Με την λαμπρότητα που αρμόζει στον Μεγάλο Απόστολό μας, τον ένδοξο Ιδρυτή της Τοπικής
μας Εκκλησίας και Πολιούχο Κορίνθου, τον φωτιστή της Ελλάδος και ολοκλήρου της Οικουμένης
Άγιο Παύλο, εορτάστηκε κι’ εφέτος η μνήμη Του στον Καθεδρικό Ι. Ναό, που τιμάται στο όνομα Του,
στην Κόρινθο.
Το απόγευμα και ώρα 19:00 με κάθε επισημότητα και με την δέουσα εκκλησιαστική τάξη
τελέσθηκε ο από ετών καθιερωμένος πλέον Μέγας Συνοδικός Πολυαρχιερατικός Εσπερινός
προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερωνύμου β’
πλαισιουμένου υπό των Συνοδικών Μητροπολιτών, Ζιχνών & Νευροκοπίου κ. Ιεροθέου,
Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, Μάνης κ.
Χρυσοστόμου, Φθιώτιδος κ. Συμεών, Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου, Περιστερίου κ.
Γρηγορίου, καθώς και υπό των προσκεκλημένων υπό του Σεβ. Μητροπολίτου μας και εγκεκριμένων
υπό της Ι. Συνόδου Σεβ. Μητροπολιτών Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημητρίου,
Ηλείας κ. Αθανασίου, Ιλίου, Αχαρνών & Πετρουπόλεως κ. Ἀθηναγόρα, Μεγάρων & Σαλαμίνος κ.
Κωνσταντίνου, Καρπενησίου κ. Γεωργίου, Θήρας, Αμοργού & Νήσων κ. Αμφιλοχίου, Γόρτυνος &
Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρου, των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Λευκουπόλεως (Μπελογκραντσίκ)
κ. Πολυκάρπου, εκ του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, Ωρεών κ. Φιλοθέου Αρχιγραμματέως της Ι.
Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Κεγχρεών κ. Αγαπίου, Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεώς
μας, ως και του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου.
Αμέσως μετά το πέρας του Εσπερινού ο Σεβ. Μητροπολίτης μας, από τα προπύλαια του
Καθεδρικού Ι. Ναού, προσφωνών ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης
Ελλάδος κ. Ιερώνυμο β’, τους υπολοίπους Συνοδικούς και μη Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς, που
αψήφισαν κόπους και αποστάσεις ερχόμενοι στην πόλη μας, ώστε να τιμήσουν τις Εορταστικές
Εκδηλώσεις προς τιμήν του Αποστόλου Προστάτου μας Θείου Παύλου, υπό τον τίτλο «ΙΖ’
ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΠΑΥΛΕΙΑ 2023». Στην σύντομη αναφορά του ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας επεσήμανε την
ανάγκη του πανταχόθεν βαλλόμενου σημερινού ανθρώπου να αναζητεί ένα γνησιότερο λόγο και μια
αυθεντικότερη μαρτυρία. Και για εμάς τους Χριστιανούς ο λόγος αυτός είναι ο Λόγος του Θεού που
τόν προβάλουμε ως Λόγο σωστικό και παρήγορο, Λόγο Ευαγγελικό για τον κόσμο μας.
Σήμερα, αν υπάρχει κρίση αξιοπιστίας του Χριστιανικού λόγου, αυτό οφείλεται στό γεγονός οτι η
Πίστη μας εμφανίζεται ως ιδεολόγημα. Η μαρτυρία μας εκδηλώνεται όχι ως κατάθεση ζωής και
εμπειριών, αλλά ως ιδεολογική διακήρυξη που επιδιώκει να αντιπαρατεθεί στα πιστεύματα των
άλλων. Και αυτό, ενώ δεν πείθει τους «εκτός» της Εκκλησίας, δυστυχώς δημιουργεί φατρίες και
μερισμούς μέσα στην Εκκλησία που δυναμιτίζουν την ενότητα και αφανίζουν την ειρήνη Της, με
αποτέλεσμα να ταλαιπωρείται «ἔτι καί ἔτι» ο άνθρωπος της εποχής μας που αναζητά ασφάλεια, που
επιζητεί, έστω και αν δεν το ομολογεί ευθαρσώς, την σωτηρία του!
Η παρουσία σας όμως σήμερα, εδώ στην Κόρινθο Μακαριώτατε πάτερ καί Δέσποτα,
πολυσέβαστέ μοι Αρχιεπίσκοπε Αθηνῶν και πάσης Ελλάδος Κύριε μοι κύριε Ιερώνυμε Β’, μετά των

