Τελικά, το ερώτημα είναι αν λιβανίζουμε για να δοξάσουμε τον Κύριο ή για να Τον εμποδίσουμε μέσα από τον καπνό  να μας βλέπει;

Είναι ένα ερώτημα που το έχουν όσοι βρίσκονται κοντά σε ισχυρούς, κοντά σε πρόσωπα που έχουν δύναμη και εξουσία. Προσωπικά, είμαι βέβαιος ότι κάθε σύμβουλος, ή όπως αλλιώς αποκαλείται ο έμπιστος δίπλα στον ισχυρό, έχει την υποχρέωση να είναι χρήσιμος και να τον προστατεύει ώστε να του είναι πολύτιμος  και όχι απλά ευχάριστος.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το έχουν υπόψη τους  και όσοι βρίσκονται κοντά στον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Προσωπικά, ομολογώ ότι μίλησα και έγραψα μερικά φορές, τα  τελευταία  χρόνια, με μιαν υπερβολή είναι αλήθεια, η οποία θεωρήθηκε ως επιθετική κριτική και όχι καλόπιστη και εξ αγάπης προς το σεπτό πρόσωπο του Πατριάρχη μας και του θεσμού. Ωστόσο, τα πράγματα πρέπει να λέγονται με αληθινά στοιχεία και το λιβάνι να μπαίνει μόνο για τον σωστό σκοπό και στον σωστό χώρο.Ετσι έμαθα να πορεύομαι στη ζωή μου και δεν γίνεται να αλλάξω τώρα!

Δεν θεωρώ σκόπιμο να ασκήσω κριτική στην πολιτική που ακολουθεί το Πατριαρχείο και στις επιλογές του Πατριάρχη.Το έχω πράξει πολλές φορές κατά το παρελθόν. Όπως έχω επισημάνει και διατρανώσει τα μεγάλα επιτεύγματά του στις τρεις και πλέον δεκαετίες που προΐσταται του Οικουμενικού Θρόνου.

Πλην όμως, η μεν κριτική  που άσκησα μου χρεώθηκε με βαρύ τίμημα ενώ η θετική αντιμετώπιση των επιτευγμάτων του αλλά και η συμπαράσταση ακόμη και σε βιαστικές επιλογές και αποφάσεις του ( όπως το Ουκρανικό)δεν μας πιστώθηκε ποτέ.Το έλασσον καπέλωσε το μείζον. Ή μάλλον μας θεωρούν δεδομένους και δεν μας επιτρέπουν να έχουμε γνώμη. Και δεν καταλαβαίνουν ότι η διαφορετική άποψη όταν εκφράζεται καλόπιστα και διακριτικά δίνει τροφή για σκέψη και την δυνατότητα για εναλλακτικές λύσεις. 

Η αντιμετώπιση αυτή  που είχα  μέχρι τώρα, δεν με εμποδίζει,ωστόσο  να συνεχίσω να  γράφω τη γνώμη μου και να θίγω αυτά που θεωρώ πως γίνονται με λάθος τρόπο. Τα είπα πολλές φορές αυτά που είχα να πω και σε πολλά από αυτά έχω επαληθευθεί. Αλλά ποιος με ακούει; Προτιμούν αυτούς που δεν ασκούν καμία κριτική ή παρατήρηση και θεωρούν πως όλα γίνονται τέλεια. Αλλά όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων υπάρχουν πολλά κενά που πρέπει να συμπληρωθούν.

Ασφαλώς και πιστεύω ότι τώρα πια είναι αργά για  να αλλάξει ρότα και ρυθμό ο Πατριάρχης.Έχει πάρει φόρα και το περιβάλλον που ο ίδιος επέλεξε δεν τον βοηθά καθόλου στο να κάνει αλλαγές!

Όμως θεωρώ  ότι όλοι όσοι αγαπάμε την Εκκλησία μας και βεβαίως τον Πατριάρχη πρέπει να πούμε ότι οι τελευταίες του επισκέψεις στην Ελλάδα, δεν έχουν  τα στοιχεία εκείνα που θα πρέπει να έχει ένα πατριαρχικό ταξίδι για να θεωρείται επιτυχημένο και επωφελές τόσο  για τον θεσμό όσο και για την Εκκλησία και την πατρίδα μας. Αλλιώς σπαταλάμε μόνοι μας τα ιερά και τα όσια του γένους μας. Όλα τα θυσιάζουμε στο βωμό της σκοπιμότητος.

Γνωρίζω τους λόγους για τους οποίους ο Πατριάρχης έρχεται όσο πιο συχνά μπορεί στην Ελλάδα. Τους έχω αναλύσει επαρκώς από τα έτη της Αρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου.Και για να μην ξύσω πληγές , δεν θα επεκταθώ περαιτέρω σε αυτό. Θέλω όμως να επισημάνω ότι αυτές οι συνεχείς-συχνές  επισκέψεις τελικά φθείρουν το Πατριαρχείο και τον ίδιο τον Πατριάρχη και δεν κάνουν καλό  στο θεσμό όπως ισχυρίζονται ορισμένοι.

