Την τιμητική του είχε σήμερα το πρωί ο νέος Μητροπολίτης Φθιώτιδας κ.Συμεών ο οποίος συλλειτούργησε με άλλους δύο Μητροπολίτες στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτου στην Νέα Ιωνία της Αθήνας στον Περισσό.
Ο τοπικός Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ μετά την δική του ομιλία αναφέρθηκε στους δύο νεοεκλεγέντες μητροπολίτες Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμο και Φθιώτιδας κ.Συμεών.
Ειδικότερα παρουσιάζοντας τον νέο μητροπολίτη Φθιώτιδας ανέφερε:

Ο άγιος Φθιώτιδος έχει λαμπρά μόρφωση, είναι Νομικός και Θεολόγος.Υπηρέτησε επί πολλά χρόνια πλάι στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.Ιερώνυμο από την θέση του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Αριχεπισκοπής.
Τον χαρακτηρίζει η οργανωτικότητα, η αποτελεσματικότητα, η αμεσότητα, η ευφυΐα και πάνω απ’ όλα η βαθιά του πίστη στον Ιησού Χριστό, την οποία προσπαθεί μέσα από τα χαρίσματά του να την προφέρει σε κάθε άνθρωπο και να αναδείξει τα χαρίσματα της Εκκλησίας για να τα χαιρόμαστε όλοι μας.
Ο κ.Συμεών στην μεστή και ορθοτομημένη ομιλία του τόνισε:
«Σήμερα πράγματι βρισκόμαστε προσκεκλημένοι, εδώ στη Νέα Ιωνία εδώ στον Περισσό, στην καρδιά αυτής της Ευλογημένης προσφυγικής Μητροπόλεως και βρισκόμαστε προσκεκλημένοι από τον παπα- Γιώργη της εποχής εκείνης, τον άγιο αυτό Ιερομάρτυρα Γεώργιο της σύγχρονης εποχής και της αιωνιότητος, τον Άνθρωπο του Θεού, ο οποίος σήμερα μας παρέχει αυτή την πνευματική τράπεζα και Εορτή,όπου εστιάτωρ αυτής της Τράπεζας είναι ο Άρχοντας και Ποιμενάρχης σας κ.Γαβριήλ, ο οποίος με την φιλόξενη και αρχοντική διάθεση, την ευρυχωρία της καρδίας του και την αγαπητική του προσφορά μας έδωσε την ευκαιρία να βρισκόμαστε σήμερα εδώ μαζί σας και να γευόμαστε τις δωρεές, την Χάρη και Ευλογία του αγίου Γεωργίου.
Η Εκκλησία μας, μας παρουσίασε στο κατά Λουκάν Ευαγγελικό ανάγνωσμα δύο διαφορετικούς κόσμους. Τον απρόσωπο κόσμο του πλούσιου, ο οποίος είναι ένας κόσμος μηχανικός, σκληρός ανταγωνιστικός, ένας κόσμος φιλαυτίας , αδυναμίας κοινωνίας που πορεύεται μονάχα από το συμφέρον. Ο κόσμος του πλούσιου δεν βλέπει τίποτα άλλο παρά μόνο τον εαυτό του, δεν βλέπει τίποτα άλλο, παρά μόνο το συμφέρον του. Είναι ο κόσμος που δεν θέλει σχέσεις αγάπης και ελευθερίας.
Ακόμη και στον φρίκη της μοναξιάς του, την ώρα που στέκεται μακράν του Θεού και ζητά
παρηγοριά και βοήθεια, ακόμη και αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να υπερβεί το εγώ του.

