Του π. Ηλία Μάκου

Ψηλά στο Κάστρο του Μπερατίου Αλβανίας, στον ιστορικό ναό-μνημείο του 13ου αιώνα της Παναγίας της Βλαχέρνας, εορτάστηκε, με εσπερινό μετ’ αρτοκλασίας την παραμονή και με όρθρο και θεία λειτουργία ανήμερα,  η Κατάθεση της Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου, το Σάββατο 2 Ιουλίου, 

Ένας ιερέας και λίγοι πιστοί, σ’ ένα ναό με σπάνιο τέμπλο, που αγιογραφήθηκε το 16ο αιώνα, ένιωσαν ένα αυθεντικό βίωμα. 

Απλά, καρδιακά προκλήθηκαν προσευχητικά και προσωπικά αισθήματα.

Αλλά και εξομολογητικά ταυτόχρονα. Όχι για το τι είναι λάθος ή σωστό, αλλά για τη σχέση με την αλήθεια της Παναγίας.

Μέσα στο ναό αυτό, που είναι παραλλαγή των σταυροειδών εγγεγραμένων ναών, όπου ο τρούλος, που δεν σώζεται, στηριζόταν σε δύο κίονες και όπου εδώ και αιώνες η Παναγία η Βλαχέρνα ικετεύει τη σωτηρία για όλους από το Χριστό, και ειδικά τα χρόνια της αθεΐας στην Αλβανία η ικεσία αυτή της Θεοτόκου σίγουρα θα ήταν πιο έντονη, αναζητά κανείς να βρει τι θέλει, τι ποθεί ως «τέκνο της Παναγίας».

Αλλά και τι θέση έχει η Παναγία στην καρδιά του. Αν είναι παρούσα ή απούσα. Αν υπάρχει γνησιότητα στην πίστη, συνέπεια στην απόφαση και αγνότητα στην προαίρεση, μας ταιριάζει η Παναγία.

Και μπορούμε να ακολουθήσουμε-παρακολουθήσουμε τα ίχνη της, να γνωρίσουμε-αναγνωρίσουμε τα ίχνη της. Η Παναγία δεν είναι ιδεολογία, την οποία πρέπει να αποδεχθούμε.

Ούτε άποψη και σύνθημα και κανόνας, που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Η Παναγία είναι αληθινός τρόπος ζωής και χάρη ζωής, που μας προσφέρεται.