Tου π. Ηλία Μάκου

ιώθοντας ότι η πίστη είναι η θύρα της σωτηρίας, το κλειδί για τον ουρανό η Ευφημία, αν και έζησε σε μια εποχή όπου η ειδωλολατρία ήταν εξαπλωμένη και διαδεδομένη και η άρνησή της οδηγούσε στο θάνατο, μπήκε, με την καθοδήγηση και τη στήριξη των γονιών της στην Εκκλησία του Χριστού, μαρτύρησε και έγινε αγία.

Και με το αδιάφθορο, εδώ και δεκάδες αιώνες, λείψανό της, που φυλάσσεται στον πατριαρχικό ναό του αγίου Γεωργίου Φαναρίου Κωνσταντινουπόλεως, συντελούνται και στις ημέρες πολλά θαύματα.

Έχουν να κάνουν κυρίως με τη θεραπεία ασθενειών και αποκαλύπτουν και αποδεικνύουν ότι ο Θεός δίνει λύσεις στα προβλήματα των ανθρώπων και στέλνει απαντήσεις στα γεμάτα αγωνία ερωτηματικά τους.

Η αγία Ευφημία χρησιμοποίησε πολύ στη ζωή της και στους κατατρεγμούς της την προσευχή, η οποία είναι μια δύναμη για την επιτέλεση θαυμάτων.

Ο Θεός επιθυμεί, πιο πολύ από ό,τι εμείς το επιθυμούμε, και ας φαίνεται υπερβολικό αυτό, να μας απαλλάξει από τα πάθη και τις αμαρτίες.

Και η προσευχή είναι η αφετηρία της απαλλαγής από την τιμωρία και την καταδίκη, αλλά και της βίωσης του θαύματος.

Αρνήθηκε στον τόπο της, τη Χαλκηδόνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, να συμμετάσχει σε τελετή για τον μυθικό θεό Άρη. Αντιστάθηκε στο να δεχθεί τα τιποτένια και τα ανάξια.

Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί, να φυλακιστεί και να βασανιστεί. Γεμάτη από ζήλο για τη δόξα του ονόματος του Θεού, άντεξε τις δοκιμασίες, αναπέμποντας θερμή την ικεσία: “Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν”.

Και στάθηκε αλύγιστη απέναντι στους βασανιστές της, που όχι “με το στανιό”, όχι με στενοχώρια, αλλά με όλη της την ψυχή.

Με αυτό τον τρόπο ομολόγησε τον Κύριο, μπροστά στην ευτελή εχθρότητα των διωκτών της, όπως Εκείνος το ζήτησε στο Ευαγγέλιό του. Όποιος θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα Τον ομολογήσω κι Εγώ μπροστά στον Πατέρα μου ως ιδικό μου. Όποιος με αρνηθεί, άρνηση θα βρει και σε Εμένα”.

Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο: Την έριξαν ανάμεσα σε άγρια θηρία και την κατασπάραξε μια αρκούδα.

Ο Θεός έκρινε τη διάθεσή της. Κυρίως αυτή έχει σημασία. Και την αντάμειψε.

Θυσιάστηκε η αγία Ευφημία για τη μεγάλη ιδέα της αιώνιας σωτηρίας. Δικαίως, λοιπόν, η αμοιβή της και ο μισθός της.

Όπως είναι δίκαιο κάθε πιστός, που δείχνει αυταπάρνηση, να αμείβεται πνευματικά και ηθικά.

Όποιος ακολουθεί το Χριστό, κερδίζει και στη γη και στον ουρανό.

Αλλά το ζήτημα, που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι πολλοί ξεκινούν πρώτοι κοντά στο Χριστό και στο τέλος ξεμένουν και απομακρύνονται από αυτόν.

Να δίνει ο Θεός καλά να αρχίζουμε και καλά, άριστα να τελειώνουμε, να ολοκληρώνουμε την πορεία μας κοντά στο Χριστό.

Ο φιλάνθρωπος Κύριος, όπως φανερώνεται από το βίο της αγίας Ευφημίας, μας εφοδιάζει με όλες τις οδηγίες Του και μας χορηγεί τη βοήθειά Του, για να μην κυριευόμαστε από το πνιγηρό σκοτάδι της αμαρτίας και της απιστίας.

Αλλά να Τον ζούμε και να Τον πιστεύουμε. Και να ζούμε όσα πιστεύουμε.

Να είμαστε όντως πιστοί. Να έχουμε πυρ, φλόγα μέσα μας.

Πίστη πλήρης, συγκεκριμένη, ακλόνητη, ζωντανή, πίστη-ζωή, όπως η αγία Ευφημία.