αγίων Συνοδικών Συνέδρων και λοιπών Σεβασμιωτάτων και Θεοφιλεστάτων Αρχιερέων, του ευαγούς
Ι. Κλήρου και των Μοναστικών Αδελφοτήτων της Ι. Μητροπόλεως μας, δηλώνει τόσο στους
εντιμότατους Τοπικούς και Περιφερειακούς Άρχοντες, στους ενδοξότατους εκπροσώπους των
Στρατιωτικών, Αστυνομικών κ.λ.π. Αρχών του Τόπου μας, όσο και στον Θεοφιλή Λαό της Κορινθίας
την ευλογημένη Εκκλησιαστική μας ενότητα και φανερώνει σε ημέρες πονηρές ότι η Αγία μας
Εκκλησία εν έργοις και λόγοις ακολουθεῖ την αδιάπτωτη προτροπή του Αποστολικού πατρός και
μάρτυρος Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου: «Τήν ἕνωσιν ἀγαπᾶτε, τούς μερισμούς φεύγετε»
(Φιλαδελφεῦσιν, VII, 2).
Ακολούθως, ο Ποιμενάρχης μας παρεχώρησε το βήμα στον Σεβ. Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ.
Συμεών για την διακονία του λόγου, που όλως τιμητικώς του εκχωρήθηκε από τον Μακαριώτατο
Αρχιεπίσκοπο και την Ι. Σύνοδο. Ο Σεβ. κ. Συμεών, ομίλησε για τον Παύλειο λόγο, ως λόγο ζωντανό
και επίκαιρο, ως λόγο καίριο παρηγορητικό, παρακλητικό και επιστηρικτικό, ως πρόκληση,
ενθάρρυνση, δείκτη και πλοηγό μετανοίας. Λόγο γραμμένο όχι από βελούδινο χέρι αλλά από χέρι με
ιδρώτα, κόπο, αίμα και μαρτύρια. Ο Παύλος σήμερα φωτίζει την λύπη μας και μας προσφέρει μέσα
στην φτώχεια μας τον θησαυρό της κατά Θεόν λύπης που καλλιεργείται μόνο με την εν Χριστώ ζωή.
Ο τρόπος που ο Απόστολος βίωνε τις κακουχίες και παρουσιαζόταν χαρούμενος γι’ αυτές ενέπνευσε
και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο που ομίλησε για την κατά Θεόν λύπη ως λύπη δημιουργική
αλλά και αρκετούς ακόμη Πατέρες της Εκκλησίας μας. Όσο και αν το σύγχρονο life style απωθεί με
βία την δημιουργική αυτογνωσία, την ειλικρινή αυτοκριτική και την διαρκή μετάνοια, τόσο το κάλεσμα
του Αποστόλου «Μετανοείται» θα καθίσταται πιο επίκαιρο και σωστικό. Η πρόταση του Αποστόλου
Παύλου να μετανοούμε κάθε μέρα, να επιστρέφουμε στην Εκκλησία και να επιλέγουμε την εν Χριστώ
ζωή είναι και η πρόταση της Εκκλησίας μας σήμερα. Και αυτό ακριβώς το μήνυμα στέλνει από έδω,
την Αποστολική Κόρινθο σήμερα, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος προς πάσα
κατεύθυνση.
Εν συνεχεία, συνοδεία των Πολιτικών και Στρατιωτικών Αρχών της πόλεως και χιλιάδων πιστών
πραγματοποιήθηκε ανά τις οδούς της πόλεως η πάνδημος Λιτάνευσις των Ιερών Εικόνων του
Αποστόλου Παύλου, της Παναγίας της «ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ», αντίγραφο εκ της Ι. Μεγίστης Μονής
Βατοπεδίου και των εν Κορινθία Αγίων φερόμενες επί στρατιωτικών οχημάτων, καθώς και η επί των
χειρών των αδελφών των μοναστικών αδελφοτήτων της Ι. Μητροπόλεώς μας Λιτάνευσις των Ιερών
Λειψάνων των Κορινθίων Αγίων: Τιμίου Προδρόμου, Αποστόλων Ιάσονος και Ακύλα,
Ιερομαρτύρων Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Διονυσίου του Α΄, Επισκόπου Κορίνθου, και Βλασίου,
Αγίων Σωφρονίου Ιεροσολύμων, Μακαρίου Κορίνθου και Σεραφείμ Φαναρίου,
Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, Αγίων Μαρτύρων Κοδράτου και
Λεωνίδου και της συνοδείας αυτού, Οσίων Παταπίου, Νίκωνος του Νέου και Οσίας Υπομονής,
προερχομένων εκ των Ι. Μονών της Ι. Μητροπόλεως μας.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ

ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ Β’
ΤΗΝ 28 ην ΙΟΥΝΙΟΥ 2023
ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΤΟΥ
ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΠΡΟ ΤΗΣ ΛΙΤΑΝΕΙΑΣ.

