Χαιρετίζοντας τίς ἐλπίδες τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς,
ἐπιμένοντας στόν πολιτισμό τῆς ἀνθρώπινης ἐπικοινωνίας
καλά μας παιδιά καί καλοί μας ἐκπαιδευτικοί,
καλή χρονιά, μέ ὡριμότερες ἐλπίδες ἀμοιβαίας πολύτιμης συνεισφορᾶς.
ΜΕΤΑ τήν ἥρεμη χαλάρωση τοῦ καλοκαιριοῦ,
μιά ἄλλου εἴδους “ξεκούραση” ἐγκαινιάζεται πάλι γιά σᾶς
(καί γιά μᾶς, χάρη στή δική σας μεταδοτικότητα).
Η ΠΝΙΓΗΡΗ θερινή ἀτμόσφαιρα, μέ τίς φετινές πυρκαγιές καί τά κλιματικά
φαινόμενα σέ μᾶς, μέ τίς διαρκεῖς ἑστίες ὀλέθρου καί τίς μορφές βίας ὅπου γῆς,
μακάρι νά σᾶς παρακινήσει νά διαγωνίζεσθε ολυμπιακά καί νά φτιάχνετε μιά
εἰκόνα συμμετοχικῆς ἀνθρωπιᾶς, τουλάχιστον στό δικό μας Ἑλλαδικό χῶρο.
ΑΡΧΕΣ τοῦ φθινόπωρου (τώρα πού οἰ καρποί μαζεύτηκαν ἤ μαζεύονται, γιά νά μή
χαλάσουν), ἐσεῖς ὅλοι θά στήσετε μιά νέα ἐκπαιδευτική διαδρομή καρποφορίας
(γιά νά πάψει νά σήπεται ἄκαρπος ὁ κόσμος μας).
ΟΛΟ τό καλοκαίρι δούλευαν ἀπό τό συνειδητό μέχρι τό ἀσυνείδητο οἱ ἀναμνήσεις
σας ἀπό τήν περυσινή διαδρομή, πού εὔχομαι νά ἦταν εὐχάριστες ἤ νά τίς
μεταποιήσατε σέ εὐχάριστες, μέ τόν καρδιακό σας παλμογράφο σέ ξεκούραστη
ἀναμέτρηση.
Ἀνανεωμένοι τώρα πιά, εἰσάγεσθε στή νέα ἐπιμορφωτική προσπάθεια,
γιά μιά δημιουργική συμμετοχή τῆς ἀτομικῆς προσπάθειας
στή διαδικασία τῆς μόρφωσης καί τῆς σωστῆς κοινωνικοποίησης.
ΚΑΠΟΤΕ αὐτές οἱ δυνατότητες ἦταν πιό ἐλεύθερες προσπάθειες
μιᾶς καθημερινῆς ἀλληλοδιδακτικῆς αὐτενέργειας.
Ὑπῆρχε ἕνα “στάνταρ” ἐκπαιδευτικῆς ὕλης, πού ἀναπληρωνόταν καί
συμπληρωνόταν ἀπό τή μορφωτική συμμετοχή κι αὐτενέργεια.
Ὅσο προχωρᾶμε στίς ἐνυλώσεις τοῦ “ἄυλου μηχανικοῦ πολιτισμοῦ”,
μαθητευόμενοι καί μαθητευτές ὑποχρεώνεστε
στή λογική ταχυτήτων τοῦ ὕστερου νεωτερικοῦ κόσμου.
Ἐλευθεριότητα διεθνιστικοῦ φορμαλισμοῦ, πειθαρχία φορμαρισμένου μεταήθους,
ἀποκλειστικές παραγωγές διαχειριστῶν τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης.
ΟΜΩΣ, τό νιώθετε ἀμεσότερα ἀπό μένα στόν ἀνοιχτό ἐκπαιδευτικό σας χῶρο πώς ἡ
ἀνθρωπιά εἶναι μιά διαδικασία μετακένωσης, μιά διαδικασία ἀλληλεγγύης. Δίνετε
φιλότιμο προσφορᾶς καί παίρνετε φιλότιμο ἀνθρωπιᾶς. Περιστέλλετε τήν ἀτομική
παθολογία καί συνηθίζετε τήν καθαρότητα τῆς κοινωνικῆς θυσίας. Κάτι πού ―ὅσο
κι ἄν φαίνεται δύσκολο― ἐθίζει τήν αὐτοσυνειδησία μας νά βηματίζει ἀνθρώπινα,
διανθρώπινα καί συνανθρώπινα σέ κάθε φάση τοῦ βίου μας. Γιά νά γίνει μετέπειτα
“ζωή διαλόγου” καί ὄχι μονολόγου, ὅπως κατάντησε σήμερα.
ΕΥΧΟΜΑΙ σέ ὅλους, παιδιά καί ἐκπαιδευτικούς καί διοικητικούς φορεῖς, να
ἐπιμένετε στόν πολιτισμό τῆς ἀνθρώπινης ἐπικοινωνίας, τιμώντας τήν οὐσία τοῦ
ἀνθρώπου ὅπως μᾶς τήν χάρισε πανέμορφη καί μᾶς τήν ξαναχάρισε τέλεια ὁ Κύριος
καί Θεός μας μέ ἐνανθρωπισμένο τόν ἑαυτό Του.
Ἡ δική Του ἐνανθρώπινη εἰκόνα, τουλάχιστον στά 12χρονα Του ἀνάμεσα στούς
μορφωμένους τῆς ἐποχῆς, ἄς εἶναι τεκμήριο τῆς συνοδοιπορίας Του καί ὅραμα
ἀνθρωπιᾶς στό δικό σας εὐαίσθητο ἐκπαιδευτικό δρόμο.
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ἡ νέα σχολική χρονιά, πλούσια σέ ἀνοίγματα συμμετοχικῆς
ἐπικοινωνίας, ἀλληλοσεβασμοῦ καί ἀληθινῆς μάθησης.
† Ὁ Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος
