Του π. Ηλία Μάκου

Οι εγκύκλιοι (1967-1984) του Αγίου Καλλινίκου (κυκλοφόρησαν το 2004 σε ενιαίο τόμο από τη Μητρόπολη Εδέσσης), αποκαλύπτουν όχι μόνο τον τρόπο της σκέψης του, αλλά και τον τρόπο ζωής του, που δεν απέβλεπε σε τίποτε άλλο, παρά μόνο στο πως η ψυχή του θα προαχθεί πνευματικά, για να ακούσει, όπως την άκουσε, τη φωνή του Κυρίου της: “Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου”.

Ο σκοπός του όχι μικρός και συνήθης. Αλλά μεγάλος, ύψιστος και ιερώτατος. Να προοδεύσει, με τη δύναμη και τη χάρη του Θεού στην αρετή και στο φωτισμό.

Επαναλάμβανε συχνά ότι έως ότου έχουμε καιρό να μη λησμονούμε τη στοιχειώδη αλήθεια, πως δεν είμαστε αιώνιοι στον κόσμο αυτό, αλλά προσωρινοί, πολύ προσωρινοί.

Και πρόσθετε ότι δεν είναι σωστό να φύγουμε από τον παρόντα κόσμο επιβλαβείς ή και άχρηστοι, αλλά να φύγουμε κατάφορτοι αγάπης, “πλήρεις αγαθών έργων και ελεημοσυνών”.

Έτσι η αρετή του δεν περιοριζόταν στα καλά του αισθήματα και στα ενάρετα και σεμνά του λόγια, αλλά προχωρούσε στα άγια έργα.

Γι’ αυτό όλη του η ζωή, εσωτερική και εξωτερική και όλη του η συμπεριφορά έφερνε τη μαρτυρία και τη σφραγίδα της πίστης στο Χριστό και απέπνεε το άρωμα της αγιότητας.

Τα λόγια του, που γράφτηκαν και ακούστηκαν πριν πολλά χρόνια, είναι σαν να περιγράφουν σημερινές καταστάσεις και σαν να απευθύνονται στους σημερινούς ανθρώπους.

ΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

“Ας μείνωμεν πιστοί εις τα Ιερά και τα Όσια. Ας είμεθα προσηλωμένοι εις την Ορθόδοξον πίστιν, την παραδοθείσαν εις ημάς με αίματα και αγώνας πολλούς και φοβερούς. Η Ορθοδοξία είναι θησαυρός ανεκτίμητος. Ας προσέξωμεν μη χάσωμεν αυτόν. Ας τον παραδώσωμεν εις τας επερχομένας γενεάς”…”(Ποιμαντορική εγκύκλιος 1, 24 Ιουλίου 1967).

…Θέλω να έχωμεν αγάπην, να ευφραίνεσθε όταν με βλέπετε και να σκιρτώ όταν σας βλέπω. Να με βλέπετε ως Πατέρα και Αδελφόν και να σας βλέπω ως τέκνα αγαπητά και ως αδελφούς γνησίους…” (Ποιμαντορική εγκύκλιος 2, 28 Ιουλίου 1967).

“…Εχθροί της Πίστεως και της Πατρίδος, ως κόρακες προσπαθούν να αρπάσουσιν ου μόνον τας σάρκας, αλλά και τα ψυχάς των νέων μας. Πολέμιοι της Ορθοδοξίας και της Ηθικής συκοφαντούν και διαβάλλουν ό,τι πολύτιμον έχομεν.. Διδασκαλίαι με το επίχρισμα της προόδου και το πολιτισμού δήθεν, κυκλοφορούν ευρέως. Ρυπαρά έντυπα, ελεεινά θεάματα, αγωνίζονται να θάψουν την Πίστιν εις τα Ιδανικά και την Ηθικήν ζωήν. Πλήθος νέων σαλεύεται υπό των ανέμων. Πολλαί νεανικαί ψυχαί μαραίνονται από τον λίβαν της αμαρτωλής ζωής…”. (Ποιμαντορική εγκύκλιος 7, 7 Οκτωβρίου 1967).

