Η Ιερά Μητρόπολης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως τίμησε με ιδιαίτερη λαμπρότητα τη μνήμη των Νεαπολιτών Αγίων, Γεωργίου του Νεαπολίτου, Ακακίου του Ασβεστοχωρίτου και Αθανασίου του Κουλακιώτου.

Χθες, Σάββατο (04/11) στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Βαρνάβας, πλαισιούμενος από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Λαγκαδά κ. Ιωάννη, Ιερισσού, Αγίου Ορους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητο, Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανο υποδέχτηκε τα χαριτόβρυτα λείψανα των Αγίων που ευλογητικά περιβάλλουν τη Μητρόπολη. Ακολούθησε η τέλεση του Πανηγυρικού Εσπερινού, ενώ ο Ιερός Ναός κατακλύζονταν από τους πιστούς που συνέρρεαν, για να γίνουν μέτοχοι στη χαρά του εορτασμού.
Σήμερα, μετά την αρχιερατική Θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση των ιερών λειψάνων των Αγίων στους δρόμους της πόλης. Πλήθος κόσμου της περιοχής και όχι μόνο, κληρικοί και μέλη της τοπικής ηγεσίας παρευρέθηκαν στις εορταστικές εκδηλώσεις, που γίνονται κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου (Σύναξη των Τοπικών Αγίων).

Ο Αγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης
Ο Συνατξαριστής παραδίδει για τον Αγιο Γεώργιο το Νεαπολίτη: Ο Αγιος Γεώργιος ήταν Ιερέας και καταγόταν από τη Νεάπολη της Μικράς Ασίας, που τούρκικα λέγεται «Νέβ Σεχήρ». Διέπρεπε σαν εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Νεάπολη «ἐν αληθεία καὶ οσιότητι καί δικαιοσύνη, πορευόμενος εν πάσαις ταις εντολαις καί δικαιώμασι του Κυρίου άμεμπτος».
Κατά το 1797 μ.Χ. προσκλήθηκε από τους χριστιανούς του χωρίου Μαλακωτή να ιερουργήσει, αναπληρώνοντας τον εφημέριο τους, που τον καταδίωκαν οι Τούρκοι. Ο ιερέας Γεώργιος ευχαρίστως δέχτηκε και αναχώρησε για το χωριό. Ξαφνικά όμως, κοντά στη θέση «Κόμπια-Ντερέ», συνελήφθη από εξαγριωμένους βοσκούς Τούρκους, οι όποιοι τον λήστεψαν, τον βασάνισαν και τελικά τον αποκεφάλισαν.

Το Λείψανο του Νεομάρτυρα Γεωργίου ανακομίσθηκε «σώον καί ακέραιον καί αφθαρτον καί πληρες οὐρανίου ευωδίας καί χάριτος», μετά από εμφάνισή του «εν οράματι εις τινα γυναικα χήραν, ευλαβη καί φοβουμένην τόν Θεόν». Αρχικά φυλάχθηκε στην κατοικία του συνεφημερίου του, Νεοφύτου, και μετά τον θάνατό του στον ενοριακό ναό της Νεαπόλεως. Εκεί το προσκύνησαν και «οι αείμνηστοι Μητροπολιται Καισαρείας Παϊσιος, Κλεόβουλος καί Ἰωάννης, οἵτινες τακτικως ήρχοντο εις Νεάπολιν καί ἐθαύμαζον και ωμολόγουν τήν χάριν την οποίαν έλαβεν παρά Θεού, αναδειχθείς θαυματουργός».
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 μ.Χ., το Ιερό Λείψανο μεταφέρθηκε στην Ελλάδα (με την ευκαιρία της ανταλλαγής των πληθυσμών, το 1924 μ.Χ.), από τον τότε εφημέριο Νεαπόλεως Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο.

