«Οι καιροί μας είναι εξόχως δύσκολοι, θα έλεγα αποκαλυπτικοί… Βλέπετε, ότι πολεμείται και χλευάζεται η ηθική, εμπαίζεται η αρετή, νομοθετείται η διαστροφή, καταλύεται η παράδοση, άλλαξε ρούν η «παιδεία», αποδομείται ο θεσμός της οικογενείας, αποποινικοποιείται η οποιαδήποτε μορφή σαρκολατρείας, επαινείται ο σοδομισμός, απο-ιεροποιήθηκαν ήδη τα πάντα», αναφέρει μεταξύ άλλων στην Εγκύκλιο του ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος επί της Εισόδου στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
🔺Διαβάστε αναλυτικά την Εγκύκλιο:
«Με την χάρη του Θεού εισήλθαμε στο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της κατανυκτικής και αγίας περιόδου, η οποία μας ετοιμάζει πνευματικά, προκειμένου να φθάσωμε να προσκυνήσωμε τα άγια Πάθη του Κυρίου ημών και να Τον δοξάσωμε Αναστάντα εκ νεκρών.
Το στάδιο αυτό ονομάζεται από τους αγίους Πατέρας , στάδιον αρετών, γιατί μέσα σ’ αυτό πραγματοποιούνται τα, των αρετών, θεία παλαίσματα. Όπως στην σωματική γυμνασία, υπάρχουν τα απαραίτητα αγωνίσματα, έτσι και στην πνευματική, αγωνιστική προσπάθεια, υπάρχουν τα άγια παλαίσματα.
Ο κόπος των αγώνων είναι μεγάλος, γιατί ο αντίπαλος είναι ισχυρός. Ο στόχος μας είναι η αγιότητα και η προσπάθεια του αντικειμένου, είναι η πνευματική μας καταστροφή και ο αιώνιος όλεθρος και θάνατος.
Ο Απόστολος Παύλος μας προειδοποιεί, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις…(Εφεσ, 6,12)
Τα μέτωπα που πρέπει να αντιμετωπίσωμε είναι: α) Ο εαυτός μας, β) ο κόσμος της αμαρτίας και της φθοράς και γ) ο μισόκαλος διάβολος, ο οποίος, «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πετρ. Ε’΄ 8).
Η υπηρεσία των κακών επιθυμιών του εαυτού μας, ωδήγησε πάντοτε εις επώδυνα αποτελέσματα. Είναι, βεβαίως, εύκολος αυτός ο δρόμος, αλλά οδηγεί εις ατραπούς σκότους και δυστυχίας.
Ο κόσμος, όπως κατήντησε μεταπτωτικά, προσφέρει πρόσκαιρες, επίπλαστες χαρές και φρούδες ελπίδες. Τα του κόσμου τερπνά και ηδέα, οι ψεύτικες δηλαδή απολαύσεις και ηδονές, δεν οδηγούν στην πραγματική ευτυχία.
Ο τραγικός ποιητής θα γράψη:
«Και μείς ένα πρωί, είχαμε κινήσει,
μια χίμαιρα μας είχε αποπλανήσει
με μάτια που τα φλόγιζε η χαρά,
όλοι γεροί και αγέρωχοι σαν Κροίσοι
μα τα μεσάνυχτα είχαμε γυρίσει,
με καταματωμένα τα φτερά…»
Ο εκπεσών της άνω φωτοφορίας, πατήρ του σκότους και της γεένης, ο διάβολος δηλαδή, εργάζεται νυχθημερόν, με πλάνο και πανούργο τρόπο, για να οδηγήση στην απώλεια και στην κόλαση τους ανθρώπους, μέσα από την ποικιλώνυμη και πολυώνυμη αμαρτία, της οποίας «τα οψώνια εστί θάνατος», κατά τον ουρανοβάμονα Άγιον Απόστολον, Παύλον.
Εις αυτόν τον δύσκολον, ως αντιλαμβανόμεθα οι πάντες αγώνα,
η Αγία μας Εκκλησία, ως φιλόστοργη μητέρα, μας ενισχύει δίδοντάς μας τα απαραίτητα όπλα και εφόδια. Όπως στον αγώνα τον κοσμικό, ο στρατιώτης ενδύεται την πανοπλίαν, ώστε και τον εαυτόν του να προφυλάξη, αλλά και τον εχθρό να αντιμετωπίση, έτσι και στον αγώνα τον πνευματικόν η Εκκλησία μας, μας νουθετεί και μας προτρέπει, να ενδυθούμε τα όπλα τα πνευματικά.
«…Ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν…»
Και πάλιν ο Απόστολος Παύλος, μας διδάσκει: «Αποθώμεθα ούν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» (Ρωμ, ΙΓ’, 12).
