Τα γραφεία της Κεντρικής Διοίκησης του Φιλανθρωπικού Οργανισμού «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών επισκέφθηκε σήμερα, στις 12:00, ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σύζυγό του Μαρέβα Μητσοτάκη.
Τον Αρχηγό της Μείζονος Αξιωματικής Αντιπολίτευσης συνόδευαν, η Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως, και ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου Μακάριος Λαζαρίδης.

Τον Κυριάκο Μητσοτάκη υποδέχθηκαν, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Συμεών Βολιώτης και ο Γενικός Διευθυντής της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» Κωνσταντίνος Δήμτσας.

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, συνομίλησε με στελέχη και εργαζομένους της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ», γνωρίζοντας από κοντά τους χώρους στρατηγικού σχεδιασμού και υλοποίησης γνωστών και σημαντικών σε όλους μας δράσεων και προγραμμάτων, όπως τόνισε, του κατεξοχήν φορέα κοινωνικού έργου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Στη συνέχεια, στην αίθουσα εκδηλώσεων, έγινε μία παρουσίαση του έργου της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» με τη βοήθεια οπτικοακουστικού υλικού και ο κ. Δήμτσας ενημέρωσε τον κ. Μητσοτάκη και τη συνοδεία του για τις συντονισμένες προσπάθειες που καταβάλλονται από όλο το δυναμικό της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ», για να ανταποκριθεί στις ευθύνες που τις ανέθεσε ο Μακαριώτατος αλλά και στις προσδοκίες του κόσμου, που προσέφερε βοήθεια αλλά και εκείνου που χρειάσθηκε βοήθεια.

Ακολούθησε γεύμα που παρέθεσε η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» και δόθηκε σε όλους η ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις για τα νέα ανθρωπιστικά προγράμματα του Οργανισμού για την Εκπαίδευση και την Κατάρτιση, την Καταπολέμιση της Ανεργίας, τις Δομές Κοινωνικής Πρόνοιας, προγράμματα Προσφύγων και Μεταναστών και πολλές άλλες δράσεις που συνθέτουν το πολυσχιδές έργο του Οργανισμού.

Ο Αρχιεπίσκοπος στην ομιλία του ανέφερε: «Κύριε Πρόεδρε, για μας είναι μεγάλη η χαρά μέσα στην πασχαλινή ατμόσφαιρα, η επίσκεψή σας η δική σας η προσωπική και της εκλεκτής συζύγου σας, αλλά και των λαμπρών συνεργατών σας, μέσα σε μια πασχαλινή ατμόσφαιρα να δούμε ένα έργο που βοήθησε και βοηθάει με τους κόπους αυτών των ανθρώπων οι οποίοι προσέφεραν και προσφέρουν να σταθεί η εικόνα του ανθρώπου όρθια και κυρίως η αξιοπρέπειά του. Μέσα σε αυτές τις σκηνές που είδαμε να εκτυλίσσονται, στο μοίρασμα του φαγητού, στο ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας έχει τυπωθεί μέσα στη σκέψη μου η εικόνα του ανθρώπου που έχασε τη δουλειά του, που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις οικονομικές δυσκολίες και προσέρχεται στην ουρά για να πάρει κάτι, που θα στηρίξει αυτόν, τα παιδιά του την οικογένεια.

