You are currently viewing Μια φορά και έναν  καιρό ήταν μια ΜΚΟ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια ΜΚΟ

  • Reading time:1 mins read

Του Σωτήρη Τζούμα

Το 2010, ιδρύθηκε η ΜΚΟ της Aρχιεπισκοπής Αθηνών. Το όνομα αυτής «Αποστολή» και το σύνθημά της: «Βοήθησε και εσύ ν’ αλλάξει η ζωή μας»!!!
Έκανε λαμπερά γενέθλια, ένα απαλό φθινοπωρινό μεσημεράκι του Νοεμβρίου του 2010.
Ο τόπος ήταν ο φτωχικός λοφίσκος του Νέου Κόσμου, πάνω από τον Άγιο Παντελεήμονα Ιλισσού,με άφθονη σαμπάνια και τη γειτονιά σαστισμένη να βλέπει όλο το πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας να παρελαύνει από την πλατεία του άλλοτε παλιού και ταπεινού γηροκομείου, το οποίο είχε μεταμορφωθεί σε λαμπερά γραφεία -με δωρεές πλουσίων φιλανθρώπων- και όλη την Ελληνική Αστυνομία να κόβει πρόστιμα σε όσους είχαν σταθμεύσει μπροστά στο νέο καύχημα της φιλανθρωπίας!
Είχε βέβαια προηγηθεί η ιδρυτική διακήρυξη λίγους μήνες πριν στην παλαιά Βουλή.
Εκεί να δεις πρωθυπουργοί, υπουργοί, διπλωμάτες, γαλονάδες, λουλούδια, λόγοι και δηλώσεις, λάμψη και επίδειξη δύναμης και προοπτική άφθονης φιλανθρωπίας σαν τη σαμπάνια που έρρεε στα ποτήρια των καλεσμένων κατά τα εγκαίνια!
Έπρεπε να γίνει όμως αυτή η νέα ΜΚΟ;;;
-Ναι, όντως, έπρεπε.
Για να «ξεπλύνει» …έτσι τις αμαρτίες τις παλιές που φόρτωσαν επι τούτου στην προηγούμενη …
Έπρεπε το κίνημα των ΚΑΘΑΡΩΝ της φιλανθρωπίας να ξεκινήσει τη θεάρεστη δράση του!!!
Ναι, έπρεπε και χρειαζόταν και έναν Διευθυντή. Πήρε έναν δανεικό από τις εφημερίδες και τα περιοδικά και τα άλλοτε κραταιά πολιτικά γραφεία, έναν άνθρωπο που ταίριαζε με την φιλανθρωπική δράση και το νέο προφίλ της νέας ΜΚΟ και με διαπιστωμένη αφοσίωση στα αφεντικά του από το παρελθόν.
Άλλωστε πολλοί του είχαν φερθεί και του ίδιου φιλάνθρωπα στο παρελθόν, τον είχαν διορίσει σε πολλές καλές θέσεις και τον είχαν εντάξει σε καταλόγους μισθοδοσίας για τις πολύτιμες υπηρεσίες του .
Να δεις πως το λένε αυτό…Πολυθεσίτης! Αυτό!
Έπρεπε, λοιπόν, και αυτός να ανταποδώσει τώρα. Αυτός δούλευε και έδινε αναφορές με το έξυπνο μυαλό του, που αντιλαμβανόταν τα πάντα !!!
Αν καθίσω όμως και γράψω την ιστορία της ΜΚΟ τώρα, θα χαθεί η ουσία. Για τον λόγο αυτό θα κάνω ένα άλμα στον χρόνο από το 2010 μέχρι σήμερα.

