Του π. Ηλία Μάκου
Στον καθεδρικό ναό Ανάστασης Τιράνων, όπου προεξήρχε ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ, αλλά και στους άλλους ναούς των Μητροπόλεων Κορυτσάς, Αργυροκάστρου, Βερατίου, Φίερι, Ελμπασάν τελέστηκαν θείες λειτουργίες.
Καθώς και στους εορτάζοντες ναούς του αποστόλου Θωμά, όπως αυτή στην Γκορίτσα Μπερατίου.
Η Κυριακή του Θωμά ή Αντίπασχα εορτάστηκε με λαμπρότητα από την Εκκλησία της Αλβανίας.
Στην Κορυτσά ιερούργησε ο Μητροπολίτης Ιωάννης και στο Ελμπασάν ο Μητροπολίτης Αντώνιος.
Η προσέλευση στους ναούς ήταν μεγάλη και οι Ορθόδοξοι της Αλβανίας απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι συμμετέχουν στα λατρευτικά δρώμενα και δεν αδιαφορούν.
Στα κηρύγματα τονίστηκε μεταξύ άλλων ότι ο Αναστημένος Χριστός προέτρεψε τον Απόστολο Θωμά, βλέποντας τον εσωτερικό του κόσμο και εντοπίζοντας την ανθρώπινη αδυναμία του, όχι μόνο να δει, αλλά και να ψηλαφίσει τα σημάδια, τις ουλές των πληγών Του, που άφησε στο σώμα Του η σταύρωσή Του.
Και ενίσχυσε τους Αποστόλους με την ειρήνη Του, προκειμένου να φέρουν σε πέρας το έργο της ιεραποστολής στα έθνη.
Να σημειωθεί ότι η παρουσία Του ανάμεσά τους είναι βέβαιο πια πως συνιστά την πραγμάτωση της ειρήνης και ενότητάς τους με τον Θεό και μεταξύ τους.
Όσο ήταν μόνος ο θωμάς βασανιζόταν από την αμφιβολία. Τώρα, στην κοινωνία με τον Χριστό και με τους αδελφούς του, δεν αμφισβητεί πια την μαρτυρία τους και δίνει την μεγαλειώδη εκείνη εκείνη ομολογία “ο Κύριός μου και ο Θεός”, που εκφράζει όλη την αλλαγή, που συντελέστηκε μέσα του.
Την μεταστροφή της δυσπιστίας και αμφιβολίας σε βεβαιότητα και πίστη.
Οι πιστοί έιωσαν ότι πρέπει να διώξουν από μέσα τους την αμφιβολία για το Θεό και να είναι η πίστη τους καλοπροαίρετη, σταθερή και ακλόνητη.
Μια πίστη, που θα δείχνει ότι αναγνωρίζουν τον Αναστημένο Χριστό, τον παραδέχονται, τον αποδέχονται και τον πιστεύουν ως Θεό.
Μια πίστη, που καθημερινά θα τους υποκινεί, απομακρύνοντας κάθε εσωτερικό βάρος και βαρίδιο, να επαναλαμβάνουν με πράξεις και με τον τρόπο του ο καθένας το: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Και να μην ξεχνάμε ότι η ειρήνη, που έφερε ο Χριστός στον κόσμο, είναι κάτι αφάνταστα μεγαλύτερο από μια συμφιλίωση των ανθρώπων και των λαών.
Είναι πάνω απ’ όλα ειρήνη της ανθρωπότητας με τον Θεό. Δεν περιορίζεται, δηλαδή, στην οριζόντια διάσταση, αλλά εκτείνεται σταυροειδώς και στην κάθετη διάσταση της αιωνιότητας.