Στο αντίκρισμα όμως του φακού της τηλεοράσεως, της φωτογραφίας υψώνει το χέρι του σε αυτό το σχήμα έτσι, για να μην τον αποτυπώσει η συνέχεια της ζωής. Αυτό δεν έχουμε δικαίωμα να μη το σεβαστούμε. Αντίθετα είναι το καθήκον μας, είναι αυτό που βοήθησε να αλλάξει το πρόγραμμα ή να μετριαστεί η Εκκλησία στους δρόμους, με το πρόγραμμα «Το δέμα στο σπίτι» και έτσι χιλιάδες δέματα ξεκούρασαν πολύ κόσμο αυτό τον καιρό, μακριά από τη μη επιθυμητή διαφήμιση γι’ αυτή την εικόνα που μπορούσε να μειώσει πολλούς ανθρώπους. Ο κόπος αυτός κ. Πρόεδρε, δεν είναι ενός ανθρώπου κόπος, μπορεί να είναι σύλληψη ιδέας, σχεδιασμός αλλά ο κόπος ο ουσιαστικός είναι των συνεργατών αυτού του έργου, που είναι πάρα πολλοί, των εθελοντών και των ανθρώπων οι οποίοι στήριξαν και στηρίζουν οικονομικά και με οποιοδήποτε άλλο τρόπο αυτή την προσπάθεια. Επομένως είναι ένα συλλογικό έργο πολλών. Κάτι, που μπορεί να γίνει παράδειγμα, να γίνει σύνθημα, να γίνει όραμα να μπορούσαμε όλοι οι Έλληνες να συλλάβουμε το νόημα αυτής της προσπάθειας και όλοι μαζί να βοηθήσουμε να κάνουμε οάσεις μέσα σε μια μεγάλη έρημο, ώσπου να μπορέσουμε να διαβούμε πέρα, στο σημείο που όλοι επιθυμούμε να φτάσουμε. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και για τα λόγια σας και για τις σκέψεις σας και κυρίως να υπογραμμίσω κάτι που ίσως όλοι να το θέλουμε αλλά να μην το προσέχουμε, ή να υπάρχουν λόγοι σκοπιμότητας που το επιδιώκουμε: η συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας δια μέσου εκατονταετηρίδων αποδεικνύεται ότι απεδείχθη και είναι όχι σύμμαχος απλώς, αλλά είναι στήριγμα αυτού του τόπου.

Γι’ αυτό όσοι παρακολούθησαν φέτος τις Ακολουθίες της Εκκλησίας της Μεγάλης Εβδομάς και της Αναστάσεως, θα είδαν αυτό το πλήθος των ανθρώπων πολλαπλό, περισσότερο από άλλες φορές με ενθουσιασμό και κατάνυξη να συμμετέχουν, που δεν είναι τίποτε άλλο αλλά απόδειξη αυτής της επιθυμίας, αυτός ο χώρος όχι να μη μετακινηθεί από τις θέσεις του, συμφωνώ απόλυτα ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να ιδωθούν ξανά, να τα ξανακουβεντιάσουμε, να τα ξαναβάλουμε στο τραπέζι και όπου χρειάζεται με σύνεση, με κατανόηση χωρίς να δημιουργούμε πληγές να κάνουμε τα βήματα που χρειάζονται. Γιατί έχει αποδειχθεί περίτρανα μέσα στη ζωή της Εκκλησίας μας ότι η βασική θεολογία, η βασική εκκλησιολογία, μπορεί να μένει σταθερή διότι ο Χριστός δεν αλλάζει συνθήματα, αλλαγές προγραμμάτων, ή δεν συμμορφώνεται με δήθεν εκοσμικεύσεις με δήθεν προόδους και τα λοιπά, αλλά η σάρκα η ουσία μένει, αλλά αναζητεί τρόπους που αυτό το πράγμα σε κάθε εποχή να είναι χρήσιμο. Διότι η αγάπη έχει μια λέξη για δια μέσου των αιώνων και μια πράξη, αλλά έχει πολλούς τρόπους να εκδηλώνεται. Αυτό πρέπει να προσέξουμε όλοι μας και αυτό θα πρέπει να κυριεύσει στις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. Η Εκκλησία δεν ανάγκασε ποτέ, ούτε θα αναγκάσει κανένα με τη βία να μας ακολουθήσει. Το είπε ο Χριστός μας «όποιος θέλει να έρθει και αυτός που μας εγκαταλείπει και που μας βρίζει και μας περιφρονεί και μας μυκτηρίζει, όταν το θελήσει να γυρίσει είναι η μάνα η Εκκλησία και η μάνα και ο πατέρας όταν το παιδί γυρίζει πλάι στο σπίτι, δεν τον διώχνει. Το αγκαλιάζει πάλι και έτσι συνεχίζουμε αυτό το δρόμο. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας την αγάπη σας και τα λόγια σας, αλλά και μια προτροπή, ως Πρόεδρος μιας προσπάθειας αυτές οι σκέψεις σας να γίνουν κτήμα και των άλλων χώρων. Διότι δεν είναι βλαβερές αυτές οι σκέψεις, διότι τις χρειαζόμαστε και πιστεύω ακράδαντα ότι στο βάθος όλων των ανθρώπων που μας εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο στο βάθος υπάρχει αυτή τη στιγμή η θέληση. Αλλά βλέπετε οι σκοπιμότητες -δεν ξέρω αλλιώς πως θα μπορούσε να το πει κανείς- αναγκάζει να ερχόμαστε σε αντιπαράθεση.