Απορώ πως δεν γίνεται αντιληπτό ότι ο Πατριάρχης πρέπει να μένει ως κάτι το πολύτιμο και ιερό  και όχι να γίνεται casual! 

Έρχεται ο Πατριάρχης στην Αθήνα αλλά δεν συναντά τον λαό μας έτσι όπως θα έπρεπε και θα το ήθελε ο λαός. Οι συναντήσεις που του προγραμματίζουν είναι πάντα σε υψηλό επίπεδο με έχοντες και κατέχοντες και καμία επαφή με το Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Και αυτό δεν κάνει καλό στην εικόνα του Πατριάρχη, ο οποίος πρέπει να καταλάβει ότι δεν απευθύνεται μόνο στην κλειστή κάστα των Ιεραρχών και λοιπών ιερωμένων, ούτε στους πλουσίους της χώρας μας,  αλλά και στον λαό μας και κυρίως στον απλό κόσμο.

Μία ματιά να ρίξει κανείς στο πρόγραμμα της τριήμερης παραμονής του στην Αθήνα προ ημερών  και θα διαπιστώσει ότι οι συναντήσεις του ήταν μόνο σε υψηλό επίπεδο. Και αυτό κάνει καλό από τη μια γιατί δίνει και δείχνει τη δύναμη του Φαναρίου,αλλά από την άλλη τον στερεί από το λαϊκό έρεισμα που πρέπει να έχει γιατί αυτό είναι η βάση του. Εκκλησία χωρίς λαό είναι διακοσμητική και επομένως ανώφελη! Πως μπορεί να κάνει  επισκέψεις όπου δεν συμμετέχει ο απλός λαός που θρησκεύεται;

Με τις συνεχείς αυτές επισκέψεις  του  ο Πατριάρχης και φθείρεται αλλά δεν βλέπει και  το λαό μας για να τον ευλογήσει και να τον ενισχύσει πνευματικά. Λες και οι επισκέψεις γίνονται μόνο γιαυτούς που τον προσκαλούν για να ενισχύσει το ….προφίλ τους και οι οποίοι τα δίνουν όλα για μια φωτογραφία με τον Πατριάρχη.

 Το κοινό έχει συνηθίσει πια τις συχνές επισκέψεις του Πατριάρχη  και δεν κινητοποιείται. Το αποτέλεσμα; Να πηγαίνει ο Πατριάρχης  σε μία εκδήλωση και να τον περιμένουν μόνον οι συμπαθείς διοργανωτές της και οι φίλοι της ενώ υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να υπάρχει το αδιαχώρητο και να γίνεται αντικείμενο θερμότατων εκδηλώσεων. Ακόμη και υπερβολικών.

Ναι όταν πρόκειται για τον Οικουμενικό Πατριάρχη πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Δεν μπορεί ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο να πηγαίνει όπου το καλούν.Διότι ακόμη και οι σοβαρές εκδηλώσεις δεν είναι αυτονόητο ότι εξυπηρετούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Για παράδειγμα το Συνέδριο που οργανώθηκε από την κυβέρνηση  στο Κέντρο Νιάρχος,επρόκειτο, προφανώς, για μια εκδήλωση που μπορεί να συνέφερε την Κυβέρνηση που την διοργάνωσε να θέλει παρόντα τον Πατριάρχη για να  ενισχύσει το προφίλ της μετά το στραπάτσο που έχει πάθει από την ψήφιση του νόμου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Ήταν όμως απαραίτητη  η συμμετοχή του Πατριάρχη; Που βοήθησε αυτό  τον Πατριάρχη; Τον είδε και τον άκουσε ο λαός μας; Γιατί να χρησιμοποιούν τον Πατριάρχη και να τον φθείρουν;

Ποιοι όμως, αλήθεια, δεν βλέπουν ότι αυτή η υπερβολή η οποία μπορεί ίσως να χρειαζόταν στους διοργανωτές,δεν βοήθησε τον Πατριάρχη; Ποιος δεν βλέπει ότι όλα αυτά πέρα από την επικοινωνιακή επιτυχία τραυματίζουν σοβαρότατα τον Οικουμενικό Θρόνο, ο οποίος είναι ταγμένος να διαφυλάσσει τα δόγματα της πίστης και όχι να γίνεται παίγνιο στα σχέδια,πολιτικά και γεωπολιτικά, ορισμένων! Και το ερώτημα είναι ένα:Τα συχνά πήγαινε- έλα του Πατριάρχη στην Ελλάδα ενισχύουν ή  τραυματίζουν τον θεσμό και το αξίωμα;

Ας ελπίσω ότι αυτό  το κείμενο θα διαβαστεί όπως πρέπει, δηλαδή ως κείμενο που θέλει να βοηθήσει και να επισημάνει γεγονότα που στα τριαντατρία  χρόνια που διαδραματίζονται έχουν ήδη εξελιχθεί αρνητικά και είμαι σίγουρος ότι τα βλέπουν και τα διαπιστώνουν  όσοι τα ζουν εκ του σύνεγγυς.Και ας μη θέλουν να το παραδεχθούν!

Εύχομαι να  προτιμηθεί η καθαρή εικόνα που προβάλλω και όχι  το…λιβάνισμα που στραβώνει.