Στην κατάμεστη αίθουσα του αμφιθεάτρου του Πολεμικού Μουσείου, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος ανέπτυξε το θέμα της ομιλίας του «Διωγμός και μαρτύριο, η δόξα της Εκκλησίας», στην εκδήλωση που διοργάνωθηκε για τα τρια χρόνια από την απαγωγή και την εξαφάνιση του Μάρτυρα Μητροπολίτη Χαλεπίου Πάυλου.
Όπως είπε ο Σεβ. Νικόλαος, «η σύναξη αυτή μας φέρνει ενώπιον ενός ιερού προσώπου, αυτό του Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου», ενώ στη συνέχεια ανέφερε πως «οι λέξεις διωγμός και μαρτύριο είναι αρκετά φορτισμένες και έχουν δύο όψεις. Η μία όψη είναι αρκετά σκληρή και περιέχει κακοπιστία, εμπάθεια, μισαλλοδοξία και μισανθρωπία. Η άλλη όψη έχει πίστη άχρι θανάτου και αγάπη μέχρι θυσίας. Ποια είναι, όμως, η δόξα της Εκκλησίας; Είναι η δόξα του Θεανθρώπου, της ενανθρωπήσεως αλλά και η δόξα του πάθους και του Σταυρού».
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας πρόσθεσε ότι «δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Μητροπολίτης Πάυλος ήταν θύμα, διότι δεν έγινε κάτι από λάθος ή από αδυναμία. Ο Μητροπολίτης Παύλος θεωρούμε πως είναι πραγματικά ένας μάρτυρας. Είτε είναι εν ζωή, είτε βρίσκεται στη Βασιλεία του Θεού. Και αυτό διότι, ό,τι υπέστη ήταν αποτέλεσμα της κοινωνίας αγάπης που είχε προς τον Θεό και την Εκκλησία».
Σε άλλο σημείο, ο κ. Νικόλαος αναφέρθηκε στις σύγχρονες μορφές διωγμού. «Υπάρχουν κάποιες λέξεις που ακούγονται γλυκά αλλά είναι ύπουλες. Λέξεις όπως πολυπολιτισμικόητα, ανθρώπινα δικαιώματα, αντιρατσισμός. Λέξεις σαν αυτές δίνουν την αίσθηση ότι υπάρχει μια ελευθερία. Στην ουσία όμως πίσω αυτές διαπιστώνεται διαρκώς ότι χάνεται η ανεκτικότητα προς τον λόγο της Εκκλησίας και της μαρτυρίας, δίνοντας τη θέση τους, διακριτικά στην αρχή, συστηματικά στη συνέχεια, σε μια απαγόρευση».
Συνέχισε λέγοντας πως «στην αρχή διασπείρουν αμφιβολίες, στη συνέχεια καλλιεργούν τις αμφισβητήσεις, φτάνουν στις συκοφαντίες και στο τέλος θεσμοθετείται και νομοθετείται η απαγόρευση. Και δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, είναι παγκόσμιο το φαινόμενο. Λέγεται ότι σε μερικές δεκαετίες, στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης οι Χριστιανοί θα είναι λιγότεροι από τους Μουσουλμάνους. Το μεγαλύτερο προβλημα, όμως, είναι ότι οι Χριστιανοί δεν θα είναι Χριστιανοί. Και ακόμη χειρότερο είναι ότι αυτοί οι λεγόμενοι χριστιανοί θα έχουν συνεργήσει στον διώγμό των χριστιανών και στην αποβολή της πίστεως από τη ζωή μας».
Ο λόγιος ιεράρχης επεσήμανε πως «αυτό που δεν υπάρχει στην εποχή μας είναι το μαρτύριο. Υπάρχει μόνο ο διωγμός που προηγείται του μαρτυρίου. Στερείται η ζωή μας ασκητικού και μαρτυρικού φρονήματος. Διερωτώμαστε πολλές φορές για τον Παύλο «που να βρίσκεται άραγε;». Να προσευχόμαστε για την απελευθέρωσή του και να επιστρέψει κοντά μας ή να δοξάζουμε τον Θεό για το ενδεχόμενο του μαρτυρίου του; Για ποιό από τα δύο να παρακαλάμε; Στην Κυριακή προσευχή (Πάτερ ημών) προσευχόμαστε να μην εισέλθουμε σε πειρασμό. Το μαρτύριο είναι και αυτό ένας πειρασμός. Δεν το θέλουμε το μαρτύριο και προσευχόμαστε να μην έλθει. Εφόσον όμως έλθει, τότε θεωρούμε ότι είναι ευλογία».
Ο Μητροπολίτης κ. Νικόλαος έκλεισε λέγοντας ότι «η προσευχή μας είναι εκτενής. Και μια έκφραση εκτενούς προσευχής είναι και η παρούσα εκδήλωση. Που σκοπό έχει να βγάλει μια κραυγή προσευχής για τον διωκόμενο Μητροπολίτη Παύλο. Ποτέ η Εκκλησία δεν λυπηθηκε κανέναν μάρτυρα. Και πάντοτε η Εκκλησία συμπαραστάθηκε σε κάθε διωκόμενο. Ο Παύλος είναι σίγουρα ο διωκόμενος Επίσκοπός μας. Μπορεί όμως και να είναι ο μάρτυρας της εποχής μας. Αν ζει, του προσφέρουμε τις προσευχές μας. Αν βρίσκεται στην Βασιλεία των Ουρανών, ζητάμε τις πρεσβείες του.»
Έκλεισε την ομιλία του με την εξής φράση: «Τελικά ο διωγμός και το μαρτύριο, είναι η πραγματική δόξα της Εκκλησίας. Διότι πάντοτε μετά τον Σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση».
