Η 31η Αυγούστου είναι ημέρα σημαντική γιά τήν Λάρισα. Καί τούτο διότι τήν 31η Αυγούστου 1881 ο ελευθερωτής Ελληνικός Στρατός εισήλθε στήν πόλη μέ ειρηνικό τρόπο καί δικαίωσε τά όνειρα καί τήν προσμονή αιώνων τών Θεσσαλών πού πάντα αγαπούσαν τήν ελευθερία καί υπερμαχούσαν γι’ αυτήν.

Φέτος ειδικότερα, συμπληρώνονται εκατόν-σαράντα (140) χρόνια από τήν ευλογημένη εκείνη ημέρα πού οι Ελληνικές Σημαίες κυμάτισαν περήφανα παντού στή Λάρισα διατρανώνοντας τήν αναίμακτη επιτυχία.

Βέβαια, φέτος η επέτειος αυτή επισκιάζεται από τήν άλλη μεγάλη επέτειο τών διακοσίων ετών από τήν κήρυξη τής Ελληνικής Επανάστασης καί τήν διακήρυξη τών Ελλήνων ότι υπάρχουν πλέον ως ελεύθερο έθνος ανάμεσα στά υπόλοιπα τής γής αυτής.

Αλλά τελευταία καί κάθε χρόνο, καθώς η ημέρα εμπίπτει στό τέλος τών θερινών διακοπών, υπάρχει μιά δυσκολία στόν εορτασμό της, ίσως καί μιά αμέλεια όσο τά χρόνια προχωρούν καί ξεθωριάζει η ιστορική μνήμη.

Τό τί ανέδειξε η ημέρα εκείνη και ποιά στοιχεία συνέθεταν τό χαρακτήρα καί τό ήθος τών προπατόρων μας, τό απέδειξε μέ ειδική πρωτότυπη μονογραφία με τίτλο «Η πρώτη μουσουλμανική μειονότητα τού νέου κράτους: οι μουσουλμάνοι τής Θεσσαλίας» στό τελευταίο τεύχος τού περιοδικού ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ, ο Ελλογ. κ. Γεώργιος Καλαντζής, Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων, όπου μέ στατιστικά δεδομένα καί τεκμηριωμένα κατέδειξε τό γεγονός ότι οι Έλληνες καί ειδικότερα οι Θεσσαλοί, χωρίς νά δεσμεύονται από καμία διεθνή συνθήκη, χωρίς διεθνή βοήθεια ή έλεγχο, παρά τά καταπιεστικά χρόνια τής Τουρκοκρατίας, εξ αιτίας τού κηρύγματος τής αγάπης καί τής ηθικής τής Ορθόδοξης Εκκλησίας σεβάστηκαν, προστάτεψαν καί διευκόλυναν τούς μουσουλμάνους όταν από κυρίαρχη ομάδα, μετά τήν ενσωμάτωση τής Θεσσαλίας, μετεβλήθησαν σέ μειονότητα.

Κληρονομώντας αυτό τό ήθος, πού πηγάζει από τήν Ορθόδοξη Παράδοση καί τόν πολιτισμό της, οι προπάτορές μας καί πάλι όταν χρειάσθηκε, συμπεριφέρθηκαν μέ ανθρωπιά επιδεικνύοντας ανωτερότητα καί φιλότιμο. Έτσι, στούς Βαλκανικούς πολέμους τό στρατιωτικό νοσοκομείο τής πόλης μας, τό οποίο ήταν τό σπουδαιότερο τών πολέμων εκείνων,

φιλοξένησε καί περιέθαλψε ισότιμα Έλληνες καί Τούρκους στρατιώτες, κάτι πού επανελήφθη όταν η Ελλάδα ενεπλάκη στόν Α Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε καί πάλι φιλοξενήθηκαν στρατιώτες τού όποιου «εχθρού». Γιά νά γίνει καλύτερα κατανοητό τό τί σημαίνει αυτό, νά σημειωθεί ότι πέραν τής αποθεραπείας καί τής φιλοξενίας, οι καθημερινές τους ανάγκες σέ τσιγάρα, σέ ρούχα, στήν επικοινωνία μέ τίς οικογένειές τους κ.ά.,

καλύπτονταν από τό φιλανθρωπικό έργο τής Εκκλησίας μας καί πρωτοβουλίες διαφόρων σωματείων καί ομάδων.