Περισσότερο ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐποχή, ὁ σημερινός ἄνθρωπος, ὁ
ποικιλότροπα ταλαιπωρημένος, μέ πολέμους, παντοειδεῖς κρίσεις (οἰκονομικές,
ὑγειονομικές) θεομηνίες, πολύνεκρα ἀτυχήματα, μεταναστευτικές εἰσροές, ναυάγια,
ἀπειλές κλιματικῆς ἀλλαγῆς καί ἐπισιτιστικῆς κρίσεως ἐξ αὐτῆς τῆς ἐπαπειλούμενης
κλιματικῆς ἀλλαγῆς ἤ ἐκ τῶν πολέμων ἤ ἐκ τῆς ἐπ᾿ ἐσχάτων ἀναφανείσης καί βίαια
δρώσης ἀντισυστημικῆς κίνησης παγκοσμίως κ.τ.ὅ., τά ὁποῖα καθημερινῶς
δημιουργοῦν κλῖμα ἀνασφάλειας, φοβίας καί τρόμου ἀναζητεῖ ἕνα γνησιότερο λόγο,
μιά αὐθεντικότερη μαρτυρία, λόγο παραμυθητικό, λόγο ἐπιστηρικτικό. Καί τό
ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι: τί μπορεῖ νά προσδώσει μεγαλύτερη γνησιότητα στόν
Χριστιανικό λόγο καί περισσότερη αὐθεντία στήν Χριστιανική μας μαρτυρία σήμερα,
καθώς οἱ Χριστιανοί ὅπου γῆς ἐμμένουμε νά πιστεύουμε στό Λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά
τόν προβάλουμε ὡς Λόγο σωστικό καί παρήγορο, Λόγο Εὐαγγελικό γιά τόν κόσμο
μας; Ἡ φλόγα καί ἡ δύναμις τῆς Πίστεώς μας ἀπαντᾶ ὁ Ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ἑλλάδος καί Ἱδρυτής τῆς ἐν Κορίνθῳ παροικούσης Ἁγίας Ἐκκλησίας, ὁ πολιοῦχος
τῆς Μητροπολιτικῆς μας ἕδρας, ὁ Ἔφορος καί προστάτης ἡμῶν τῶν Κορινθίων, ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος. «Ἔχοντες δέ τό αὐτό πνεῦμα τῆς πίστεως κατά τό
γεγραμμένον ‘’ἐπίστευσα διό ἐλάλησα’’ καί ἡμεῖς πιστεύομεν διό καί
λαλοῦμεν» (Β’ Κορ. δ’, 13).
Ὁ Χριστιανικός λόγος εἶναι καρπός τῆς Πίστεως, χωρίς τήν προϋπόθεσι τῆς
ζωντανῆς Πίστεως οὔτε μπορεῖ, ἀλλ᾿ οὔτε καί ἔχει τό δικαίωμα νά ὁμιλῇ κάποιος γιά
τόν Χριστόν. Ὁμιλεῖ ἡ Ἐκκλησία γι᾿ αὐτόν στόν Ὁποῖο πίστευσε. Μαρτυρεῖ γι᾿ Αὐτόν
πού ἀξιώθηκε νά γνωρίσει διά τῆς Πίστεως.
Καί ἡ Πίστις στήν βαθύτερή της ὑπόστασι δέν εἶναι μία θεωρητική ἀποδοχή ἤ
μία ἰδεολογική τοποθέτησις ἤ μιά εἰκονική πραγματικότητα καρπός τῆς μετά
ἄνθρωπον ἐποχῆς μας, ἀλλά ὁ βαθύτερος, ὁ ἐσωτερικός φωτισμός τοῦ ἀνθρώπου
τοῦ κατά Θεόν κτισθέντος. Ἡ δυνατότης πού χαρίζει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο νά Τόν
γνωρίσει καί νά Τόν ἀγαπήσει˙ προσωπικά, ὀντολογικά καί μάλιστα σ᾿ ἕνα
ἀτελεύτητο σχῆμα ἀγάπης καί γνώσεως, γνώσεως καί ἀγάπης, ἀφοῦ ὅσον ἀγαπᾶ
τόν Θεόν ὁ ἄνθρωπος τόσον Τόν γνωρίζει καί ὅσον Τόν γνωρίζει τόσον Τόν ἀγαπᾶ
χωρίς νά ὑπάρχει τέλος σ᾿ αὐτήν τήν σχέσι. Καί ὅταν αὐτό ἐπιτυγχάνεται, τότε κι᾿
ἐμεῖς τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, Ποιμένες καί Ποιμαινόμενοι δυνάμεθα νά
ἐπαναλαμβάνουμε τόν λόγον τῶν Ἀποστόλων: «Οὐ δυνάμεθα ἅ εἴδομεν καί
ἠκούσαμεν μή λαλεῖν» (Πραξ. δ’ 20).
Σήμερα, ἄν ὑπάρχει κρίσις ἀξιοπιστίας τοῦ Χριστιανικοῦ λόγου, αὐτό ὀφείλεται
στό γεγονός ὅτι ἡ Πίστις μας ἐμφανίζεται ὡς ἰδεολόγημα. Ἡ μαρτυρία μας
ἐκδηλώνεται ὄχι ὡς κατάθεσις ζωῆς καί ἐμπειριῶν, ἀλλά ὡς ἰδεολογική διακήρυξις
πού ἐπιδιώκει νά ἀντιπαρατεθεῖ στά πιστεύματα τῶν ἄλλων. Τοῦτο, ἐνῷ δέν πείθει
τούς «ἐκτός» τῆς Ἐκκλησίας, δυστυχῶς πολλάκις δημιουργεῖ φατρίες καί μερισμούς
ἐντός τῆς Ἐκκλησίας πού δυναμιτίζουν τήν ἑνότητα καί ἀφανίζουν τήν εἰρήνη Της,
μέ ἀποτέλεσμα νά ταλαιπωρεῖται «ἔτι καί ἔτι» ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας πού
ἀναζητᾶ ἀσφάλεια, πού ἐπιζητεῖ, ἔστω καί ἄν δέ τό ὁμολογεῖ εὐθαρσῶς, τήν
σωτηρία του!
Ἡ παρουσία σας ὅμως σήμερα, ἐδῶ στήν Κόρινθο καί σ᾿ αὐτόν τόν
πανηγυρίζοντα περικαλλῆ Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Ἁγίου Παύλου,
Μακαριώτατε πάτερ καί Δέσποτα, πολυσέβαστέ μοι Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν και
πάσης Ἑλλάδος Κύριε μοι κύριε Ἱερώνυμε Β’, μετά τῶν ἁγίων Συνοδικῶν
Συνέδρων καί λοιπῶν Σεβασμιωτάτων καί Θεοφιλεστάτων Ἀρχιερέων, τοῦ εὐαγοῦς
Ἱ. Κλήρου, τῶν Μοναστικῶν Ἀδελφοτήτων τῆς Ἀποστολικῆς ταύτης Ἱ.
Μητροπόλεως, τήν πηδαλιουχίαν τῆς ὁποίας χάριτι θείᾳ ταπεινῶς διακρατῶ,
δηλώνει ὅσον στούς ἐντιμοτάτους Τοπικούς καί Περιφερειακούς Ἄρχοντας, στούς
ἐνδοξοτάτους ἐκπροσώπους τῶν Στρατιωτικῶν, Ἀστυνομικῶν κ.λ.π. Ἀρχῶν τοῦ
Τόπου μας, τόσον καί στόν Θεοφιλῆ Λαό τῆς Κορινθίας τήν εὐλογημένη
Ἐκκλησιαστική μας ἑνότητα. Φανερώνει σέ καιρούς δυστήνους καί ἡμέρες πονηρές
ὅτι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἐν ἔργοις καί λόγοις ἀκολουθεῖ τήν ἀδιάπτωτη προτροπή