Γι’ αυτό δεν είναι χρήσιμα αυτά τα πράγματα και θα ήθελα αυτό το μήνυμα να μεταβιβαστεί προς τα έξω. Θα ήθελα να πω ένα παράδειγμα παίρνοντας αφορμή από τη δική σας τη σκέψη, στο θέμα εκκλησιαστική περιουσία. Είναι το θέμα με το οποίο ταλανίζεται και πολιορκείται και πολεμείται η Εκκλησία, άδικα. Για δυο λόγους. Πολλές φορές το έθεσα και το θέτω πάλι, ελάτε όλοι μαζί, όλα τα κόμματα. Οι εκπρόσωποι, οι αρχηγοί, δεν ξέρω πώς θα το κάνετε και εμείς και να πούμε αυτό υπάρχει. Αυτό είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο, διότι έχει καταδολιευθεί, είναι με τους νόμους και με τις επεμβάσεις κατά καιρούς έχει αχρηστευτεί. Ελάτε να συνεργαστούμε όλοι μαζί, όχι για να έχουμε να φάμε εμείς. Δόξα τω Θεώ, δεν πεινάμε, αλλά για να κάνουμε έργο όλοι μαζί για ποιους; Γι’ αυτό το λαό. Τα Ιδρύματά μας μετά από λίγο καιρό εάν προχωρήσουμε όπως προχωράμε, θα κλείσουν το ένα μετά το άλλο. Τρία χρόνια εμείς ταϊζουμε το Άσυλο Ανιάτων δίνοντας μια υπόσχεση ότι η βοήθειά μας θα ήταν μόνο τρεις μήνες, αλλά ξεχάστηκαν οι άνθρωποι, αλλά θα έρθουν και όλα τα άλλα σιγά – σιγά να κλείσουν. Και το δεύτερο που θα ήθελα να πω, η στενοχώρια μου και η πίκρα μου όταν ακούω να φορολογηθεί η Εκκλησία. Δεν υπάρχει κανένας θεσμός που να μη φορολογείται όπως φορολογείται η Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν φορολογείται μόνο στο λειτουργικό χώρο. Ό,τι άλλο φορολογείται τεράστια. Και ο περίφημος νόμος του ΕΝΦΙΑ θα οδηγήσει σιγά – σιγά εάν συνεχιστεί και τα μοναστήρια να κλείσουν και η ίδια η Εκκλησία να μη μπορεί να βγάλει τα έξοδά της. Επομένως δεν είναι θέματα απλώς για συζήτηση. Θα έπρεπε να τεθούν στο τραπέζι, να τα κουβεντιάσουμε, να πάρουμε αποφάσεις, αν θέλουμε πραγματικά να βγούμε στην απέναντι πλευρά. Γι’ αυτό σας ευχαριστούμε σήμερα και εύχομαι αυτή η πασχαλινή ατμόσφαιρα να ισχύσει και να υπάρχει σε όλες τις πλευρές γιατί το έχουμε ανάγκη. Ευχαριστώ πάρα πολύ».