Τό ίδιο πάλι συνέβη στό έπος τού ’40, οπότε στό νοσοκομείο Λάρισας οι αιχμάλωτοι Ιταλοί στρατιώτες αντιμετωπίστηκαν χωρίς καμία διάκριση σέ σχέση μέ τούς Έλληνες τραυματίες. Αυτό δέ, τό μαρτυρούν οι αναφορές Ιταλών στρατιωτικών ιατρών, οι οποίοι μετά τήν κατάρρευση τού μετώπου ανέλαβαν τήν διοίκηση καί λειτουργία τού στρατιωτικού νοσοκομείου τής Λάρισας. Όμως, καί στά νεώτερα χρόνια η διάθεση αλληλεγγύης καί υποστήριξης τού όποιου εμπερίστατου δέν έπαψε νά χαρακτηρίζει τούς Λαρισαίους, μέ κορυφαία τήν αντιμετώπιση τών μεταναστευτικών ροών.

Τά παραπάνω νομίζουμε είναι επαρκή γιά νά προσδιορίσουν τό ήθος καί τήν συμπεριφορά μας, όταν προκύπτει η όποια ανθρωπιστική κρίση καί υπάρχει πραγματική ανάγκη, οπότε καί αυτονόητο είναι πώς καί σήμερα τό όμοιο θά πράξουμε. Είναι λοιπόν, απορίας άξιο γιατί τήν τόσο δική μας ημέρα τής 31ης Αυγούστου επέλεξαν κάποιοι γιά νά φέρουν στήν πόλη μας τήν διάσημη πλέον κούκλα πού μέ τό όνομα Αμάλ ξεκίνησε «από το Γκαζιαντέπ κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας μέχρι το Μάντσεστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο» γιά νά «φωτίζει τις ιστορίες των εκατομμυρίων νεαρών προσφύγων που ζουν εκτοπισμένοι και αναγκασμένοι να κινδυνεύουν σε αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής». Ποιά είναι η ιστορία πίσω από αυτην την κούκλα; «Η ιστορία της Μικρής Αμάλ ξεκίνησε με την πολυβραβευμένη παράσταση The Jungle (Η Ζούγκλα) του Good Chance Theatre. Η παράσταση αυτή, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, βασιζόταν στις ιστορίες που συνέλεξαν οι ιδρυτές της Good Chance, Joe Murphy και Joe Robertson όταν δημιούργησαν το πρώτο τους Θέατρο Ελπίδας στον προσφυγικό καταυλισμό του Καλαί το 2015. Η Μικρή Αμάλ εμφανίστηκε ως χαρακτήρας στη Ζούγκλα, εκπροσωπώντας τα εκατοντάδες ασυνόδευτα παιδιά που ζούσαν στον καταυλισμό του Καλαί χωρισμένα από τις οικογένειές τους. Μετά την επιτυχία της παράστασης, η οποία πυροδότησε μία παγκόσμια συνομιλία γύρω από τους πρόσφυγες και τη διεθνή ανθρωπιστική κρίση, η ομάδα της Good Chance κατάλαβε πως η ιστορία της Μικρής Αμάλ έχει ακόμα πολλά να πει.» (walkwithamal.org). Ουσιαστικά, μέ τρόπο καί αρχές διαφορετικές από τήν παράδοσή μας, προσπαθούν κάποιοι νά μάς κάνουν νά σταθούμε ευνοϊκά έναντι τών όποιων προσφύγων καί τής όποιας διεθνούς ανθρωπιστικής κρίσης, κάτι πού ήδη έχουμε κάνει καί θά ξανακάνουμε εάν χρειασθεί. Επομένως; Κομίζουσι γλαύκας εις Αθήνας! Εκτός άν υπονοούν πώς έχουμε έλλειμμα πολιτισμού καί ανθρωπιάς καί συνεπώς πρέπει (ποιοί άραγε;) νά μάς παραδώσουν μαθήματα