τοῦ Ἀποστολικοῦ πατρός καί μάρτυρος Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου: «Τήν
ἕνωσιν ἀγαπᾶτε, τούς μερισμούς φεύγετε» (Φιλαδελφεῦσιν, VII, 2). Καί τούτου
ἕνεκα ὁ «λόγος τῆς μαρτυρίας» μας (Ἀποκ. ιβ’, 11), τόν ὁποῖον εὐθύς ἀμέσως θά
ἐκφράσει μετά καλλιεπείας καί εὐφραδῶς ὁ ὁρισθείς πρός τοῦτο ὑφ᾿ Ὑμῶν
Μακαριώτατε, εὔστομος καί χρυσομίλητος Συνοδικός Ἱεροκήρυξ Σεβασμιώτατος
ἅγιος ἀδελφός Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, θά εἶναι ὄχι «πλαστοί λόγοι»
(Β’ Πετρ. β’, 3), ὅπως γράφει ὁ ἕτερος συνεορταζόμενος μετά τοῦ Ἀπ. Παύλου
Πρωτοκορυφαῖος Ἀπ. Πέτρος, ἀλλά, ὡς συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολός μας τόν μαθητή
Του Τιμόθεο, «λόγοι πίστεως» (Α’ Τιμ. δ’, 6).
Πρίν ὅμως καλέσω στόν Ἱ. Ἄμβωνα τόν Σεβασμιώτατο ὁμιλητή γιά νά
ἀκούσουμε «λόγους πίστεως» θά ἤθελα ὡς «οἰκοδεσπότης» καί πνευματικός
σύνδειπνος αὐτῆς τῆς Ἱεροσυνοδικῆς εὐωχίας πού μᾶς παραθέτει σύμφωνα μέ τόν
λόγο τοῦ Χρυσορρόα Μεγάλου Πατρός «ὁ ὀξύδρομος δρομεύς˙ ὁ χάριτος θείας
πεπληρωμένος˙ ὁ μαρτυρούμενος ὑπό τοῦ Κυρίου ὡς βαστάζων τό ὄνομα
αὐτοῦ ἐνώπιον τῆς οἰκουμένης ἁπάσης˙ ὁ τριώροφον οὐρανόν διελθών, καί
εἰς Παράδεισον εἰσελθών… καί ἀκούσας ἀπορρήτων μυστηρίων, ὧν οὐκ ἐξόν
ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Χρυσ. Λόγος Γ’ Ἐγκωμιαστικός εἰς τούς Κορυφαίους
Ἀποστόλους Πέτρον καί Παῦλον), ὁ Ἀπόστολός μας Ἅγιος Παῦλος νά εὐχαριστήσω
ἕνα ἕκαστον ἐξ Ὑμῶν Ἀδελφοί μου πολυφίλητοι καί ἀγαπημένοι μέ πρῶτον Ὑμᾶς
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, ὀξυδερκέστατε,
ὀξυνούστατε καί δεξιέ οἰακοστρόφε, Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς καθ᾿ Ἑλλάδα
Ἁγίας Ἐκκλησίας κ.κ. Ἱερώνυμε Β’ διά τήν τιμήν καί τήν εὐλογίαν νά λαμπρύνετε
τήν πανήγυρί μας μέ τήν πάνσεπτον παρουσίαν Σας, εἴθε εἰς ἔτη πάμπολλα νά Σᾶς
ἔχουμε προεξάρχοντα τῆς πανηγύρεώς μας, ὡς τόν Ἡγούμενον τῆς καθ᾿ Ἑλλάδα
Ἐκκλησίας, νά εὐχαριστήσω τούς Σεβασμιωτάτους Συνοδικούς Μητροπολίτες
Ζιχνῶν & Νευροκοπίου κ. Ἱερόθεον, Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμον, Νεαπόλεως
& Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβαν, Μάνης κ. Χρυσόστομον, Φθιώτιδος κ. Συμεών,
Λαρίσης & Τυρνάβου κ. Ἱερώνυμον, Περιστερίου κ. Γρηγόριον, ὡς καί τούς
προσκεκλημένους ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες
Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου κ. Δημήτριον, Ἠλείας κ. Ἀθανάσιον,
Ἰλίου, Ἀχαρνῶν & Πετρουπόλεως κ. Ἀθηναγόραν, Καρπενησίου κ. Γεώργιον,
Θήρας, Ἀμοργοῦ & Νήσων κ. Ἀμφιλόχιον, Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως κ.
Νικηφόρον, ὡς καί τούς Θεοφιλεστάτους Ἐπισκόπους Λευκουπόλεως
(Μπελογκραντσίκ) κ. Πολύκαρπον, ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, καί Ὠρεῶν
κ. Φιλόθεον, Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι
παρίστασθε καί μεγαλύνετε τόν ἐν Κορίνθῳ ἑορτασμόν Αὐτοῦ Ὅστις «συνέζη μέ
τάς ἀσωμάτους δυνάμεις καί μολονότι οἱ Ἄγγελοι πολλάκις ἀνέλαβον (κατά
διαταγήν τοῦ Θεοῦ) τήν προστασίαν διαφόρων Ἐθνῶν, ἀλλ᾿ οὐδέ εἷς ἐξ
αὐτῶν δέν διηυθέτησε τό ἔθνος τό ὁποῖον ἐνεπιστεύθη τοιουτοτρόπως,
καθώς ὁ Παῦλος τήν οἰκουμένην ὅλην» (Χρυσ. Λόγος Δ’ Ἐγκωμιαστικός εἰς Ἀπ.
Παῦλον, κατά μετάφρασιν Μ. καί Ν. Γαλανοῦ), διό καί Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν
ἐκλήθη!
Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἅγιοι ἀδελφοί! Πολλά τά ἔτη Σας, πολύκαρπος, καλλίκαρπος
καί ἑνοποιός ἡ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διακονίας Σας!
«Ὡς εὖ παρέστητε» καί ἐφέτος Μακαριώτατε στήν πόλι μας!
«Καλῶς ἤλθατε» ἅγιοι Ἀρχιερεῖς στήν Κόρινθο!
Σέ ᾿σᾶς ἐντιμότατοι Ἄρχοντες, ἀξιότιμοι κύριοι Ἐκπρόσωποι τῶν Τοπικῶν
Ἀρχῶν, σέ σένα Λαέ τοῦ Θεοῦ κουρασμένε ἀπό τίς δυσκολίες τῆς καθημερινότητας
ἀπό τά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μου εὔχομαι ἔτη πολλά, Χριστιανικά, εἰρηνικά, ὑγιεινά,
εὐφρόσυνα, δημιουργικά, μεστά θείων εὐλογιῶν μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ πολιούχου
μας Ἀπ. Παύλου, τίς εὐχές καί τίς εὐλογίες τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας
καί τῶν παρισταμένων ἁγιωτάτων Ἱεραρχῶν.
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα ἅγιε Φθιώτιδος κ. Συμεών ἔχετε τόν λόγον.

ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν
εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται·
ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται"

(Β´ Κορινθίους 7,10)

Λόγος παύλειος αὐτὸς ὁ λόγος, ἀπὸ τὸ
7ο κεφάλαιο τῆς δεύτερης ἐπιστολῆς του πρὸς τοὺς
Κορινθίους ἀδελφούς μας, καὶ μέσα ἀπὸ τὸν
Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης, πρὸς τὴν
Ἐκκλησία μας ὁλόκληρη, πρὸς τὸν κάθε ἕνα καὶ τὴν
κάθε μία ἀπὸ ἐμᾶς ἀνεξαιρέτως.
Λόγος ζωντανὸς καὶ ἐπίκαιρος. Λόγος
καίριος, παρηγορητικός, παρακλητικός,
ἐπιστηρικτικός.
Μία πυξίδα γιὰ τὴν κατανόηση πειρασμῶν,
δοκιμασιῶν, θλίψεων καὶ παθημάτων τοῦ
παρόντος βίου.
Ἕνας πλοηγὸς μετανοίας, ἕνας δείκτης γιὰ
τὸ πῶς μπορεῖ ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἀναγέννηση
νὰ ἀνθίσει ἀκόμη καὶ μέσα στὰ πιὸ δύσβατα
μονοπάτια μιᾶς σκληροτράχηλης
καθημερινότητας.
Μία παράδοξη πρόκληση γιὰ τὸ πῶς ἡ
δυσκολία μπορεῖ νὰ γίνει εὐκαιρία, τὸ
ἐμπόδιο νὰ γίνει δυνατότητα, τὸ σκοτάδι νὰ
γίνει ἔξοδος στὸ φῶς.
Λόγος ἐνθάρρυνσης καὶ αἰσιοδοξίας γιὰ
κάθε ἄνθρωπο θλιμμένο, πονεμένο,
ἀπογοητευμένο, δυσκολεμένο.

