Του Ιερομονάχου Νικολάου Εσφιγμενίτου
Την περασμένη Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019, ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικότητα. Και το όνειρο αυτό ήταν κάτι σαν τάμα και ιερή αφοσίωση: να με αξιώσει ο Θεός να πάω στην Πόλη των Πόλεων, την Βασιλίδα των Πόλεων, την Κωνσταντινούπολη.
Στο παρελθόν όσες φορές το είχα αποτολμήσει διάφορα εμπόδια δεν άφηναν αυτός ο πόθος να πραγματοποιηθεί.
Τώρα ο Άγιος Καθηγούμενός μας στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και πολυφίλητος Γέροντάς μας π. Βαρθολομαίος αλλά και ο σύλλογος φίλων της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, έκαναν το όνειρο αυτό πραγματικότητα.Βοήθησαν να πραγματοποιήσω το τάμα μου.
Έτσι είχαμε την χαρά και την ευλογία την Παρασκευή 29 Μαρτίου, να φτάσουμε πρωί στην αγιασμένη Βασιλεύουσα και να προλάβουμε την Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας .
Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας έφτασε και ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης μας κ.κ. Βρθολομαίος, ο οποίος σύμφωνα με το παλαιό έθιμο χοροστάτησε κατά την Ιερά Ακολουθία της Γ΄Στάσεως των Χαιρετισμών .
Βλέποντάς τον επάνω στον Μαρτυρικό Θρόνο του να χοροστατεί και μετά να απαγγέλει με την δυνατή, στεντόρεια και συνάμα μελωδική φωνή του την Στάση των Χαιρετισμών προς την
Παναγία μας ήταν μεγάλη η συγκίνηση! Ήταν η ώρα που πέρασε μπροστά από τα μάτια μου όλη η ιστορία του Πατριαρχείου μας! Όλοι οι μεγάλοι και φωτισμένοι Πατριάρχες μας! Έκαστος εξ αυτών κατά τις δυνάμεις του έβαλε το δικό του λιθάρι για να μείνει το Πατριαρχείο μας ο ακοίμητος φρουρός του γένους μας.
Και τώρα, επί του Πρώτου Θρόνου των Ορθοδόξων ίσταται ένας μεγάλος Πατριάρχης, ο Βαρθολομαίος!
Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτό τον σπουδαίο Πατριάρχη, χάρισμα του Θεού στην Εκκλησία και στο Γένος μας!
Η ταπεινότητα, η απλότητα, η γαλήνη και η εξαυλωμένη γλυκειά μορφή του, μόνο με …Πάπα της Ανατολής δεν τον κάνουν να δείχνει , όπως οι μισάδελφοι Ρώσοι και τα ρουβλιοπληρωμένα παπαγαλάκια τους τον αποκαλούν.
Αλλά και μετά την Ακολουθία των Χαιρετισμών , στην Κοινοτική Αίθουσα με τα όσα μας είπε για την ιστορία του Ιερού Ναού , αλλά και του Ακαθίστου Ύμνου που εψάλλη στον Ναό των Βλαχερνών, είπε πολλές αλήθειες που καλό θα ήταν τουλάχιστον εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε Ρωμηοί Ελληνες, να τα διαβάσουμε για να τα ξέρουμε .
Η δεύτερη μεγάλη ευλογία ήταν να ακούσουμε τους ευλογημένους μαθητές του Ζωγραφείου Λυκείου να παρουσιάζουν με τα ωραία ελληνικά τους την ιστορία της Μονής των Βλαχερνών και του Ακαθίστου Ύμνου.
Εξεπλάγην και για την απαγγελίαν των παιδιών αυτών αλλά και με τον όμορφο τρόπο της ομιλίας των και άθελα μου έκανα την σύγκριση με τα παιδιά μας εδώ στην Ελλάδα με την κενότητα γνώσεων που τα διακρίνει και την εν γίνει αμορφωσιά των .
Όλες αυτές οι εμπειρίες και τα βιώματα που έζησα τις λίγες ημέρες που έζησα εκεί μου έφεραν στο νου αυτό που έγραψε ο Απόστολος Παύλος προς Κορινθίους και τον απευθύνω τώρα εγώ στους πολεμίους του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Παναγιωτάτου.
<<Οὐ καλὸν τὸ καύχημα ὑμῶν. Ουκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ;>>
Αλλά και αυτό που είπε ο Παναγιώτατος << Το Οικουμενικό Πατριαρχείο παραμένει φωτεινός φάρος και ελπίδα για το μέλλον>> .
Ναί φάρος φωτεινός με λαμπρό και φωτοδότη πυρσό είναι το Πατριαρχείο μας αλλά και ο ίδιος ο Παναγιώτατος Πατριάρχης μας!
Είθε ο Πανάγαθος Θεός και η Παναγία Μητέρα μας να Του χαρίζουν έτη πολλά για να φωτίζει και να καθοδηγεί εις εύδιον λιμένα το γένος των Ελλήνων.
