Του π. Ηλία Μάκου

Λαμπρά εόρτασε ο καθεδρικός ναός του αγίου Γεωργίου στο Φίερι Αλβανίας με πανηγυρικό αρχιερατικό εσπερινό και αρχιερατική πανηγυρική θεία λειτουργία. .

Στον Εσπερινό μετ’ αρτοκλασίας χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Νικόλαος, ενώ ανήμερα της εορτής ιερούργησε ο Μητροπολίτης Νικόλαος, πλαισιούμενος από ιερείς της Μητροπόλεως, τελέστηκε αρτοκλασία προς το τέλος του όρθρου και προς το τέλος της θείας λειτουργίας λιτανεύτηκε η εικόνα του αγίου Γεωργίου περιμετρικά του ναού.

Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας ακολούθησε δεξίωση για όλους τους πιστούς στο πνευματικό κέντρο του ναού.

Στο κήρυγμα έγινε αναφορά στο βίο του Αγίου Γεωργίου, που, πράγματι, είναι πολύ διδακτικός. Ένας βίος με θαύματα, που είναι αναστάσιμος.

Ο άγιος Γεώργιος αντιλήφθηκε ότι η ζωή θα ήταν ένα συνεχές πένθος, κι ένα συνεχές σκοτάδι πέραν του τάφου, αν δεν είχε προηγηθεί η Ανάσταση.

Γι’ αυτό, ανα και αξιωματούχος του Ρωμαϊκού στρατού, όχι μόνο ακολούθησε, τον Χριστό, αλλά και μαρτύρησε γι’ αυτόν.

Ο αναστημένος Χριστός άλλαξε ριζικά τη στάση του απέναντι στη ζωή. Έλυσε κάθε απορία για το μέλλον. Έδωσε απάντηση στο μυστήριο, που κρύβεται πέρα από τον τάφο.

Μονάχα ψυχές προετοιμασμένες με τέτοιο τρόπο μπορούν να συναντήσουν πασίχαρες τον Αναστάντα.

Έτσι ήταν προετοιμασμένη η ψυχή του αγίου Γεωργίου, ο οποίος υπήρξε αγνός, ταπεινός νοσταλγός του ουρανού.

Η καρδιά του φλέγονταν από αγάπη προς Εκείνο και κατεπλημμύρισε τον ουρανό. Έτσι έγινε μάρτυρας. Έτσι έγινε άγιος.

Και έδειξε ότι ο θάνατος δεν είναι απώλεια. Είναι γεφύρι, που μεταφέρει τον παραδικόι άνθρωπο στην αιωνιότητα. Τη στιγμή, που κλείνουμε τα μάτια, η ψυχή ταυτόχρονα πετά για να αντικρίσει μια νέα πραγματικότητα. Και το σώμα, ενώ μπαίνει στη γη, και φαίνεται πως λυώνει και χάνεται, περιμένει το αγγελικό σάλπισμα.

Όσοι παλεύουν σ’ αυτή τη ζωή και αντιλαμβάνονται την προσωρινότητα, ζουν με τη γλυκιά προσμονή της μεγάλης συνάντησης.