Αύριο είναι 25η Μαρτίου. Διπλή εορτή για την πατρίδα μας, κατά την οποία κάθε χρόνο η χώρα μας την τιμούσε με την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια τόσο για την εορτή του Ευαγγελισμού όσο και για την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας.
Εφέτος ο απρόσκλητος επισκέπτης όλης της ανθρωπότητας ο κορονοϊός μας κρατά σε μια ιδιότυπη καραντίνα από την κανονικότητα της ζωής μας και μακριά από τις Εκκλησίες μας.
Αυτό όμως δεν πρέπει να επιτρέψει στο διάβολο να πετύχει το στόχο του και να νιώσει ότι κατάφερε αυτό που ήθελε.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται σε δύο μέτωπα Στο ένα μέτωπο αντιμετωπίζουμε τον
αόρατο εχθρό την πανδημία του κορονο ϊού η οποία δεν γνωρίζουμε ακόμα πώς πρόκειται να εξελιχθεί και πόσο βαθιές θα είναι οι ουλές που θα αφήσει στο κοινωνικό σώμα και
στην οικονομία μας.
Ο άλλος αντίπαλος είναι ορατός, Πρόκειται για την αμετανόητη Τουρκία που χρησιμοποιεί τη λαθρομετανάστευση σαν όπλο εναντίον μας και επιθυμεί να γυρίσει το ιστορικό ρολόι
πίσω στην εποχή πριν την Εθνεγερσία, όταν εκείνη ήταν αυτοκρατορική δύναμη και εμείς σκλαβωμένη χώρα.
ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή οι συνθήκες είναι αντίξοες οι Ελληνες χρειάζονται φωτεινούς οδοδείκτες, αλλά και αφορμές και αιτίες ψυχικής ανάτασης,χαράς και αισιοδοξίας θα πρέπει να βρούμε τρόπους να δείξουμε πως το ηθικό μας είναι ακμαίο και το εθνικό μας φρόνημα ακμαιότατο.
Γιαυτό αύριο θα πρέπει οι καμπάνες όπλων των Εκκλησιών μας, σε όλη την επικράτεια να ηχήσουν χαρμόσυνα για να δείξουν στο λαό μας που κάθεται μέσα στο σπίτι ότι ξέρουμε και τιμάμε αυτές της επετείους ακόμη και εν καιρώ πανδημίας.
Και καλό θα ήταν να γίνουν στους ναούς μας δοξολογίες και δεήσεις προς την Παναγία μας αφενός για να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας για την ελευθερία μας και αφετέρου για να την παρακαλέσουμε να μας προστατεύσει από το κακό που μας έπληξε !
Αυτό το οφείλουμε στην πατρίδα μας αλλά και στις νέες γενιές γιατί οι συγκυρίες που ζούμε αυτά τα δίσεκτα χρόνια,δείχνουν οι ισχυροί της γης με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ότι θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε την ιστορία μας, να αρνηθούμε την πίστη μας και να εγκαταλείψουμε το ριζιμιό μας λιθάρι , γιαυτό και μας απομακρύνουν κάθε μέρα και περισσότερο από τις προγονικές μας παρακαταθήκες. Ας μην το επιτρέψουμε! Έστω και αν μένουμε στο σπίτι δεν ξεχνούμε! Έχουμε μεγάλη ευθύνη! Θα μας κρίνουν οι νεκροί που τόσα τους οφείλουμε αλλά και οι αγέννητοι που θα παραλάβουν τη σκυτάλη και θα διαπιστώσουν πως η δάδα που τους παραδώσαμε είναι σβηστή!
Σ.Μ.Τζ.
