Του π. Ηλία Μάκου
Διακεκριμένα πρόσωπα από την ιατρική και τη δημοσιογραφία επαίνεσαν το εγχείρημα του κ. Μάστορα, που κατέγραψε ευαίσθητα προσωπικά “μυστικά”, τα οποία, όμως, μπορούν να στηρίξουν πολλούς άλλους, αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός έκδοσης του βιβλίου.
Πρόκειται για τον ψυχίατρο δρ. Γεώργιο Φλώρο και τους δημοσιογράφους Σταύρο Τζήμα και Θοδωρή Ξενόπουλο, που χαρακτήρισαν συγκλονιστικό και διδακτικό το περιεχόμενο του βιβλίου, όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και την επιστημονική κοινότητα.
Ο ίδιος ο συγγραφέας τόνισε ότι οφείλουν να είναι απενοχοποιημένοι αυτοί, που πάσχουν από διπολική διαταραχή και να πράξουν, όπως ο ίδιος, δηλαδή να την κάνουν οικεία και να συνυπάρξουν μαζί της.
Στο γλυκοχάραμα του Ευρωπαϊκού πνεύματος ο Ηράκλειτος είχε τονίσει με δικαιολογημένη υπερηφάνεια: “Εδιζησάμην εμεωυτόν”, αναζήτησα τον εαυτό μου.
Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου ο συγγραφέας έκανε αυτό ακριβώς. Αναζήτησε και αποτύπωσε τον εαυτό του.
Δεν προσηλώθηκε στις ποικιλίες της εξωτερικής πραγματικότητας, αλλά έστρεψε την προσοχή του προς τον εσωτερικό του κόσμο. Όχι για να αποθαρρυνθεί και να αποθαρρύνει, όχι για να βρεθεί και να βάλει και άλλους σε αδιέξοδο, αντιμέτωπος, με τους “δαίμονές” του, αλλά για να αγκαλιάσει λυτρωτικά με το φως της συνείδησής του τον ψυχικό του χώρο και να εκπέμψει σήμα αντίστασης και ελπίδας.
Αντιδιαστέλλει το “εγώ” από το “μη εγώ”, παρουσιάζοντας θαρραλέα τον “βασανιστή” του, τη διπολική ταραχή και τις επιπτώσεις της, καθεμία χωριστά, αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, μοχθώντας ταυτοχρόνως για μια ιδανική μέση τοποθέτησή του μεταξύ του εξωτερικού και του εσωτερικού του κόσμου.
Και μας δίνει το μήνυμα ο Βαγγέλης Μάστορας ότι άμεσο και επιτακτικό καθήκον κάθε ανθρώπου είναι ο αγώνας, ο διαρκής αγώνας, για να σταθούμε όρθιοι, έστω και αν πέφτουμε. Αγώνας σκληρός, άνισος, ηρωικός. Το πρώτο βήμα για τη λύτρωση είναι να παλαίψουμε ενάντια στο δικό μας πρόβλημα.