Τι ευγενής, τι απλός, τι σεμνός, τι καλοσυνάτος και τι λιτός άνθρωπος. Αυτές οι αρετές ήταν η συνισταμένη της όλης βιοτής του.

Και προέκυπταν από το γεγονός ότι ήταν πλήρης πίστεως, καρδιά φλογερή, χείμαρρος ορμητικός που άδρευε τις ψυχές νάμα Ορθοδοξίας.

Φύση και χάρη, Πίστη και γνώση, σπουδές και μελέτες αδιάκοπες, λαμπερό πνεύμα και αδάμαστη θέληση, αγώνες και αυτοπροσφορά, διαμόρφωσαν τον χαρισματούχο της Εκκλησίας αλησμόνητο Μητροπολίτη Ιερεμία.

Τον θυμόμαστε  να ανάβει ένα μικρό θυμιατιράκι και να  θυμιατίζει το γραφείο του στη Θεολογική Σχολή, αλλά και τους διερχόμενους φοιτητές μέσα και έξω από αυτό.

Όσοι τον γνώρισαν προσωπικά, έστω και για μια φορά, αισθάνθηκαν να συνδέονται με αυτόν με άρρηκτους πνευματικούς δεσμούς.

Αλλά και όσοι δεν τον γνώρισαν προσωπικά, τον ανακάλυψαν μέσα από τα σοφά συγγράμματά του, γιατί υπήρξε πολυγραφότατος θεολόγος των ημερών μας.

Αφού είχε γίνει μητροπολίτης, του ζητήσαμε με ταχυδρομική επιστολή ένα βιβλίο του. Αμέσως μας το έστειλε με μεγάλη προθυμία.

Εκείνο το οποίο μας μαγνήτιζε πάνω του, και το οποίο όλοι εξετιμούσαν στο πρόσωπό του,  ήταν η απλότητά του. Δεν πάσχιζε να φαίνεται καλύτερος απ’ ότι ήταν, αλλά με φυσικό και αβίαστο τρόπο εκπορευόταν εκ των έσω προς τα έξω ο θησαυρός του καλού, που είχε φωλιάσει στην ψυχή του.

Δυναμικός, ενίοτε και εκρηκτικός,  όταν χρειαζόταν, αλλά πάντοτε ταπεινός, εργαζόμενος φωτισμένα όχι χάριν του εαυτού του, αλλά πρός δόξα θεού και συνέτρεχε τους ανθρώπους, ηθικά και υλικά, με τον  πνευματικό καταρτισμό την μυστική ελεημοσύνη.

Την εκλεκτή γη της ψυχής του την όργωνε η αγάπη με την πιο εκφραστική μορφή της και την μέστωνε σε πείρα και ανθρωπιά.

Είχε μεγαλείο ψυχής, καθώς ήταν προικισμένος από το Θεό με τα ατίμητα δώρα του. Και αυτό το Θεόσδοτο μεγαλείο αναδυόταν, χωρίς ο ίδιος να το αντιλαμβάνεται και να το επιδιώκει, και αστραποβολούσε στη ζωή του. Έτσι στήριξε πλήθος ατόμων, ενέπνευσε τους νέους, χαροποίησε τα παιδιά.

Έφτασε στο τέρμα της γήινης πορείας του όχι με διπλωμένες τις φτερούγες της καρδιάς του, αλλά αναπεπταμένες, με φανερά τα χαρίσματά του και όχι χωμένα στο “χώμα”.

Τα πέντε τάλαντά του τα πολλαπλασίασε. Τα έκανε δέκα, εκατό, αναρίθμητα. Και   τα άφησε σαν μια ανεξάντλητη και ωραία κληρομιά, για να αρωματίζουν τις ψυχές με του ουρανού το μοσχοβόλημα.

Ο βίος και η δράση του, γεμάτα από ευσέβεια, πράξεις αγάπης και κηρύγματα, λαϊκά κηρύγματα, και μετά την κοίμησή του, σου κινούν το ενδιαφέρον. Τα βλέπεις να στρέφονται ξαφνικά προς εσένα και να σου μιλάνε και να σε παίρνουν μαζί τους και να σε πάνε…και να σε συναρπάζουν.

Κάνουν μια μυστική επαφή μαζί σου για να σου εμβάλλουν ό,τι όμορφο και σημαντικό.  Και με τον τρόπο τους το ζωντανό υποβάλλουν τις αλήθειες του Χριστού και τις χαράζουν στις εσωτερικές πλάκες. Σου δημιουργούν βιώματα.

Η ευλογημένη ζωή του μακαριστού Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίου ξεπέρασε το σήμερα… Δεν είναι πια κλεισμένη μέσα στο “τώρα”, που όσο και αν το διευρύνεις, είναι πάντα μικρό! ΄Ξεπέρασε το τέρμα του κόσμου και έκανε μια καινούργια αρχή, χωρίς τέρμα.  Και μας ανοίγει τα μάτια να δούμε παρόντα μέσα στον κόσμο τον Θεό. Στο χθες, στο τώρα, στο αύριο.