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του τόνισε: «Μακαριώτατε, Σεβασμιότατοι, Σεβαστοί Πατέρες, κυρίες και κύριοι, με πολύ μεγάλη συγκίνηση, με πολύ μεγάλη χαρά, η σύζυγός μου και εγώ σας επισκεπτόμαστε σήμερα στα κεντρικά σας γραφεία για να ενημερωθούμε για το εξαιρετικά πλούσιο έργο το οποίο έχει επιτελέσει η «Αποστολή» τα τελευταία χρόνια. Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης, στα πέτρινα χρόνια των Μνημονίων, η Ελλάδα βρήκε ένα στήριγμα στην Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν εκπλήρωσε μόνο τον πνευματικό της ρόλο, αλλά επαναβεβαίωσε την κύρια κοινωνική της αποστολή. Που δεν είναι άλλη από τη φροντίδα των πιο αδυνάμων. Άλλοτε πλάι στην Πολιτεία, πιο συχνά ίσως υποκαθιστώντας την, η Εκκλησία στάθηκε κοντά στους συνανθρώπους μας, που δυσκολεύονται σήμερα να τα βγάλουν πέρα. Γνωρίζουμε καλά πού έφτασαν, τα ποσοστά της ακραίας φτώχειας στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια. Ξέρουμε, επίσης, το ανθρώπινο πρόσωπο της ανεργίας, της ανέχειας. Δεκάδες χιλιάδες μερίδες φαγητού διανέμονται κάθε μέρα από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, αλλά και από όλες τις Μητροπόλεις της Εκκλησίας μας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Χιλιάδες δέματα αγάπης με όλα τα απαραίτητα φθάνουν, κάθε μήνα, στα σπίτια χιλιάδων οικογενειών. Και βέβαια, εκατοντάδες ιδρύματα, αναρίθμητες φιλανθρωπικές, κοινωνικές οργανώσεις της Εκκλησίας απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο. Και τον απαλύνουν, χωρίς απολύτως καμία διάκριση. Συχνά, τις πιο πολλές φορές, χωρίς κρατική βοήθεια, αλλά πάντα με εξειδικευμένο και με αφοσιωμένο προσωπικό σε ολόκληρη τη χώρα. Για τα υποσιτιζόμενα παιδιά, για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, για αυτούς που έχουν ειδικές ανάγκες, για τους κατάκοιτους και τους ανήμπορους και τους ασθενείς με αλτσχάιμερ και, βέβαια, και για τους πρόσφυγες. Με άλλα λόγια, για όλους όσοι σήμερα έχουν ανάγκη. Με τη σύνεση, με τη σοφία, με την ευαισθησία των ανθρώπων της, αλλά πρωτίστως με την φωτισμένη καθοδήγηση του Μακαριωτάτου, η Εκκλησία καταβάλλει καθημερινά υπεράνθρωπες προσπάθειες για να επιτύχει το στόχο της, που είναι και προσωπικός στόχος του Μακαριωτάτου: Κανείς μόνος, κανείς χωρίς τα απαραίτητα για τη ζωή. Είναι μια δράση που καθρεφτίζει στο σήμερα τη διαδρομή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο διάβα των αιώνων. Μια διαδρομή που αποτελεί μια πορεία προσφοράς. Κιβωτός αρχών, αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής μας ταυτότητας, θεμέλιο ανθρωπιστικών αξιών στην πράξη, η Εκκλησία ήταν και παραμένει πάντα στην πρώτη γραμμή. Διαφύλαξε και σμίλεψε τις παραδόσεις μας, σημάδεψε τις ατομικές και συλλογικές μνήμες μας, συνδιαμόρφωσε την ταυτότητα του νεότερου Ελληνισμού. Και κρατάει ακόμα και σήμερα δεμένους μεταξύ τους, αλλά και με το εθνικό κέντρο τους απανταχού Έλληνες. Η πίστη και ο σεβασμός μας στην Εκκλησία, Μακαριότατε, είναι ειλικρινής. Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι πολύ βαθύ, είναι πολύ βαρύ και είναι πολύ σοβαρό για να υποκρινόμαστε για αυτό. Ή για να ψάχνουμε πιστοποιητικά θρησκευτικής συνέπειας από πολιτικό ωφελιμισμό. Γιατί, τον τελευταίο καιρό, το είδαμε και αυτό. Να βλέπουν, τελευταία, κάποιοι την Εκκλησία ως στοιχείο του δικού τους πολιτικού σχεδιασμού. Αλλά, υποκρισία και Εκκλησία δεν συμβαδίζουν. Να υβρίζεται, να λοιδορείται η Εκκλησία, αναίτια και απρόκλητα συχνά, ώστε να διατηρούν κάποιοι ένα δήθεν «προοδευτικό» άλλοθι και να μπορούν μετά να ψηφίζουν μέτρα σκληρής λιτότητας ελαφρά τη καρδία.