Ο κόσμος του Λάζαρου από την άλλη πλευρά, είναι ο κόσμος του απλού ανθρώπου, του ανθρώπου που αρκείται όχι μόνο στα λίγα, αλλά ακόμη και στα ψίχουλα. Είναι ο κόσμος αυτού του ανθρώπου που ξέρει να ζει με αυτάρκεια, που ξέρει να νοιάζεται, να μοιράζεται. Είναι ο κόσμος του πτωχού ανθρώπου, ο κόσμος της γειτονιάς, ο κόσμος των απλών ανθρώπων που παλεύει, αγωνίζεται και ιδρώνει ακόμη και για το ψωμάκι της καθημερινότητος. Είναι ο κόσμος των καταφρονημένων, των αδυνάτων και των πτωχών. Αυτός ο κόσμος όμως , έχει όνομα,διότι δεν ζει με αριθμούς, αλλά ζει, όπως οι πρόγονοί μας, με καθαρό μέτωπο, με καλή καρδιά, με την φιλοξενία, με ανοιχτό το σπίτι, με απλόχερη διάθεση αγάπης και Αρχοντιάς.

Αυτό τον κόσμο εκφράζουν όλοι εκείνοι οι άνθρωποι, που στο διάβα των αιώνων, αγάπησαν πραγματικά τον Θεό και αποφάσισαν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, να ξεπεράσουν τις αγκυλώσεις του εγωισμού τους και να μπορέσουν να ιδούν στο πρόσωπο του συνανθρώπου τους τον Ίδιο τον Χριστό.
Μια τέτοια αντιπροσωπευτική έκφραση, ένας τέτοιος Λάζαρος είναι ο άγιος Γεώργιος που σήμερα εορτάζουμε τη μνήμη του. Ένας πτωχός παπάς που διακονούσε τον κάθε άνθρωπο, που Ιερουργούσε τις χαρές και τις λύπες του κάθε ανθρώπου.
Αυτός ο Λάζαρος, ο Άνθρωπος του Θεού που ευρίσκεται εδώ για να μας αγιάζει μέσα από το άφθαρτό σκήνωμά του και να κηρύττει την αλήθεια του Χριστού, η οποία βρίσκεται στην δυνατότητα να αγαπάς, να μπορείς να ανοίγεις την καρδιά σου, να μπορείς να μοιράζεσαι το είναι σου, στην δυνατότητα και στην θέληση να
ενδιαφέρεσαι για τον άλλο.
Αυτό είναι η παρακαταθήκη μιας ολόκληρης παράδοσης που καλούμαστε όλοι ανεξαιρέτως, αν θέλουμε να είμαστε πραγματικοί χριστιανοί και πραγματικοί Έλληνες, αυτή την παράδοση του αγίου Γεωργίου να κρατήσουμε και ν’
ακολουθήσουμε.
Είναι πραγματικά δώρο Θεού ο άγιος Γεώργιος να βρίσκεται ανάμεσά μας και θέλω έτσι να κλείσω αυτή την ομιλία μου με μια διδαχή του Ιερού Χρυσοστόμου, ο οποίος λέγει: Τόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός που ακόμη και ότι πολυτιμότερο έχει δεν το κρατά για τον εαυτό του, αλλά μοιράζεται μαζί μας. Το ότι καλύτερο του Θεού
είναι οι άγιοι μας. Και ο Θεός μας χαρίζει τα λείψανά τους, την δωρεά τους, τις ευλογίες τους, την παρουσία τους. Μας χαρίζει εδώ τον άγιο Γεώργιο το Νεαπολίτη για να έρχεται ολόκληρη η Αττική να του φιλήσει το χέρι, να έρχεται στην ασθένεια,στον πόνο και στην δυσκολία να του πει:

«Άγιε Γεώργιε βοήθησέ με» και εμείς γι’αυτή την δωρεά πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό μέρα και νύκτα, πρέπει να νιώθουμε ευτυχισμένοι πραγματικά, να χαιρόμαστε και να καμαρώνουμε και να δώσουμε όλο μας το είναι για να κρατήσουμε αυτή την παράδοση και να την μεταδώσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας και πραγματικά να έχει συνέχεια Ιστορική,Εσχατολογική, ένα αιώνιο μέλλον η Πατρίδα μας κι’ ο κόσμος μας Αμήν».