🔺Σχόλιο του Αντώνη Η. Διαματάρη/ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

Κατά τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας έγινε φανερή μια ιστορική μετατόπιση της εκκλησιαστικής μας ζωής προς τον Αγιο Νικόλαο στο Σημείο Μηδέν. Κάτι ανάλογο με αυτό έχουμε πολλές δεκαετίες να δούμε, ίσως από την εποχή που τα σκήπτρα της μεγαλύτερης Κοινότητας πέρασαν από τον Αγιο Σπυρίδωνα στο Ουάσινγκτον Χάιτς (Washington Heights) στον Αγιο Δημήτριο της Αστόριας.

Πλέον, χιλιάδες ομογενείς -και μη- από τις ΗΠΑ και το εξωτερικό επιλέγουν την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στο πανανθρώπινο σημείο θυσίας, το Σημείο Μηδέν, για να εκκλησιαστούν.

Παράδειγμα η συμμετοχή του κόσμου που εκκλησιάστηκε εκεί την Μεγάλη Παρασκευή ήταν τόσο μεγάλη, που χρειάστηκε περισσότερο από μία ώρα για να γίνει η περιφορά του Επιταφίου.

Είναι σαφές ότι σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, μετά την ολοκλήρωσή του, το κέντρο βαρύτητας της εκκλησιαστικής ζωής μας μετατοπίζεται εκεί.

Δεν θα πρέπει βέβαια να «κλείσουν» οι άλλοι ναοί μας. Αυτό που λέμε είναι ότι ο Αγιος Νικόλαος θα δώσει ζωή, δυναμική. Θα δημιουργήσει έναν ευγενή ανταγωνισμό προς τους άλλους ναούς, π.χ. τον Καθεδρικό, που θα είναι προς όφελος όλων.

Και είναι εντυπωσιακό ότι ο Αγιος Νικόλαος εξελίχθηκε σε κορυφαίο εκκλησιαστικό κέντρο της Κοινότητάς μας σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Ασφαλώς αυτό έχει να κάνει με την τοποθεσία, το Σημείο Μηδέν, που έχει εξελιχθεί σε μια περιοχή του Μανχάταν που «πρέπει να επισκεφτείς». Οπως και με την λαμπρότητα του ναού – αν και η αρχιτεκτονική του δεν έχει αποσπάσει θετικές κριτικές από μεγάλα ΜΜΕ.

Σημαντικό όμως ρόλο παίζει ο Μιχάλης Ψαρός, πρόεδρος των «Φίλων του Αγίου Νικολάου», χάρη στον οποίο ολοκληρώθηκε ο ναός -και που συνεχίζει να κατευθύνει- καθώς και σε άλλους γενναιόδωρους δωρητές, αλλά και στον ιερατικό προϊστάμενό του.

Ολοι μαζί έκαναν ένα «ελληνικό θαύμα» στο Σημείο Μηδέν προς δόξα της Ομογένειας και της Ορθοδοξίας.