Ή πάλι να προσκολλώνται στην Εκκλησία κάποιοι, ενώ ποτέ δεν έχουν πιστέψει, ενώ ποτέ δεν την έχουν υπηρετήσει πνευματικά. Να προσκολλώνται όψιμα μόνο και μόνο γιατί έτσι θεωρούν ότι εξυπηρετούνται οι πολιτικοί τους στόχοι. Η παράταξη της οποίας έχω την τιμή να ηγούμαι, αλλά και εγώ προσωπικά και η σύζυγός μου, πιστεύουμε βαθύτατα στις έντιμες και ειλικρινείς σχέσεις. Στις σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού. Στους διακριτούς ρόλους. Στη σταθερή, δημιουργική και ειλικρινή συνεργασία. Επιδίωξή μας, εξάλλου, είναι να ενώνουμε και όχι να διχάζουμε. Οι προθέσεις μας είναι ξεκάθαρες και οι χειρισμοί μας διαφανείς. Η Εκκλησία υπήρξε πάντα, για μας, ένας εθνικός εταίρος κι ένας κοινωνικός σύμμαχος. Ο πιο κοντινός, ο πιο αποτελεσματικός κοινωνικός σύμμαχος. Όχι ένας σύμμαχος στα δύσκολα και μαζί ένας ιδεολογικός εχθρός για να υπηρετούνται παρωχημένες ιδεοληψίες. Οι σχέσεις πρέπει να είναι σταθερές, ειλικρινείς, έντιμες, και – το ξαναλέω – με αμοιβαίο σεβασμό στους διακριτούς ρόλους. Γι’ αυτό και θα πλατύνουμε όλες τις συνέργειες μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας, που μπορούν να βοηθήσουν την πατρίδα μας. Παράδειγμα η καλύτερη αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, η οποία μπορεί και πρέπει να είναι πολλαπλά επωφελής. Αλλά και η παροχή γενναίων φορολογικών κινήτρων για όσους επιλέγουν να διαβούν τον αγαθό δρόμο της φιλανθρωπίας.

Η Εκκλησία, προσφέρει ένα μοναδικό, τολμώ να πω, ένα αναντικατάστατο φιλανθρωπικό έργο. Αθόρυβα και χωρίς να το διαφημίζει, όπως της αρμόζει, απαλύνει κάθε μέρα τον πόνο δεκάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας. Έχω γυρίσει, Μακαριώτατε, όλη την Ελλάδα και έχω συναντήσει παντού φωτισμένους ιεράρχες, αλλά και πάρα πολλούς απλούς κληρικούς, που εφαρμόζουν κάθε μέρα στη ζωή τους το λόγο του Θεού. Μαζί με χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες εθελοντές, τους οποίους θέλω και σήμερα από εδώ να ευχαριστήσω για το έργο τους, κάνουν πράξη αυτό που μου περιέγραψε μια φορά ένας ιεράρχης στη Βόρεια Ελλάδα. To θαύμα οι φτωχοί να στηρίζουν τους πιο φτωχούς. Η Εκκλησία μπορεί να προσφέρει ένα εύρος κοινωνικών υπηρεσιών πιο αποτελεσματικά και με καλύτερη σχέση κόστους – οφέλους από το Κράτος. Γιατί γνωρίζει σε κάθε ενορία ποιος πραγματικά υποφέρει. Γιατί διαθέτει ένα δίκτυο εθελοντών μοναδικό. Και γιατί μαζί με ένα πιάτο φαγητό προσφέρει και κάτι παραπάνω: Την παρηγοριά και τη σιγουριά ότι σε ένα κόσμο αποξενωμένο κάποιος σκέφτεται τους πιο αδύναμους, αυτούς που έμειναν πίσω στο μαραθώνιο της ζωής. Γιατί η καλοσύνη και η αγάπη δεν έχουν τιμή. Και ο λόγος του Θεού είναι βάλσαμο στην ψυχή των πονεμένων συνανθρώπων μας. Το Κράτος, Μακαριότατε, έχει κάθε λόγο να επιδιώξει στενότερη συνεργασία με την Εκκλησία στα ζητήματα της προνοιακής πολιτικής. Και να την διευκολύνει στην εξασφάλιση της οικονομικής της αυτοτέλειας. Στο πλαίσιο της αρμονικής σχέσης Πολιτείας και Εκκλησίας, σε ένα κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται, πρέπει επίσης ορισμένα ζητήματα, εκπαιδευτικά αλλά και άλλα, να επανεξεταστούν. Αλλά πάντα – και θέλω να το τονίσω αυτό – σε κλίμα συνεννόησης και αλήθειας, με διάλογο και σεβασμό των διακριτών ρόλων.

