Του π. Ηλία Μάκου

Ένιωσαν τόσο ειρηνικά, όταν όλοι μαζί προσευχήθηκαν προς το Θεό και μετά επικοινώνησαν μεταξύ τους.

Άλλα και άντλησαν δύναμη, ώστε να πορευτούν, χωρίς καμία μεταβολή από τα γήινα πράγματα να τους τσακίζει.

Επίσκοπος και νέοι δίπλα δίπλα… Σ’ ένα Μοναστήρι. Με το Σεβασμιώτατο να τους συμβουλεύει: Συγκεντρώστε πρώτα απ’ όλα πνευματικούς θησαυρούς. Αυξήστε τον πλούτο της πίστης. Πολλαπλασιάστε τα έργα της αγάπης.

Μεγαλώστε την καθαρότητα της ψυχής σας, την αγνότητα, την ταπεινοφροσύνη, την ειλικρίνεια, την τιμιότητα σας. Θησαυρίζετε όσο περισσότερο μπορείτε τέτοιους θησαυρούς. Αλλά, προσέξτε. Όχι για το θεαθήναι, για επίδειξη, αλλά με απλότητα για την αγάπη του Θεού και των συνανθρώπων σας

Η Μονή της Αγίας Τριάδας στην Πέπελη, όπου Δεσπότης και παιδιά ένιωσαν την καρδιά τους να χτυπά σε ρυθμούς ουρανού, είναι τόσο παλαιά, που δεν έχει εξακριβωθεί πότε χτίστηκε.

Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, από το πυκνό δάσος, που σκέπαζε τον χώρο, όπου βρίσκεται σήμερα το Μοναστήρι, πρόβαλλε ένα παράξενο φως με λογής λογιών χρώματα. Αυτό συνέβαινε συχνά και έτσι κάτοικοι από τα γύρω χωριά συγκεντρώθηκαν και έκαναν αναζήτηση στο δάσος. Και ανακάλυψαν την εικόνα της Αγία Τριάδας να αστράφτει.

Με ιερείς πήραν την εικόνα και την τοποθέτησαν στο προσκυνητάρι της εκκλησίας της Πέπελης, για να την ασπάζεται ο κόσμος. Η εικόνα όμως μετακινήθηκε μόνη της στο αρχικό σημείο εύρεσής της. Εκεί κατασκεύασαν ένα μικρό παρεκκλήσι, το οποίο στη συνέχεια μετεξελίχθηκε στην ονομαστή Μονή της Πέπελης.

Ο αείμνηστος καθηγητής Δ.Ευαγγελίδης έγραψε το 1919 για τη Μονή αυτή: «Αρχαιότατα υπάρχουσα, ανοικοδομήθηκε κατά τα μέσα του ΓΗ΄αιώνος και είναι μια των σπουδαιοτάτων».

Ήρθε η ώρα ο Μητροπολίτης και οι μαθητές να πάρουν το δρόμο της επιστροφής. Και τότε ένιωσαν από την προσωπική τους εμπειρία να αναδύεται πασίχαρα μέσα τους η φωνή: Κύριε, Σύ είσαι πράγματι Εκείνος, που η ψυχή μου ποθεί. Η ασφάλεια και η ζωή μου…