ΤΑ ΔΎΣΚΟΛΑ ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΉΡΧΕ ΑΚΌΜΑ ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ-ΠΊΣΤΗ-ΉΘΟΣ-ΣΕΒΑΣΜΌΣ ΚΑΙ ΑΞΊΑ ΣΤΑ ΙΕΡΆ ΚΑΙ ΤΑ ΌΣΙΆ ΜΑΣ
Κάθε σπίτι ελληνικό έχει ένα θαύμα. Εάν δεν ήταν ο Θεός επάνω μας, δεν θα υπήρχε Έλληνας στον κόσμο. Ζούμε, γιατί θέλει ο Θεός, όχι γιατί το θέλουν οι Μεγάλοι.
Στα χρόνια της Κατοχής μας τα πήραν όλα· δεν υπήρχε σιτάρι ούτε για αντίδωρο, δεν υπήρχε λάδι ούτε για τα καντήλια· πεινούσε ο λαός και πέθαιναν στους δρόμους οι άνθρωποι.
Τι είπε τότε κάποιος από αυτούς· Αν είχαμε μηχάνημα, και τον αέρα ακόμα θα σας αφαιρούσαμε, να πεθάνετε από ασφυξία…
Μέχρι τώρα, παρα τις αμαρτίες μας, μας σώζει ο Μεγαλοδύναμος με θαύματα, που ᾽νε γραμμένα στην ατομική και οικογενειακή και εθνική ζωή.
Στους βαλκανικούς πολέμους οι Έλληνες ήμασταν μια φούχτα, αλλά μέναμε ενωμένοι και αγαπημένοι, μακριά από κόμματα και διαιρέσεις.
Έτσι περάσαμε τον Όλυμπο και φτάσαμε έξω από τη Θεσσαλονίκη, και η Θεσσαλονίκη έπεσε την ημέρα του αγίου Δημητρίου και υψώθηκε στο Λευκό Πύργο η ελληνική σημαία.
Το ίδιο κι όταν έπεσε το Μπιζάνι και πήραμε τα Γιάννενα. Δεν είνε θαύματα αυτά;
Το συμπέρασμα. Να πιστεύουμε, αδέρφια μου. Δώστε μου ένα δράμι πίστι!
Ένα δράμι από ουράνιο κινεί ένα πύραυλο, και ένα δράμι πίστεως, από εκείνην που είχαν οι πατέρες μας, μετακινεί βουνά! «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν» (Λουκ.18,27).
Να φυλάξουμε την πίστι των πατέρων μας.
Αυτή είνε η πιο μεγάλη δύναμις.
Αυτή σφουγγίζει δάκρυα, παρηγορεί, ενθαρρύνει, δείχνει τα άστρα του ουρανού και μας λέει·
Εκεί είνε η αιωνία πατρίδα μας.
Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στους αθέους, στους απίστους, στους αιρετικούς·
ας κρατήσουμε την πίστι μας.
Με την πίστι του Χριστού γεννηθήκαμε, μ᾽ αυτήν θα ζησουμε, και μ᾽ αυτήν θα πεθάνουμε κ᾽ εμείς και τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
(†) Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, Μητροπολίτης Φλωρίνης