Και, κυρίως, με διάθεση για σύνθεση. Η πρόοδος της τεχνολογίας θα μας υποχρεώσει να αντιμετωπίσουμε ζητήματα ηθικής, που δεν φανταζόμασταν καν ότι υπήρχαν πριν από λίγα χρόνια. Θα πρέπει να τα επεξεργαστούμε με ανοιχτό πνεύμα. Με σεβασμό στις παραδόσεις μας. Αλλά και γνωρίζοντας, επίσης, ότι η Εκκλησία επιβίωσε στο διάβα των αιώνων, γιατί τελικά έδειξε μεγάλη προσαρμοστικότητα στην πρόοδο της ανθρώπινης φύσης. Με την ευκαιρία της σημερινής εκδήλωσης θέλω, επίσης, να ξεκαθαρίσω και κάτι ακόμα. Ενόψει της Συνταγματικής Αναθεώρησης η Νέα Δημοκρατία δεν κρίνει αναγκαία και δεν πρόκειται να συναινέσει στην αλλαγή των άρθρων του Συντάγματος που αφορούν στις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας. Η ανεξιθρησκεία και ο σεβασμός όλων των θρησκειών έχουν απόλυτη συνταγματική κατοχύρωση. Ως εκ τούτου μια ουσιαστική κατάργηση του άρθρου 3 ή του Προοιμίου του Συντάγματος δεν θα πρόσφερε σήμερα τίποτα ουσιαστικό. Αντιθέτως, θα υποβάθμιζε τον ιστορικό ρόλο της Εκκλησίας, κάτι που θα συνιστούσε εθνικό σφάλμα, αλλά ταυτόχρονα και πολιτικό ολίσθημα. Θα ήταν επίσης άκαιρο και άτοπο σε μια εποχή που η Εκκλησία μας κρατάει την κοινωνία όρθια. Μακαριώτατε, είμαι εδώ για να σας ευχαριστήσω προσωπικά, για να σας συγχαρώ για το σπουδαίο σας έργο. Για να σας ενθαρρύνω, εσάς και τους άξιους συνεργάτες σας, να συνεχίσετε με ακόμα μεγαλύτερη πίστη στον σωστό σκοπό τον οποίον υπηρετείτε. Διότι δεν μοιράζετε απλά περίσσευμα αγάπης στους αδυνάμους. Δυναμώνετε την πίστη όλων. Την πίστη στο Θεό, την πίστη τελικά στις δυνατότητες του ιδίου του ανθρώπου. Δυναμώνετε τη φλόγα της ελπίδας. Κάτι που το χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα. Και αυτό είναι χωρίς καμία αμφιβολία η πιο σπουδαία Αποστολή».
Ο Γενικός Διευθυντής της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας υποδεχόμενος τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας στην ομιλία του τόνισε: «Κύριε Πρόεδρε Χριστός Ανέστη αληθώς. Εξ ονόματος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, έχω την τιμή και χαρά να σας καλωσορίσω στην έδρα της Αποστολής. Η παρουσία σας αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για το φιλανθρωπικό οργανισμό μας και σας υποδεχόμαστε με αισθήματα εξιδιασμένης αγάπης και εκτίμησης. Η παρούσα επίσκεψή σας φρονώ δεν είναι μονάχα συμβολική, αλλά και ουσιαστική. Η χώρα μας διέρχεται βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση, οι αιτίες της οποίας πολλώ δε μάλλον οι συνέπειες είναι σε όλους γνωστές. Η Αποστολή στα πλαίσια των σκοπών ιδρύσεών της από τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμου το 2010, συμβάλει κατά το δυνατόν και με αίσθημα εθνικής και κοινωνικής ευθύνης στην αντιμετώπιση και θεραπεία ορισμένων εκ των συνεπειών αυτών. Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες των τελευταίων ετών, οδήγησαν την εκκλησία να εντείνει τον κοινωνικό της ρόλο με διάφορες παρεμβάσεις και τρόπους καίτοι η Εκκλησία από τη φύση της και την κλίση της ήταν διαχρονικά παρούσα στα διάφορα προβλήματα και τις ανάγκες του λαού μας.