Ο Αγιος Αθανάσιος ο Κουλακιώτης
Ο Αγιος Αθανάσιος καταγόταν από μια κωμόπολη της Θεσσαλονίκης την Κουλιακιά (σημερινή Χαλάστρα), άλλοτε έδρα της επισκοπής Καμπανίας, η οποία υπήχθει το 1930 μ.Χ. στη Μητρόπολη Βεροίας και Ναούσης. Ο πατέρας του ήταν προεστός της χώρας εκείνης και ονομαζόταν Πολύχρους, η δε μητέρα του Λούλουδα. Ηταν δε και οι δύο ευσεβείς χριστιανοί.
Στην αρχή ο Αθανάσιος παρακολούθησε μαθήματα στο Ελληνικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης και αργότερα μαθήτευσε κοντά στον Αθανάσιο τον Πάριο (βλέπε 24 Ιουνίου). Αργότερα φοίτησε στη Σχολή του Βατοπεδίου στον Άθω, κοντά στον Παναγιώτη Παλαμά. Ύστερα ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, για να επιστρέψει και πάλι στο Άγιο Όρος και μετά επανήλθε στην πατρίδα του, Κουλιακιά.
Εκεί κατηγορήθηκε ψευδώς, ότι ομολόγησε τη μουσουλμανική θρησκεία και έτσι τον πίεζαν καθημερινά ν’ αρνηθεί το Χριστιανισμό. Ο Αθανάσιος όμως, έμεινε ακλόνητος στη Χριστιανική πίστη και φυλακίστηκε. Μετά από διάφορες προσπάθειες των Τούρκων, κατά την πολυήμερη φυλάκιση του, να εξισλαμιστεί, ο μάρτυρας ομολόγησε τον Χριστό σαν αληθινό Θεό. Ετσι τον απαγχόνισαν έξω από τη Θεσσαλονίκη στις 8 Σεπτεμβρίου 1774 μ.Χ.

Ο Αγιος Ακάκιος ο Ασβεστοχωρίτης
Ο Αθανάσιος (αυτό ήταν το κοσμικό όνομα του Ακακίου) καταγόταν από το Νεοχώρι (σημερινό Ασβεστοχώρι) της Θεσσαλονίκης. Οι γονείς του, ευρισκόμενοι στις Σέρρες, αναγκάζονται να παραδώσουν τον εννιάχρονο Αθανάσιο σε κάποιον υποδηματοποιό για να του διδάξει την τέχνη του. Η σκληρή συμπεριφορά του αφεντικού του και η κακομεταχείριση τον εξώθησαν στην εξόμωση προκειμένου να απαλλαγεί από τα βάσανα για να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Μεγάλη Παρασκευή τον έπεισαν να αλλαξοπιστήσει! Να αρνηθεί το Χριστό! Να γίνει Μωαμεθανός! Υιοθετήθηκε από τον Τούρκο ηγεμόνα της περιοχής Ισούφ Μπέη κι έμεινε κοντά του εννιά χρόνια. Σε ηλικία δεκαοχτώ ετών και εξαιτίας προβλημάτων που είχε με τη μητριά του συκοφαντήθηκε και εκδιώχθηκε. Mεταβαίνει στο Αγιον Ορος, όπου αφού περιπλανήθηκε σε αρκετές μονές, καταλήγει τελικά στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. Γίνεται μοναχός με το όνομα Ακάκιος και έπειτα από διάστημα έντονης ασκήσεως, έχοντας τις ευλογίες των πατέρων, ξεκινάει στις 10 Απριλίου 1816 για την Κωνσταντινούπολη, για να ξεπλύνει τη ντροπή που ένιωθε… Το Σάββατο 29 Απριλίου, αφού προετοιμάστηκε κατάλληλα λαμβάνοντας τα άχραντα μυστήρια, φτάνει «εις τό ανώτατον κριτήριον των Οθωμανών», όπου ομολογεί δημοσίως και με παρρησία την πίστη του στο Χριστό… Στην προσπάθειά τους να τον μεταπείσουν, τον φυλακίζουν, τον κολακεύουν, τον εκφοβίζουν, του δίνουνε υποσχέσεις, τον βασανίζουν. Δεν τον κλονίζουν όμως. Και όταν βλέπουν το σταθερό του φρόνημα, καταλαβαίνουν πως μάταια κοπιάζουν. Αποφασίζουν, λοιπόν, να τον σκοτώσουν.
Ετσι, την 1η Μαΐου 1816, ημέρα Δευτέρα και ώρα 5η «εις τόπον καλούμενον Δακτυλόπορτον» ο Ακάκιος παρέδωσε δια του ξίφους το αίμα του. Την τρίτη ημέρα από το μαρτύριό του εξαγοράζεται το λείψανό του και μεταφέρεται στο ‘Αγιον ‘Ορος.