαρο που ο Ιερώνυμος είχε αναγείρει ως Αρχιεπίσκοπος.
Του έγινε τρισάγιο από ένα Ιερέα γιατί ο ίδιος είχε ζητήσει να μην συμμετέχει Αρχιερεύς ! Και αυτό ετηρήθη. Μεταφέρθηκε στην Τήνο και ετάφη σε περίοπτη θέση πάνω από το χωριό του Υστέρνια. Έκτοτε τον μνημονεύουμε συχνά- πυκνά, είτε για να θυμηθούμε το σπουδαίο έργο που άφησε πίσω του ,είτε όταν κάνουμε λόγο για Αρχιερείς που εξελέγησαν επί των ημερών του. Ο τελευταίος των Ιεραρχών που εκπροσωπούν σήμερα την εποχή Ιερωνύμου του Α ´, στην Ιεραρχία, είναι ο πολιός Ιεράρχης Καρυστίας και Σκύρου Σεραφείμ, ο οποίος άγει το 89ο έτος της ζωής του και εξακολουθεί να έχει σώας τας φρένας και να ιερουργεί με φόβο Θεού. Η παρουσία του κοντά μας είναι εκ Θεού! Για να μας θυμίζει με το ήθος του και την ιεροπρέπειά του, την παρεξηγημένη εποχή Ιερωνύμου του Α ´ που έφυγε τόσο πικραμένος και ακόμη δεν έχει δικαιωθεί για το έργο του.