Επειδή θα έχετε την ευκαιρία εντός ολίγου να παρακολουθήσετε μια περιεκτική παρουσίαση των διαφόρων δράσεών μας παρέλκει κάθε αριθμητική παράθεση του έργου μας. Τούτο όμως αξίζει να σημειώσω ότι η Αποστολή με βάση αξιόπιστα, ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία, συνδυαζόμενα με τις διάφορες δράσεις και υπηρεσίες της, αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους Οργανισμούς και φορείς του είδους της στη χώρα μας. Εν περιλήψει θα ήθελα να επισημάνω ότι η Αποστολή έχει σχεδιάσει και αναπτύξει το έργο της επί ενός ευρέως πλέγματος προγραμμάτων και δράσεων. Ο πρώτος άξονας είναι οι δράσεις έκτακτης ανάγκης με επίκεντρο την άμεση και σταθερή αρωγή συνανθρώπων μας σε επίπεδο σίτισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ενώ το δεύτερο άξονα αποτελούν τα προγράμματα ανάπτυξης και δημιουργικής προοπτικής με επίκεντρο π.χ. την εκπαίδευση παιδιών, την επαγγελματική κατάρτιση, ή ακόμα και την παροχή τεχνικού εξοπλισμού σε ομάδες παραγωγών, ή σε αγροτικούς συνεταιρισμούς. Κύριε Πρόεδρε, η Αποστολή έχει αναπτύξει και ένα δίχτυ προστασίας στους ηλικιωμένους και δεν το κρύβω ότι είμαστε περήφανοι για τις Μονάδες Ηλικιωμένων και κυρίως για την Πρότυπη Μονάδα Αλτσχάιμερ στο Χαλάνδρι. Με αφορμή την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση των δυο τελευταίων ετών, η Αποστολή πραγματοποίησε σειρά δράσεων και στον τομέα αυτό, τόσο σε επίπεδο παροχής έκτακτης ανθρωπιστικής αρωγής σε συνθήκες μαζικής μετακίνησης και εισόδου πληθυσμών στη χώρα μας, όσο και σε επίπεδο κοινωνικής ένταξης αυτών με τη μορφή παροχής εκπαίδευσης σε παιδιά προσφύγων. Κατά τα τελευταία 7 έτη δράσεώς της η Αποστολή έχει αποκομίσει εξαιρετικά πολύτιμη και πλούσια εμπειρία και τεχνογνωσία στους τομείς ενασχόλησης και δράσεών της, ενώ σχεδιάζει να αναπτύξει νέα προγράμματα και δράσεις στο άμεσο μέλλον. Η επίσκεψή σας μας χαροποιεί ιδιαιτέρως και για ένα επιπλέον λόγο. Λόγω διότι αποτελεί απτή αναγνώριση του κοινωνικού και ανθρωπιστικού έργου, το οποίο επιτελείται από τον Οργανισμό μας, αλλά και από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και γενικότερα την Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία αποτελεί αδιαμφισβήτητα, μετά το κράτος, το μεγαλύτερο θεσμό κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης στην πατρίδα μας. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να υπογραμμίσω την ανάγκη στενότερης συνεργασίας κράτους – Εκκλησίας.

Διαχρονικά κ. Πρόεδρε όποτε συνεργαστήκαμε τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά για τη χώρα. Ήμεθα πεπεισμένοι ότι παρακολουθείτε εκ του σύνεγγυς και με ενδιαφέρον το πολυσχιδές φιλανθρωπικό έργο του Οργανισμού μας και ότι αυτό σας οδήγησε να μας επισκεφτείτε σήμερα εδώ στην έδρα μας για να μας τιμήσετε αλλά και για να μας ενισχύσετε στην προσπάθεια που καταβάλουμε να στηρίξουμε ηθικά, πνευματικά, υλικά τον ελληνικό λαό. Το έργο μας δεν είναι μονάχα έργο εκκλησιαστικό, αλλά είναι έργο κοινωνικό και έργο εθνικό και ως τέτοιο χρειάζεται τη στήριξη όλων μας. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την επίσκεψή σας και σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στην υψηλή και ευθυνοφόρα αποστολή σας επ’ ωφελεία της πατρίδος και του λαού μας. Κύριε Πρόεδρε επιτρέψτε μου να σας δείξουμε ένα σύντομο βίντεο με τις δράσεις μας για να έχετε μια εικόνα μέσα από τον τόπο των εργασιών μας πώς δουλεύουμε». Ο κ. Δήμτσας προσέφερε δώρο εκ μέρους της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» στον κ. Μητσοτάκη ένα τετραβάγγελο, που ανατύπωσε ο Αρχιεπίσκοπος και σώζεται στην Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά και το οποίο έφερε στο στήθος ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας όταν θυσιάστηκε στη μάχη της Αλαμάνας».

Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης/Eurokinissi