• Θα αφήσω πίσω μου προς το παρόν το πώς εξελίχτηκε αυτός ο οργανισμός.
• Θα αφήσω πίσω μου το γεγονός ότι το ΔΣ έμοιαζε σαν αυτό μιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας.
•Θα προσπεράσω τους επιχειρηματίες δωρητές, τις αναθέσεις των συσσιτίων, τα ΕΣΠΑ, τις κουζίνες και τα ιδρύματα και το πώς στήθηκαν και πώς λειτούργησαν.
•Θα αφήσω προσωρινά τα τεράστια ποσά και τις τεράστιες οικονομικές ενισχύσεις από πρόσωπα και οργανισμούς, εντός και εκτός Ελλάδας. •Θα αφήσω πίσω μου τα πρόσωπα που ενοχλούσαν και έπρεπε να απομακρυνθούν π.χ. κάνω προσευχή στην εικόνα του …Αγίου Γεωργίου της Τράπεζας Πειραιώς.
•Θα αφήσω ακόμα πίσω μου τα πρόσωπα που έχουν αργομισθίες και πίνουν νερό στο όνομα του Διευθυντή, όταν δεν τον βρίζουν ακόμα και αυτοί οι ίδιοι.
•Θα αφήσω πίσω μου τις ροδιές, που έχουν πολλές βιταμίνες και τις σάλτσες. •Θα αφήσω πίσω μου τις υποδοχές ηγετών εκκλησιών ορθοδόξων και αλλοδόξων και άλλων προσώπων, τα μυστικά δείπνα στο ταρατσάκι της «Αποστολής» με θέα τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, θα αφήσω το Άγιον Όρος, τους διορισμούς συγγενών και άλλα πολλά. Θα έλθει η ώρα τους.
•Τα αφήνω αυτά προς το παρόν και έρχομαι στο σήμερα, στην εποχή του κορωνοϊού και στην παρουσία και δράση της εν λόγω ΜΚΟ στην πάσχουσα κοινωνία μας.
Σήμερα λοιπόν :
Εδώ και έναν μήνα η χώρα, ο κόσμος όλος, θα έλεγα, ζει στη δίνη του ιού Sars Covid-19 ή κορονοϊού και όλοι τρέχουν να δουν πώς θα ζήσουν ή πώς θα αποφύγουν τον θάνατο, έναν αόρατο εχθρό, γέννημα νοσηρής φαντασίας, του εγωισμού μας και του δήθεν πολιτισμού μας.
Υπάρχει όμως και μια ομάδα συνανθρώπων μας που τρέχει να βοηθήσει τους γέροντες, τους πάσχοντες, αυτούς που δεν μπορούν να πάνε για ψώνια στον μανάβη, στον μπακάλη (αν και η εν λόγω ΜΚΟ ξέρει καλά από μπακάληδες ), στο φαρμακείο, για καθημερινές ασήμαντες ανάγκες, αλλά ουσιαστικές για έναν ανήμπορο άνθρωπο.
Άλλοι τρέχουν να δώσουν βοήθεια στους γιατρούς, στα φαρμακεία, στα νοσοκομεία, στις αιμοδοσίες…
Υπάρχει τόση μεγάλη ανάγκη για πολλά, που τελικά ίσως και όλα αυτά τα πολλά αποδειχτούν λίγα, μπροστά στην απειλή που μας έχει κατακλύσει και στο δεινά που θα αφήσει στο πέρασμα της!
Και να! Και τώρα: τι, πού, πώς; τι να κάνουμε; λέει η λαμπερή θυγατέρα του Αρχιεπισκόπου, η ΜΚΟ «Αποστολή»
-Τι να κάνω; λέει ο διευθυντής της !!!
-Τίποτα, Κώστα ή Κωστή, μην κάνεις τίποτα!
Όλα αυτά θέλουν αγάπη και ουσία ψυχής που εσύ φαίνεται δεν την έχεις.
-Τίποτα μην κάνεις , διότι όλα αυτά θέλουν ατομική δαπάνη, που δεν την διαθέτεις, ούτε εσύ ούτε οι μπαμπάδες και οι μαμάδες σου και ούτε φυσικά οι καλοπληρωμένοι υπάλληλοί σου, παρόντες και αργόμισθοι.
-Τίποτα μην κάνεις, διότι δεν υπάρχει ΕΣΠΑ, ούτε τσάμπα χρήμα από την Περιφέρεια Αττικής, διότι κ αυτή σας κατάλαβε και τα κάνει μόνη της και καλά κάνει.
-Ούτε οι πλούσιοι φίλοι σου δίνουν, ούτε, φυσικά και τα ταμεία που διαχειρίζεται ο κ. Κουρεντής δίνουν.
-Κανείς πια δεν σου δίνει.
Και εσύ, έχεις μάθει να σερβίρεις έτοιμο φαγητό, που το αγόρασες στη χονδρική και το πουλάς ως δικό σου λιανικά. Δυστυχώς για σένα, τα θύματα τελείωσαν, τα χρήματα το ίδιο, σε λίγο θα σε πάρουν στο κυνήγι και οι ίδιοι οι υπάλληλοί σου, παρόντες και απόντες.

Φυσικά και εσύ έχεις να πάρεις κάποιους στο κυνήγι, αλλά ξεκίνα όσο είναι καιρός, πριν φύγουν.
Πριν γράψουν και αυτοί το ίδιο που έγραψες και εσύ έξω από την πόρτα της «Αποστολής»:
«Κλειστόν λόγω κορονοϊού»
Καλή αντάμωση, στην εντατική της Εκκλησίας.

Υ.Γ. Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί και ως «χρεωστικόν αντίδωρον»,για όσα είπε ο εν λόγω Κώστας ή Κωστής για τον υπογράφοντα όταν κατέθετε ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του Δημήτρη Φουρλεμάδη. Άλλωστε όπως μου είπε και ένας φίλος μου: όλα εδώ πληρώνονται!

Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε σήμερα με μικρές περικοπές στην εφημερίδα «δημοκρατία»σελ.12