***

“… Απομένει να πράξωμεν ό,τι παραλείψαμεν και να συμπληρώσωμεν ό,τι παρέμεινε ατελές. Επιβάλλεται να λησμονήσωμεν ό,τι κατορθώθη και να φροντίσωμεν ώστε άπαντες οι Χριστιανοί, γέροντες και νέοι, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες να πλησιάσωμεν περισσότερον τον Σωτήρα και Λυτρωτήν Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, την Εκκλησίαν Αυτού, τα Θεία Μυστήρια και τον σωτήριον Νόμον Αυτού…”. (Ποιμαντορική εγκύκλιος 90, 16 Ιουλίου 1972).

***

“…Μη πλανώμεθα. Μη αναβάλλωμεν. Μη πειραματιζώμεθα. Μή δοκιμάζωμεν άλλο. Αρκετά εδοκιμάσαμεν και εδοκιμάσθημεν. Άνευ Χριστού χάος…”. (Ποιμαντορική εγκύκλιος 106, 25 Δεκεμβρίου 1975).

***

“…Η εποχή μας, χωρίς αμφιβολίαν, μπορεί να χαρακτηρισθή ως εποχήν δικαιωμάτων. Όλοι ζητούμεν και απαιτούμεν. Αξιούμεν και απειλούμεν… Έρχεται λοιπόν επικαίρως ο Αποστολικός λόγος δια να μας υποδείξη το αντίθετον, να μας υπενθυμίση ότι πρώτον πρέπει να προσφέρωμεν, να είμαθα ολοπρόθυμοι εις την ευεργεσίαν, την καλοσύνην, την προσφοράν. Εις οποιανδήποτε ηλικίαν και αν ευρισκώμεθα, οποιανδήποτε εργασίαν και αν κάμνωμεν, οποιανδήποτε θέσιν και αν έχωμεν μέσα εις την κοινωνίαν, ας έχωμεν ως σύνθημα να προσφέρωμεν προς όλους…”. (Ποιμαντορική εγκύκλιος 132, 1 Ιανουαρίου 1983).

***

“…Ποίος είναι ο λαός του Θεού ο άγιος; Ερώτημα βαρυσήμαντον αλλά και ουσιαστικόν. Λαός του Θεού είναι ο Ορθόδοξος λαός. Εἰς αυτόν ανήκουν οι βεβαπτισμένοι εις το Όνομα της Αγίας Τριάδος, οι οποίοι εν συνεχεία προσπαθούν να εφαρμόσοουν τον Νόμον του Θεού. Η Κοινωνία με τον Άγιον Θεόν, η τήρησις του Αγίου Νόμου Του, η μίμησις των Αγίων της Εκκλησίας Του, καθιστούν ημάς μέλη αυτού του αγίου λαού του Θεού. Λαός του Θεού είναι όσοι ζουν ορθοδόξως εν Χριστώ, εις οιονδήποτε μέρος της γης και αν κατοικούν, αφού η αγιότης των μελών του λαού αυτού απορρέει από την αγιότητα της κεφαλής του Σώματος της Εκκλησίας, δηλαδή του Χριστού…”. (Ποιμαντορική εγκύκλιος 137, Πάσχα 1984).

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι όσο ζούσε ο Μητροπολίτης κυρός Καλλίνικος υπήρχε στους πιστούς η πληροφορία της συνείδησης, πως ήταν ένας πραγματικός και τέλειος Χριστιανός, ένας άγιος, που μέσα του βασίλευε ο Χριστός.

Και αφού η Εκκλησία τέτοιους καλούς και αρτίου Χριστιανούς βγάζει και παρουσιάζει στον κόσμο, είναι πράγματι του Χριστού του Θεού Εκκλησία.

Βέβαια για να φτάσει στο σημείο να αναφέρουν και να βεβαιώνουν οι συνάνθρωποί του ότι ήταν πραγματικός και τέλειος Χριστιανός, χρειάστηκε και χρόνο μακρύ και αγώνα σκληρό και πλούσια τη θεία βοήθεια.

Χριστιανός στα μέτρα του Χριστού δεν γίνεται ο άνθρωπος σε λίγα χρόνια, αλλά σε όλη του τη ζωή θα γίνεται.

Συνεχώς θα προχωρά και θα προάγεται και θα προσπαθεί και θα παλεύει για να γίνεται. Και θα παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και τις αντιδράσεις, που έχει και παρουσιάζει η διεφθαρμένη από την αμαρτία ανθρώπινη θέληση.

Αυτό έκανε ο Άγιος Καλλίνικος και κέρδισε ως βραβείο την ευσπλαχνία του Θεού…