18 Ιουλίου 1998-18 Ιουλίου 2022. Είκοσι τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από την ενθρόνιση του Μητροπολίτη Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης κ. Ιγνατίου.

Είκοσι τέσσερα χρόνια άπειρης ευλογίας, δημιουργικών έργων, ποιμαντικής και κοινωνικής προσφοράς, με τη στήριξη του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου.

Ήταν Σάββατο του 1998, όταν έγινε στην πόλη του Βερατίου η ενθρόνιση και εγκατάσταση του Μητροπολίτη Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης κ. Ιγνατίου, από τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιο, παρόντων των εκπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Μητροπολιτών Πέργης Ευαγγέλου και Φιλαδελφείας Μελίτωνα.

Ανοίχτηκε στην ποιμαντική διακονία της Μητροπόλεώς του, δίχως δείλιασμα και φόβο στην καρδιά. Ξέροντας τη γλώσσα, λόγω της αρβανίτικης καταγωγής του, επικοινώνησε με όλους ανεξαιρέτως και τους στάθηκε στοργικός πατέρας, χωρίς διακρίσεις και επιφυλάξεις. 

Προχώρησε στο πέλαγος των δυσκολιών, νιώθοντας ότι τον κρατούν του Πλάστη και Πατέρα του η γαλανή αγκαλιά και τα σταθερά χέρια του κ. Αναστασίου.

Όταν τα έργα μιλούν, τα λόγια δεν προσφέρουν τίποτε παραπάνω από το να περιγράψουν αυτά τα έργα.

Μόνο την γλώσσα των έργων εννοούν στην εποχή μας οι άνθρωποι.

Τα έργα του κ. Ιγνατίου γίνονται σεμνά και αθόρυβα. Μέσα στην σκέψη του Ιγνατίου στριφογυρίζει διαρκώς ο λόγος του οσίου Νείλου: «Να χαίρεσαι όταν κάνεις το καλό. Αλλά να μην υπερηφανεύεσαι, μη τυχόν και ναυαγήσεις μέσα στο λιμάνι».

Με σύνθημά του προς τους Αλβανούς: “Ό, τι και αν είστε εμείς σας αγαπάμε, δημιούργησε ελπίδα στον πονεμένο λαό.

Τι ωραίος και ουσιώδης προσανατολισμός αυτό! Δημιούργησε ελπίδα, γιατί έκανε να χτυπήσει η αγάπη του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων.

Είναι δοσμένος ολοκληρωτικά στην αγάπη. Στο έλεος. Στέκεται σαν ένας Σίμωνας Κυρηναίος και ένας «παρεστώς» σ’ όποιον αναστενάζει. Σ’ όποιον παλεύει για να σταθεί όρθιος.

Η πολύπλευρη προσφορά του κ. Ιγνατίου, όπως ομολογείται απ’ όλους, ανακουφίζει την τοπική κοινωνία, ενθαρρύνει τους ανθρώπους και τους ωθεί με δύναμη προς τα άνω, προς μια ζωή περισσότερο πνευματική, περισσότερο ανθρώπινη.

Το αξιοθαύμαστο είναι ότι ο Σεβασμιώτατος δεν πιστεύει πως συντελεί κάτι μεγάλο. Την οφειλή μας προσπαθούμε να ξεπληρώνουμε, λέει. Την οφειλή της αγάπης προς τον πλησίον, κοινό χρέος όλων μας. Απλά «ο οφείλομεν ποιήσαι, πεποιήκαμεν».

Νομίζουμε ότι στην πράξη εφαρμόζει χωρίς αμφιταλαντεύσεις τα λόγια του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Το πιο θεϊκό πράγμα που διαθέτει ο άνθρωπος είναι το να ευεργετεί. Το να κάνει το καλό. Μπορείς να γίνεις θεός, χωρίς να κοπιάσεις καθόλου. Μην χάσεις την ευκαιρία της θεώσεως που σου δίνεται μέσα από την άσκηση της αγάπης».

Έχει αξία να καταγραφεί η αγάπη των νέων της περιοχής προς αυτόν, καθώς ο κ. Ιγνάτιος συμπαραστέκεται στις υλικές και πνευματικές ανάγκες τους και επιθυμεί η η καρδιά τους να γεμίσει από Χριστό και να ενωθεί με Αυτόν.

Με στοργή το βλέμμα του τους αγκαλιάζει όλες τις ώρες. Την ώρα, που κάποια απορία, βασανίζει το μυαλό τους, στέκεται δίπλα τους, σαν σοφός δάσκαλος, για να τους δώσει τη λύση. Και άλλοτε πάλι, που νιώθουν κάπως αδύνατοι κι ανήσυχοι, σας εύσπλαχνος Πατέρας, τους δέχεται στην αγκαλιά του, για να τους προστατεύσει από κάθε κίνδυνο. Μαζί τους στις χαρές και στις λύπες τους.

Είχαν γράψει παλαιότερα οι νέοι του Βερατίου: “Με πολλή αφοσίωση, με πολλή προσευχή, με πολλή δουλειά, με πολλή προσπάθεια και χωρίς να παραπονιέται, οδηγεί το ποίμνιο της Ιεράς Μητρόπολης Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης. Και πάντα δίπλα στα τέκνα, που του έδωσε ο Θεός, προσευχόμενος και συμβουλεύοντάς του σε όλα τα βήματα. της ζωής τους. Αυτός είναι ο αγαπημένος μας Μητροπολίτης. Μας καθοδηγεί και  μας διδάσκει τις αλήθειες της πίστης και με την ευλογία του να επιτύχουμε τον σκοπό της ζωής μας, που δεν είναι παρά η σωτηρία μας!”.

Τέτοιες απλές μορφές, όπως ο Βερατίου Ιγνάτιος, φανερώνουν ότι ο ουρανός δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο, αλλά μπορεί να γίνει απτή πραγματικότητα.