ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Η εκλογή του νέου Μητροπολίτη Μάνης θα αποτελέσει σίγουρα για πρώτη φορά στα χρονικά εκλογής νέων Μητροπολιτών της Εκκλησίας μας παράδειγμα προς αποφυγή.
Ποτέ άλλοτε στη νέοτερη ιστορία μας δεν έζησε η Εκκλησία μας, τέτοια εκφυλιστικά φαινόμενα που ευτελίζουν και εκκοσμικεύουν το μέγα και ιερό Μυστήριο της εν Αγίω Πνεύματι εκλογής ενός Μητροπολίτη.
Μπορεί μερικές φορές και μείς οι ίδιοι που ασκούμε σήμερα κριτική σε αυτά τα φαινόμενα να έχουμε μπεί στον πειρασμό και διακωμωδήσαμε, κατά καιρούς, τον τρόπο που εκλέγονται σήμερα οι Αρχιερείς, στις περιπτώσεις εκείνες που γνωρίζουμε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα .
Αλλά ο,τι συντελείται εντός της Εκκλησίας, ακόμη και τα λεγόμενα “μαγειρέματα”, έχουν πάνω τους την δωρεά του Αγίου Πνεύματος, αφού αυτοί που ασχολούνται με αυτά είναι οι εκλέκτορες-Ιεράρχες, οι φυσικοί διάδοχοι των Αποστόλων του Κυρίου.
Όμως αυτά που παρατηρούνται σε αυτή την εκλογή είναι αηδιαστικά. Είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν είμαστε η Εκκλησία της Κύπρου στον τομέα αυτό και ο Θεός να μας βοηθήσει να μη γίνουμε ποτέ.
Κατανοώ την επιθυμία της τοπικής κοινωνίας της Μάνης και των αρχόντων της, να δούν και να καμαρώσουν ως Μητροπολίτη και Ποιμενάρχη τους τον δικό τους άνθρωπο, τον Αρχιμ. Συμεών Λαμπρινάκο,που εργάζεται ιεραποστολικώς στα αγιασμένα χώματα της Μάνης όλο του το βίο. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να θέλουν να επιβάλλουν τη γνώμη τους στην Ιεραρχία με τρόπους και μεθοδεύσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την Εκκλησία, είναι γεγονός πρωτόγνωρο και ασφαλώς ξένο προς την ορθόδοξη Παράδοσή μας.
Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά που γίνονται τον τελευταίο καιρό εν όψει της εκλογής του νέου Μητροπολίτη Μάνης,έχουν δημιουργήσει μία αρνητική ατμόσφαιρα και ένα κλίμα που δεν έχει καμμία σχέση με τα ισχύοντα στην Εκκλησία της Ελλάδος .
Ο φανατισμός,οι υπερβολές , οι λαικές συνελεύσεις, οι δημοσκοπήσεις, η αφισοκόλληση και οι λοιπές εξαλλοσύνες δεν υπήρξαν ποτέ καλός σύμβουλος σε εκκλησιαστικά θέματα, πολύ περισσότερο όταν το διακύβευμα είναι τόσο σημαντικό, όσο η εκλογή ενός Μητροπολίτη,ενός διαδόχου των Αποστόλων της Εκκλησίας μας.

Ο λαός της Μάνης, ένας λαός με ισχυρό θρησκευτικό συναίσθημα αλλά παράλληλα και με ανατρεπτικό ταπεραμέντο, στην προσπάθειά του να προωθήσει τον δικό του υποψήφιο και ακολουθώντας καθαρά κοσμικά κριτήρια, προέβη σε υπερβολές που δεν συνηθίζονται σε εκλογές Μητροπολιτών.
Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε χθές, με την προκλητική αφίσα που γέμισε η πέριξ της Μονής Πετράκη περιοχή, με την οποία καλείται κάθε Μανιάτης να δώσει το παρών την Τετάρτη το πρωί ημέρα εκλογής του νέου Μητροπολίτη για να δημιουργηθεί το ανάλογο κλίμα ώστε οι εκλέκτορες Ιεράρχες να νοιώσουν πίεση και να εκλέξουν τον δικό τους υποψήφιο.
Ωστόσο η αφίσα αυτή θεωρήθηκε προϊόν… προβοκάτσιας που ήθελε να κάνει ζημιά στην υποψηφιότητα Λαμπρινάκου. Όμως, γιατί να αποτελεί “προβοκάτσια” όταν το περιεχόμενο της αφίσας αποτελεί απόφαση των συνελεύσεων που πραγματοποιήθηκαν στη Μάνη και στον Πειραιά;

Και μπορεί ως ένα βαθμό, κάθε ενέργεια που έχει ως στόχο την υποστήριξη του δικού μας υποψηφίου, να αιτιολογείται , εντούτοις όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα πολύ αρνητικό κλίμα, το οποίο έχει φτάσει μέχρι τα ανώτατα κλιμάκια της Ιεραρχίας.
Μάλιστα οι πληροφορίες που έχουμε κάνουν λόγο πως ακόμη και Ιεράρχες που μέχρι χθές ήταν ευνοϊκά διακείμενοι προς τον Αρχιμ. Συμεών Λαμπρινάκο, να βλέπουν σήμερα με ιδιαίτερο σκεπτικισμό το ενδεχόμενο να τον ψηφίσουν.

Από την άλλη ο έτερος υποψήφιος Αρχιμ. Χρυσόστομος Παπαθανασίου,δόκιμος εργάτης του Ευαγγελίου, σοβαρός άνθρωπος, με πολλές επιστημονικές περγαμηνές και καρδιά ταπεινού και αγαθού ανθρώπου, κάνει τον αγώνα του με προσευχή. Περιμένει υπομονετικά να αποφανθεί η Ιεραρχία αύριο και όπως λέγει στους συνομιλητές του …”γεννηθήτω το θέλημά Του “.

Αν η Ιεραρχία δεν επιβραβεύσει αυτό το ήθος, τότε τί θα βραβεύσει; Τις αφίσες ή τους εμπρηστικούς και προσβλητικούς λόγους που ακούστηκαν στις συνελεύσεις που οργανώθηκαν με στόχο να δημιουργήσουν αυτό τον πρωτόγνωρο για τα εκκλησιαστικά μας ήθη φανατισμό;
Φοβούμαι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θέλησαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να στηρίξουν την εκλογή του Αρχιμ. Συμεών Λαμπρινάκου, κατάφεραν τελικώς να πολώσουν το κλίμα και να οδηγήσουν την Ιεραρχία σε αντίπερα όχθη.
Μερικές φορές η ίδια η ζωή σε αναδεικνύει νικητή, χωρίς να χρειαστεί να κάνεις τίποτα ο ίδιος.
Και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες πρέπει πάνω από όλα να διαθέτουν εκκλησιαστικό φρόνημα και να έχουν ήθος τέτοιο που να μην τους επιτρέπει να ενθαρρύνουν φαινόμενα που ευτελίζουν την διαδικασία της εκκογής.
Δήμαρχοι, πολιτευτές και …Θεολόγοι θα πάρουν στο λαιμό τους τον δικό τους άνθρωπο και θα “χαρίσουν” την εκλογή στον έτερο υποψήφιο που αρκέστηκε να πεί στον Αρχιεπίσκοπο και στους Ιεράρχες…” γεννηθήτω το θέλημά Του”.
Μετρώντας το μπόι των υποψηφίων τάσσομαι με τη σιωπή της αναμονής και όχι με το θόρυβο της υπερβολής…