Η Εκκλησία μας παρέχει και τα σωτήρια φάρμακα, τα οποία είναι τα ιερά και άγια Μυστήρια. Όπως ο πληγωμένος στον πόλεμο, αδελφοί μου, εισέρχεται στο Νοσοκομείο και λαμβάνει τα απαραίτητα φάρμακα και επιθήματα, για να θεραπεύση τις πληγές του, έτσι και ο λαβωμένος πνευματικός αγωνιστής, ευρίσκει την θεραπεία του μέσα στο πνευματικό ιατρείο, στην Εκκλησία δηλαδή και διά της μετανοίας, οδηγείται στο φρικτό και σωτήριο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, όπου γίνεται όμαιμος και σύσσωμος Ιησού Χριστού.
Πλουσία είναι η παροχή πνευματικής ενισχύσεως, καθ’ όλην την διάρκεια του έτους, από την Εκκλησία μας, ιδιαιτέρως όμως, κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, μέσα από τις Ιερές Ακολουθίες. Ας αξιοποιήσομε αυτές τις ουράνιες και λαμπρές ευκαιρίες.
Αδελφοί μου και παιδιά μου ευλογημένα,
Σ’ αυτόν τον αγώνα, όσο δύσκολος και αν είναι, δεν είμαστε μόνοι μας.
Συγκοιταζόμενος και συνανιστάμενος, μαζί μας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Οποίος υπεσχέθη σε κάθε αγωνιστή: « Ου μη σε ανώ ουδ’ ου μη σε εγκαταλείπω» (Εβρ, 13, 5)
Μαζί μας είναι και η Παναγία Mητέρα μας, η παράκληση και παρηγοριά μας, αλλά και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, τις πρεσβείες των οποίων, ευκαίρως, ακαίρως, οι πάντες επικαλούμεθα.
Αγαπητοί μου, οι καιροί μας είναι εξόχως δύσκολοι, θα έλεγα αποκαλυπτικοί. Για την εποχή μας και τον κόσμο μας ίσχυσε, δυστυχώς το: «Διέκυψεν ο Θεός επί τους υιούς των ανθρώπων του ιδείν ει έστι συνιών η εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιων αγαθόν, ουκ έστιν έως ενός» (Ψαλμ, 52,3-4)
Βλέπετε, ότι πολεμείται και χλευάζεται η ηθική, εμπαίζεται η αρετή, νομοθετείται η διαστροφή, καταλύεται η παράδοση, άλλαξε ρούν η «παιδεία», αποδομείται ο θεσμός της οικογενείας, αποποινικοποιείται η οποιαδήποτε μορφή σαρκολατρείας, επαινείται ο σοδομισμός, αποιεροποιήθηκαν ήδη τα πάντα.
Όμως τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, τον έχει ο Θεός, ο οποίος «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Τιμ. Α΄, Β’ 4) Μακροθυμεί και ελεεί κατά τα σπλάγχνα του ελέους και των απείρων Αυτού οικτιρμών.
Είμαστε όρθιοι ακόμη, διότι είναι φιλεύσπλαγχνος ο Δεσπότης και ακοίμητος είναι η πρεσβεία της Παναγίας Αυτού Μητρός και πάντων των Αγίων.
Ας σπεύσωμεν, λοιπόν, αδελφοί, εν μετανοία, να προσπέσωμεν ενώπιον του Κυρίου, ώστε να παραβλέψη τις πολλές μας αμαρτίες και την αποστασία μας, και μη τύχωμεν της φρικτής τιμωρίας της γης και των ανθρώπων, Σοδόμων και Γομόρων.
Ει τις ευσεβής και φιλόθεος, προσευχέσθω υπέρ αφέσεως των αμαρτιών ημών και σωτηρίας πάντων.
Σήμερα το απόγευμα και ώρα 6, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, θα τελέσωμε τον πρώτο Κατανυκτικόν Εσπερινό της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τον λεγόμενον και Εσπερινόν της συγγνώμης.
Σας περιμένομε, όλους εκεί, στον Ιερό Ναό του Αγίου μας.
Τελειώνοντας εύχομαι από βάθους ψυχής και καρδίας, ευλογημένον κατά πάντα το στάδιον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Τίμιος και σωτήριος να αποβή ο πνευματικός αγώνας. Υπομονήν, δύναμιν και επιστηριγμόν παρά Κυρίου να λάβωμεν, για τα πνευματικά μας παλαίσματα και την νικηφόρον έκβασιν των κατά Θεόν αγώνων μας, να επιτύχωμεν.
Σας ασπάζομαι εν Κυρίω.
Μετά πατρικών ευχών και ευλογιών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
