Του π. Ηλία Μάκου
Μέσα σε πανηγυρική και χαρούμενη ατμόσφαιρα , την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022, η Μητρόπολη Αργυροκάστρου εόρτασε τη μνήμη των τοπικών αγίων, αλλά και τις επετείους χειροτονίας και ενθρόνισης του Μητροπολίτου Δημητρίου.
Προεξήρχε της θείας λειτουργίας στον καθεδρικό ναό “Ανάσταση” Αργυροκάστρου ο κ. Δημήτριος, πλαισιούμενος από ιερείς της Μητρόπολης.
Ακολούθησε στο πολιτιστικό κέντρο του ναού εκδήλωση από τους μαθητές των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Μητρόπολης.
Ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριος πορεύεται κάτω από τη ζωογόνα σκιά του σταυρού, που είναι το σύμβολο της θείας προστασίας, αφοσιωμένος στο αστείρευτο και πολύπλευρο έργο αγάπης του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.
Και αυτή η πορεία του είναι γεμάτη φως, ελπίδα, αντοχή και αισιοδοξία.
Δεν σημαίνει , όμως, αυτό, ότι είναι χωρίς δυσκολίες, χωρίς περιπέτειες, χωρίς πόνο.
Πονά και αυτός. Και δακρύζει. Και παλεύει. Με τη διαφορά ότι δεν παλεύει μόνος του. Έχει την πίστη στο Θεό συντροφιά και την φωτισμένη καθοδήγηση του Αρχιεπισκόπου.
Πιστοί και κυρίως νέοι, του ευχήθηκαν μέσα από την καρδιά τους και του επέδωσαν ανθοδέσμες με λουλούδια.
Να σημειωθεί ότι ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριος καθιέρωσε από τον πρώτο καιρό της ποιμαντορίας του την εορτή της σύναξης των Αγίων της Μητρόπολης Αργυροκάστρου.
Ήταν 26 Νοεμβρίου του 2006, όταν ενθρονίστηκε, και η Μητρόπολη Αργυροκάστρου απέκτησε τον πρώτο Μητροπολίτη στη μετακομμουνιστκή εποχή.
Είχε προηγηθεί στις 16 Νοεμβρίου του ίδιου έτους η εκλογή του και η χειροτονία του στον παλαιό καθολικό ναό των Τιράνων Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Από το 1991 έως και το 2006 παρέμενε τοποτηρητής της Μητρόπολης ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, ενώ καθήκοντα πρωτοσυγκελεύοντος από το 1993 ασκούσε ο τότε αρχιμανδρίτης Δημήτριος, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και αντιπρόσωπος στο Σιναΐτικο Μετόχι στα Ιωάννινα.
Από την πρώτη στιγμή, το 1991,που ο Μακαριώτατος, ως Πατριαρχικός Έξαρχος αρχικά, ξεκίνησε το μεγάλο ποιμαντικό και πνευματικό ταξίδι του στην Αλβανία, ο Δημήτριος, που συνδεόταν μαζί του από τους χριστιανικούς κύκλους, βρέθηκε δίπλα του.
Πηγαινοερχόταν ακούραστα μεταξύ Ιωαννίνων και Αργυροκάστρου, προσπαθώντας να βοηθήσει όσο μπορούσε τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, ειδικά σε μια Μητρόπολη ιστορική και με μεγάλο Ορθόδοξο ποίμνιο.
Και μετά από αρκετά χρόνια ιεραποστολής, ανέλαβε τα ηνία της Μητρόπολης.
Από την πρώτη στιγμή έστρεψε το βλέμμα του προς τους τοπικούς αγίους.
Και αυτό, που τελικά μένει από τη θύμηση των αγίων της περιοχής Αργυροκάστρου είναι η αστείρευτη πηγή της εσωτερικής τους δύναμης, που είναι η πίστη στο Θεό.
Στερεωμένοι πάνω στο βράχο της πίστης στάθηκαν ανυποχώρητοι μπροστά στους κλυδωνισμούς της ζωής και στη βία και στην ουσία έγιναν οι αληθινοί νικητές. Μάλιστα πολλοί από αυτούς έγραψαν με το αίμα τους την τελευταία σελίδα της ζωής τους.
Είναι ανάγκη σήμερα να σκύψουμε με εμβρίθεια πάνω στο παράδειγμά τους, γιατί σε εκτεταμένη κλίμακα παρατηρείται έλλειψη αληθινών πιστών.
Και παίρνουν θάρρος από αυτούς, όσοι εξακολουθούν να κρατάνε τη μικρή ή μεγάλη σημασία των χριστιανικών ιδανικών στα χέρια, για να συνεχίσουν το δύσκολο δρόμο μέχρι την τελική δικαίωση.
Κοιτώντας πίσω μας, στο “νέφος” των αγίων του Αργυροκάστρου, μπορούμε να σχεδιάσουμε το μέλλον μας, πατώντας γερά στη βάση, πάνω στη μίμησή τους.