Γραμμένος ὄχι ἀπὸ κάποιο βελούδινο χέρι,
ὄχι ἀπὸ κάποιο  βολεμένο κουλτουριάρη
αὐτοῦ τοῦ κόσμου οὔτε ἀπὸ κάποιον γραφικὸ
θρησκευόμενο οὔτε ἀπὸ κάποιον ποὺ εἶχε λύσει τὰ
προβλήματά του καὶ πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀπὸ κάποιον
ἰσχυρὸ καὶ δυνατὸ αὐτῆς τῆς μάταιης ζωῆς.
Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος κατέθεσε
τοῦτο τὸν λόγο μὲ τὴν γραφίδα τῶν δακρύων
καὶ τῶν στεναγμῶν, μὲ τὸ μελάνι τοῦ ἱδρῶτος
καὶ τοῦ αἵματος, τῶν κόπων καὶ τῶν μαρτυρίων.
Τέτοια ἄλλωστε εἶναι ἡ ἀποστολικὴ διδαχή,
ἡ διδαχὴ αὐτῶν
τῶν "ἐπιθανατίων" καὶ "μωρῶν διὰ
Χριστόν", ποὺ τολμοῦν νὰ ἀπευθυνθοῦν στὴν
οἰκουμένη "ὡς ἀσθενεῖς καὶ ὄχι ὡς ἰσχυροί, ὡς
ἄτιμοι καὶ ὄχι ὡς ἔνδοξοι, πεινῶντες,
διψῶντες, γυμνητεύοντες, κολαφιζόμενοι,
ἀστατοῦντες, κοπιῶντες ταῖς ἰδίαις χερσί,
λοιδορούμενοι, διωκόμενοι, βλασφημούμενοι,
ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου" (Α΄
Κορινθίους 4, 9-14).
Αὐτός, ποὺ ἔρχεται σήμερα νὰ φωτίσει τὴν
λύπη μας καὶ νὰ μᾶς προσφέρει κριτήριο
ζωῆς, γιὰ νὰ τὴν διαχειριστοῦμε, εἶναι αὐτός, ὁ
ὁποῖος ὡς Θεοῦ διάκονος πορεύθηκε "ἐν
ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν
στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν
ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν
νηστείαις" (Β´ Κορινθίους 6, 5-6).

Ἔρχεται νὰ μᾶς προσφέρει μέσα στὴν
πτωχεία μας τὸν θησαυρὸν τῆς κατὰ Θεὸν
λύπης, "ὃν ἔχομεν ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν,
ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾗ τοῦ Θεοῦ καὶ
μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾽ οὐ
στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾽ οὐκ
ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾽ οὐκ
ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾽ οὐκ
ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου
Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ
τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ" (Β´
Κορινθίους 4, 7-11).
Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη καλλιεργεῖται μόνο μὲ
τὴν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωὴ ἀκόμη
καὶ τὰ πιὸ λυπηρὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου τὰ
μεταποιεῖ σὲ αἴτια χαρᾶς.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ
Χρυσόστομοςπροσεγγίζοντας ἑρμηνευτικὰ τὰ
παθήματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου σταλάζει
βάλσαμο μέσα μας καὶ μᾶς προτρέπει:
"Κὶ ἐμεῖς λοιπόν, ὅταν παθαίνουμε κάτι γιὰ
τὸν Χριστό, πρέπει ὄχι μόνο νὰ τὸ
ἀντιμετωπίζουμε μὲ γενναιότητα, ἀλλὰ καὶ νὰ
χαιρόμαστε. Καὶ ὅταν νηστεύουμε, νὰ
σκιρτοῦμε ἀπὸ χαρὰ σὰν νὰ διασκεδάζουμε.
Ὅταν βριζόμαστε, νὰ χορεύουμε σὰν νὰ μᾶς
ἐπαινοῦν. Ὅταν δαπανοῦμε, νὰ φαινόμαστε σὰν
νὰ κερδίζουμε. Ὅταν δίνουμε στοὺς φτωχούς, νὰ
νομίζουμε ὅτι παίρνουμε. Γιατί, ἐκεῖνος ποὺ δὲν δίνει
μὲ τέτοια διάθεση, δὲν θὰ δώσει εὔκολα. Γιὰ κάθε
ἀγαθοεργία, ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη, δὲν θὰ

