Πολυαγαπημένοι μου αδελφοί και παιδιά μου αγαπημένα
Λίγες πριν ενώσουμε, μέσα από τα σπίτια μας, τις κατ’ οίκον εκκλησίες μας, όλοι μαζί, τους χτύπους των καρδιών μας, για να ψάλλουμε τον ύμνο της νίκης και της ζωής, το Χριστός Ανέστη, σας γράφω με τα χέρια μου τούτο το σύντομο μήνυμα.
Ευελπιστώ άλλωστε και προσδοκώ κατά την αγρυπνία της Αποδόσεως του Πάσχα, στις 26 Μαϊου το βράδυ, να μας αξιώσει το έλεος του Θεού να είμαστε και πάλι στους Ναούς μας και στα προαύλια των εκκλησιών μας, και εκεί, πριν ψάλλουμε, όπως ακριβώς θέλουμε και όπως μας πρέπει το Χριστός Ανέστη, να σας έχω αποστείλει, για να αναγνωσθεί κατά την τάξη της Εκκλησίας μας, η επίσημη Εγκύκλιος μου για το Άγιο Πάσχα.
Σε συνθήκες, που είναι εξαιρετικές και εκτάκτου ανάγκης, όπως οι σημερινές, δεν θα μπορούσα ούτε να γράψω ούτε να αποστείλω κάποιο κείμενο εορταστικής Εγκυκλίου.
Τούτο μονάχα θέλω από καρδιάς να σας καταθέσω:
Θέλω να υποκλιθώ ευλαβικά ενώπιον όλων σας, των ιερέων μας και των μοναχών και μοναζουσών μας, του λαού μας όλου ανεξαιρέτως, ιδιαίτερα των υπηρετούντων με κάθε τρόπο διακονίες κοινής ωφελείας και να σας ασπαστώ, και να σας ευλογήσω όλους και να σας συγχαρώ για την υπομονή, την κατανόηση, την σύνεση, την καρτερία, το ήθος της αλληλεγγύης, της κοινωνικής ευθύνης και πάνω από όλα της χριστιανικής αγάπης, που είναι αγάπη θυσιαστική και ταπεινή.
Ταπεινωθήκαμε όλοι τούτη την περίοδο αυτής της δοκιμασίας σε βαθμό που δεν το περιμέναμε ποτέ στην ζωή μας.
Ας αναρωτηθούμε, όμως, αδελφοί μου:
Μήπως εφαρμόσθηκε σε μας η πάγια διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μας, η οποία τονίζει ότι όταν οι άνθρωποι αρνούμαστε εκουσίως την ζωή της ταπεινότητας, την αρετή δηλαδή της ταπείνωσης, ακόμη και σε μικροπράγματα της καθημερινότητας μας, τότε η αγάπη του Θεού, επιτρέπει για την σωτηρία μας να έλθουν ακούσιες ταπεινώσεις, όπως αυτές που μας επιβλήθηκαν με την προσωρινή αναστολή ουσιωδών ελευθεριών, προκειμένου να βρούμε τον πραγματικό μας εαυτό και το νόημα το αληθινό της ζωής;
Μήπως ο κορωνοϊός, αυτό το απειροελάχιστο σωματίδιο, δεν ταπείνωσε ολόκληρη την οικουμένη;
Μήπως άραγε είχαμε ξεφύγει και εμείς σε κάθε επίπεδο της ζωής μας;
Μήπως η μετά τον κορωνοϊό κοινωνία θα είναι για όλους μας μία μεγάλη ευκαιρία, όχι για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα που υποτίθεται βρισκόμασταν, αλλά στην κανονικότητα, που ταιριάζει και οφείλουμε να βρισκόμαστε ως άνθρωποι της προόδου και του Φωτός, ως παιδιά της Αναστάσεως;
Και αυτή η κανονικότητα είναι η ζωή της αγάπης, της συγχώρεσης, της δικαιοσύνης, της ισότητας, της αυτοθυσίας, της προσφοράς, της ελευθερίας και πάνω από όλα της ταπεινότητας.
Αυτό σας παρακαλώ, αδελφοί μου, και σας προτρέπω:
Να δουλέψουμε μέσα μας τούτην την περίοδο, για όσο ακόμη είμαστε έγκλειστοι, έτι περισσότερο, και να ανοίξουμε χώρο στον Αναστημένο Κύριο μας Ιησού Χριστό, για να αναστήσει μέσα μας την αυθεντική κανονικότητα και όχι μία επίπλαστη και φαύλη κανονικότητα έπαρσης, εγωισμού, ατομοκρατίας, αλαζονείας και υπερηφάνειας, η οποία μας οδήγησε στα αδιέξοδα του σήμερα.
Σας αγκαλιάζω όλους. Σας ασπάζομαι όλους.
Εύχομαι σε όλους σας, σε όλους μας, Ανάσταση εσωτερική, Ανάσταση καρδιακή, Ανάσταση της χαμένης μας ομορφιάς, που είναι η ζωή της Αγάπης.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, αδελφοί μου!
Απαντήστε με όλη σας την δύναμη: ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!
Ο Επίσκοπος της καρδιάς σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ο Φθιώτιδος Συμεών
