Αγαπητά μου παιδιά,

Με πολλή χαρά επικοινωνώ μαζί σας σήμερα που ξεκινάει μία καινούργια σχολική χρονιά. Εύχομαι ολόψυχα και προσεύχομαι οι μεν εργατικοί και καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί σας να σας μεταδώσουν όσα επιβάλλει το ιερό καθήκον τους και τους έχει διδάξει η παιδαγωγική επιστήμη, εσείς δε να συναντήσετε τη διαρκή πρόοδο στον επίπονο αλλά όμορφο και αναγκαίο αγώνα της μόρφωσής σας και να αξιοποιήσετε τα γνωστικά και εν γένει πνευματικά εφόδια που θα σας ωφελήσουν και θα εξασφαλίσουν την επιτυχία στη ζωή σας, την αληθινή χαρά και τη γνήσια ευτυχία.

Τον αγώνα σας αυτόν τον δίνετε μέσα σε μια κοινωνία όπου έχουμε λησμονήσει τον Θεό ή τον θυμόμαστε, για να τον ειρωνευόμαστε η να τον βρίζουμε. Και να που καταντήσαμε! Χωρίς Αυτόν, η ζωή μας να χαρακτηρίζεται από κρίση, πολλά αδιέξοδα, σύγχυση, πολύμορφη βία και παραλογισμό.

Στο σχολείο που έρχεστε, επίσης, μπορεί να γεμίσουν το μυαλό σας με πληροφορίες από τις οποίες πολλές ίσως να μη χρειάζονται. Με γλώσσες, που είναι απαραίτητες σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, αλλά δεν είναι δικές μας. Με ιστορία που δεν είναι όλη αληθινή. Με θρησκευτικά που μπερδεύουν και δεν πείθουν. Να σας δώσουν βαθμούς χωρίς αντίκρισμα. Αυτό, όμως, που τελικά χρειάζεστε είναι αξίες, για να πλημμυρίσουν και να τονώσουν την καρδιά σας. Αλλά αυτό δεν το δίνει η εποχή, το περιφρονεί ο σημερινός κόσμος.

Μπορείτε, παιδιά μου, εσείς ν’ αλλάξετε αυτόν τον κόσμο. Αρχίστε από τον εαυτό σας, την οικογένειά σας, τους φίλους, τη γειτονιά, το σχολείο σας. Σπείρετε την ειρήνη και την αγάπη με τα ίδια σας τα χέρια!

Για παράδειγμα, μαθαίνουμε ότι σε κάποια σχολεία παρατηρείται το αποκρουστικό φαινόμενο του «σχολικού εκφοβισμού». Μαθητές «νταήδες», που νομίζουν ότι είναι δήθεν πιο «δυνατοί», πιο «έξυπνοι», κάνουν τον βίο αβίωτο σε συμμαθητές τους που τυχαίνει να διαφέρουν, να είναι σωματικά πιο αδύναμοι, εσωστρεφείς, να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη ζωή τους ή να κατάγονται από άλλη χώρα. Τους κτυπούν ίσως ή τους πληγώνουν με τα λόγια, αφού η γλώσσα «κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει». Ελπίζω κανείς από σας να μη δεχθεί ποτέ τέτοια συμπεριφορά, αλλά ούτε και να βρεθεί στην αξιοθρήνητη θέση του θύτη, προξενώντας μόνιμη ίσως βλάβη στη ζωή και στην προσωπικότητα συμμαθητών του. Και μην ξεχνάτε ότι τέτοια σχολεία εγωισμού, βίας και ανασφάλειας δε βοηθούν στη βελτίωση της κοινωνίας μας.

Αγωνιστείτε, παιδιά μου μαζί με τους δασκάλους και τους γονείς σας, να γίνει ολόκληρη η σχολική κοινότητα εστία αγάπης και η ελπίδα της κοινωνικής, εθνικής και πνευματικής επιβίωσής μας! Υπάρχουν στις μέρες μας πολλές οικογένειες που δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Όσοι μαθητές έχετε κάτι φαγώσιμο μαζί σας για το διάλειμμα, δοξάστε τον Θεό για την ευλογία που σας δίνει –καθόλου αυτονόητη σήμερα- και, με διάκριση και αγάπη, μην ξεχνάτε τον συμμαθητή σας που δυσκολεύεται. Δείξτε αγάπη μεταξύ σας. Αγάπη γι’ αυτόν που δεν μπόρεσε να έχει φαγητό στο διάλειμμα. Αγάπη και φροντίδα γι’ αυτόν που συμμαθητές του πειράζουν ή κοροϊδεύουν. Αρνηθείτε το ψέμα και πολεμήστε το σαν τον μεγαλύτερο εχθρό. Μη συμβιβάζεστε με την αδικία. Χτυπήστε τη μετριότητα, τον συμβιβασμό και τη μιζέρια σαν την χειρότερη αρρώστια και αγωνιστείτε για μια κοινωνία με αγάπη, ειλικρίνεια, ηρωισμό, καθαρότητα και εξυπνάδα. Διεκδικήστε την πνευματική ελευθερία σας με όποιο κόστος. Ξαναφέρτε την ιστορία και την παράδοσή μας, τη γλώσσα και τα ήθη μας στη ζωή σας. Στηρίξτε τη ζωή σας στον Χριστό. Και πάνω σ’ αυτό το σταθερό θεμέλιο ανοικοδομήστε την κοινωνία μας ολόκληρη. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος, για μια καλύτερη πατρίδα και έναν κόσμο τέλειο, άγιο, χαριτωμένο. Καλή και ευλογημένη χρονιά!

Με πολλή αγάπη και πατρικές ευχές

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