πρέπει νὰ σκέπτεσαι τὶς πίκρες τοῦ ἀγῶνα, ἀλλὰ τὴν
γλυκύτητα τῶν ἐπάθλων, καὶ πρὸ πάντων τὴν αἰτία
τῶν ἀγώνων, τὸν Κύριο μας Ἰησοῦ.
Ὁ Παῦλος, ἂν καὶ καθημερινὰ κοπίαζε, χαιρόταν
καὶ σκιρτοῦσε ἀπὸ ἀγαλλίαση, ἐνῶ οἱ σημερινοί,
ποὺ οὔτε στὰ ὄνειρά τους ὑποφέρουν κάτι ἀπὸ
αὐτά, θλίβονται καὶ θρηνοῦν, γιὰ κανένα ἄλλο λόγο,
παρὰ γιὰ τὸ ὅτι δὲν ἔχουν φιλοσοφημένη σκέψη.
Γιατί, πές μου σὲ παρακαλῶ, γιατὶ θρηνεῖς; ἐπειδὴ
εἶσαι φτωχὸς καὶ δὲν ἔχεις τὰ ἀναγκαία; Λοιπόν, γι᾽
αὐτὸ πρέπει νὰ θρηνεῖς περισσότερο, ὄχι γιατὶ κλαῖς,
ὄχι γιατὶ εἶσαι φτωχός, ἀλλὰ γιατὶ εἶσαι
μικρόψυχος· ὄχι γιατὶ δὲν ἔχεις χρήματα, ἀλλὰ
γιατὶ δίνεις τόση σημασία στὰ χρήματα.
Καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν ἀπέθνῃσκε Παῦλος, καὶ
οὐκ ἔκλαιεν, ἀλλὰ καὶ ἔχαιρε· λιμῷ ἐμάχετο
διηνεκεῖ, καὶ οὐκ ἤλγει, ἀλλὰ καὶ ἐκαλλωπίζετο.
Κάθε μέρα πέθαινε ὁ Παῦλος καὶ δὲν ἔκλαιε, ἀλλὰ
χαιρόταν· κάθε μέρα πάλευε μὲ τὴν πείνα, καὶ
δὲν πονοῦσε, ἀλλὰ παρουσιαζόνταν
χαρούμενος καὶ ὅμορφος"(Ἁγ. Ἰωάννου
Χρυσοστόμου Ὁμιλία ΙΒ´ εἰς τὴν Β´ Κορινθίους).
Ἔρχεται λοιπὸν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νὰ
μᾶς προσφέρει νόημα ἀκόμη καὶ στὴν
κατήφεια μας, στὴν μελαγχολία μας, στὴν
θλίψη μας.
Τὸ νόημα αὐτὸ εἶναι ἡ μετάνοια. Ἡ ἀλλαγὴ
δηλαδὴ τοῦ τρόπου τοῦ βίου. Ἡ μετάβαση
ἀπὸ ἕναν ἀποτυχημένο ἐγωιστικὸ καὶ
ἀτομοκρατικὸ τρόπο ζωῆς, στὴν ζωὴ τοῦ
Χριστοῦ. Μετάνοια σημαίνει ἀκόμη καὶ μέσα

στὴν πιὸ ὀδυνηρή μας λύπη νὰ μποροῦμε νὰ
ποῦμε μέσα μας τὸ τοῦ Παύλου: "ἡμεῖς δὲ
νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν" (Α΄ Κορινθίους 2,16).
Λύπη κατὰ Θεόν, καὶ λύπη κατὰ κόσμον.
Δύο ἐκ διαμέτρου διαφορετικοὶ δρόμοι.
Ὁ πρῶτος δρόμος "εἰς σωτηρίαν
ἀμεταμέλητον κατεργάζεται·" ὁ
δεύτεροςδρόμος  "θάνατον κατεργάζεται".
Ἐπιλογὲς καίριες γιὰ τὴν ζωή μας, γιὰ τὴν εὐτυχία
μας, γιὰ τὸ ἐγκόσμιο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ οὐράνιο αἰώνιο
μέλλον μας.
Γι᾽ αὐτὸ θὰ τολμήσει νὰ μᾶς διδάξει ὁ Ἱερὸς
Χρυσόστομος:
"οὐ πανταχοῦ χαλεπὸν λύπη, ἀλλ᾽ ὅταν
κατὰ κόσμον γίνηται.
Δὲν εἶναι πάντοτε ἐπιζήμια ἡ λύπη, παρὰ μόνο
ὅταν εἶναι ἐγκόσμια.
Ἀλλ᾽ οὐχ ἡ κατὰ Θεὸν λύπη τοιαύτη.
Δὲν εἶναι ὅμως τέτοια, ἐπιζήμια, ἡ κατὰ Θεὸν
λύπη" (Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ὁμιλία ΙΕ´ εἰς
τὴν Β´ Κορινθίους)
Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη, ἡ πνευματικὴ λύπη κατὰ
τοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι λύπη
δημιουργική.
Εἶναι ἡ λύπη ποὺ μᾶς προκαλεῖ ἡ
ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτωλότητας μας, ἡ ἔντιμη
ἀναγνώριση τῆς ἀποτυχίας μας νὰ ἀρέσουμε
στὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀναπαύουμε τὴν εἰκόνα Του,
τὸν συνάνθρωπό μας, τὸν ἀδελφό μας.

Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη εἶναι ἄμεσα
συνυφασμένη μὲ τὴν εὐθύνη καὶ τὴν
ἐλευθερία.
Ἡ κατὰ Θεὸν λύπη δὲν εἶναι ἦττα, εἶναι
δύναμη, εἶναι παλικαριά, εἶναι
ανδρεία. "Προθάλαμο τοῦ παραδείσου" τὴν
ὀνόμασε ὁ Ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος.
"Πνευματικὸ μέλι" τὴν ὀνομάζει ὁ Ἅγιος
Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τὴν σωτηριώδη αὐτὴ λύπη
τονίζοντας ὅτι σὲ ἀυτὸν ποὺ ἔχει τραυματισμένη τὴν
γλῶσσα του τὸ μέλι ποὺ θὰ τοῦ δώσουμε θὰ τοῦ
φανεῖ πικρό, ἐνῶ ὅταν θεραπευθεῖ τὸ τραῦμα του,
θὰ αἰσθανθεῖ τότε τὴν γλύκα τοῦ μελιοῦ.
Ὅσο καὶ ἄν τὸ σύγχρονο life style, ὁ
σύγχρονος τρόπος ζωῆς δυστυχῶς ἀπωθεῖ μὲ βία
τὴν δημιουργικὴ αὐτογνωσία, τὴν εἰλικρινῆ
αὐτοκριτικὴ καὶ τὴν διαρκῆ μετάνοια, ὅσο καὶ ἂν
ἐπιλέγει ἀπὸ τὴ μία νὰ διαφημίζει καθημερινὰ τὸ
κακό, τὴν ἀποτυχία, τὸ ἔγκλημα κάθε μορφῆς, νὰ
δείχνει ἀπὸ τὴν μιὰ ὅτι σοκάρεται καὶ ὅτι
τρομάζει μπροστὰ στὴν παντοδυναμία τοῦ
πονηροῦ, νὰ ὁμολογεῖ ὅτι ὁ κόσμος ὅλος «ἐν
τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωάννου 5,19),παρὰ
ταῦτα ὅμως νὰ δείχνει συγχρόνως ὅτι ἀρνεῖται νὰ
ἀνταποκριθεῖ στὸ διαρκὲς
κάλεσμα τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς
Διαθήκης, στὸ κάλεσμα τῶν Προφητῶν, στὸ
κάλεσμα τοῦ Προδρόμου, στὸ κάλεσμα τοῦ
ἴδιου του Χριστοῦ μας: Μετανοεῖτε!
Μετανοεῖτε! Μετανοεῖτε!

Αὐτὸ εἶναι τὸ κάλεσμα καὶ τοῦ Ἀποστόλου
Παύλου: Μετανοεῖτε!
Αὐτὸ ζήτησε ἀπὸ τοὺς Κορινθίους τῆς
ἐποχῆς του, αὐτὸ ζητᾶ ἀπὸ τοὺς Κορινθίους
τοῦ σήμερα, αὐτὸ ζητᾶ ἀπὸ τὸν χριστιανὸ τοῦ
σήμερα, ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τοῦ σήμερα.
Αὐτὸ μᾶς τονίζει ὁ Ἀπόστολος καὶ κήρυκας τῆς
μετανοίας Παῦλος.
Ὁ κόσμος δὲν ἀλλάζει μὲ τὴν ἐγκόσμια
λύπη, μὲ ψυχολογικὴ καὶ μὲ συναισθηματικὴ
λύπη.
Χόρτασε ἡ ἀνθρωπότητα ἀπὸ κροκοδείλια
δάκρυα, ἀπὸ κατηφεῖς διαπιστώσεις, ἀπὸ
ἐνοχικὲς μεταβιβάσεις εὐθυνῶν.
Τόσο ὡς ἄνθρωποι ὅσο καὶ ὡς κοινωνία
χρειαζόμαστε ἐπειγόντως τὴν κατὰ Θεὸν
λύπη, ποὺ πολὺ ἁπλὰ σημαίνει:
Ἀναγνωρίζουμε τὴν ἀποτυχία μας
Ὁμολογοῦμε τὰ χάλια μας
Ἀναλαμβάνουμε τὶς εὐθύνες μας
Ἀλλάζουμε σήμερα: μυαλό, νοοτροπία,
προαίρεση, λογισμό, πρακτική.

Μετανοοῦμε κάθε μέρα.
Ἐπιστρέφουμε στὴν Ἐκκλησία.
Ἐπιλέγουμε τὴν ἐν Χριστῷ ζωή.

Αὐτὴ εἶναι ἡ πρόταση ζωῆς τοῦ Ἀποστόλου
Παύλου.

Αὐτὸ προτείνει στὸν ἄνθρωπο τοῦ σήμερα καὶ ἡ
Ἐκκλησία μας.
Τὸ μήνυμα τῆς μετάνοιας στέλνει καὶ σήμερα ἡ
Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ
ἐδῶ, ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ Κόρινθο, πρὸς πᾶσα
κατεύθυνση.
Μᾶς καλεῖ ὅλους σὲ μετάνοια "εἰς σωτηρίαν
ἀμεταμέλητον". Ἀμήν.
Μητροπολίτου Φθιώτιδος Συμεών
Κόρινθος, 28 Ἰουνίου 2023