Στό πρακτικό μέρος, κατά τήν δήλωση τών διοργανωτών: «Για την πραγματοποίηση του Ταξιδιού, η Good Chance χρειάζεται τη στήριξή σας. Η έκκληση «Ένα Βήμα Ακόμα» έχει ως στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για τη στήριξη του ταξιδιού της Μικρής Αμάλ, των καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Ταξιδιού και κυριότερα την ευαισθητοποίηση σχετικά με την προσφυγική κρίση αλλά και την πρόσβαση των νεαρών προσφύγων στην παιδεία.» (walkwithamal.org). Μακάρι Μακάρι νά συγκεντρωθούν χρήματα καί τό κυριώτερο, μακάρι νά πάνε στόν σκοπό γιά τόν οποίον συγκεντρώθηκαν Μακάρι
Στά δικά μας. Η έλευση τού δρώμενου αυτού στήν Λάρισα έδωσε τήν ευκαιρία νά πραγματοποιηθούν κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις μέ τήν υποστήριξη τής Αντιδημαρχίας Πολιτισμού. Κατανοώ τήν ανάγκη, μετά από μήνες απραξίας λόγω καραντίνας, τό καλλιτεχνικό δυναμικό νά αξιοποιηθεί καί νά ενισχυθεί, ώστε νά επιβιώσει καί νά εξελιχθεί. Ενδεχομένως, η πιεστική αυτή ανάγκη νά καλύφθηκε πίσω από τήν αφορμή τής περιοδείας τής κούκλας αυτής, ώστε νά είναι ευκολότερη η αιτιολόγηση τού προγραμματισμού τών συγκεκριμένων δράσεων. Επίσης, αναμενόμενο είναι οι πολιτικές παρατάξεις τού Δήμου, στά πλαίσια τής άρθρωσης πολιτικού λόγου νά αντιδρούν, νά αντιπαρατίθενται καί νά επιχειρηματολογούν. Ως πολίτης κατανοώ καί αποδέχομαι τά παραπάνω. Ως Μητροπολίτης παρακαλώ νά μήν προσπαθούν νά εμπλέξουν τήν Εκκλησία σέ θεωρήσεις καί ενέργειες βραχυπρόθεσμου εντυπωσιασμού, τήν στιγμή πού η θέση Της καί η προοπτική Της έχουν άλλες διαστάσεις. Τό λέω αυτό καθώς κάποιοι από τά αριστερά καί κάποιοι άλλοι από τά δεξιά, άν δέν προκαλούν ανοικτά, καραδοκούν τήν οποιανδήποτε αναφορά γιά νά τήν (παρ-)ερμηνεύσουν καί νά δικαιώσουν τά δικά τους πιστεύματα.
Στά πλαίσια αυτά ενστερνίζομαι απολύτως τήν θέση τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σταγών καί Μετεώρων κ. Θεοκλήτου, ο οποίος έχοντας τήν ειδικότερη ευθύνη τής διαφύλαξης τής ιερότητας τού χώρου τών Μετεώρων, κάτι πού μέ νόμο τού Κράτους έχει αναγνωρισθεί, απέκρουσε τήν πραγματοποίηση τής οποιασδήποτε εκδήλωσης πού δέν ταιριάζει μέ τόν ιερό χαρακτήρα καί τό πνευματικό υπόβαθρο τής περιοχής τής μοναστικής πολιτείας. Αυτονόητο είναι ότι ο Σεβασμιώτατος δέν είναι μόνος, αλλά έχει τήν συναντίληψη τών Μητροπολιτών τής Θεσσαλίας καί περαιτέρω τής Εκκλησίας τής Ελλάδος. Δίκαια καί ο Δήμαρχος Μετεώρων συμπαρατάχθηκε, βιώνοντας τήν ιδιαίτερη προοπτική τής περιοχής. Άδικα τά κομματικά επιτελεία έσπευσαν νά εκδώσουν σπεκουλαδόρικες ανακοινώσεις, ξεχνώντας τήν διαχρονικότητα τής ταυτότητας τών Μετεώρων πού πρέπει νά προστατευτεί γιά νά αναδειχθεί.

Στήν εποχή τής Παλαιάς Διαθήκης, λαοί εχθρικοί πρός τόν Ισραήλ, αλλά καί συναμετάξυ τους ήταν οι Αμαληκίτες πού κατοικούσαν στά νότια τής Χαναάν, στά σύνορα σήμερα μεταξύ Ισραήλ καί Αιγύπτου, καθώς καί οι Φιλισταίοι πού κατείχαν τίς εύφορες πεδιάδες πρός τήν Μεσόγειο θάλασσα. Πολεμούσαν μεταξύ τους, αλλά ακόμη καί χωρίς συνεννόηση, συνασπίζονταν γιά νά χτυπήσουν καί οι δύο τόν Ισραήλ σέ διάφορες ευκαιρίες. Αυτήν τήν ευκαιριακή συμμαχία θυμήθηκα καθώς πολλοί, γιά διαφορετικούς ο καθένας λόγους, προκαλούν γιά μιά τοποθέτηση γύρω από τό προγραμματιζόμενο δρώμενο. Θυμήθηκα επίσης, πώς ο Ισραήλ έχανε τίς μάχες όταν υπήρχε στό λαό διχόνοια ή έλλειψη σύνεσης. Η διχόνοια, γιά άλλους λόγους είναι μάλλον δεδομένη, κι η έλλειψη σύνεσης αποδεικνύεται από τό ότι κάποιοι από τούς πλέον θορυβώδεις Χριστιανούς (;) μας δέν έχουν μάθει τό μάθημά τους. Ποιό; Μά τό ότι βασική αρχή στά επικοινωνιακά επιτελεία είναι πώς άν θές νά διαφημίσεις κάτι καί νά τό καταστήσεις διάσημο, προκάλεσε διαφωνία άν όχι καί ρήξη μέ τήν κρατούσα θρησκεία. Η εύκολη «αγανάκτηση» ορισμένων ή ο «ου κατ’ επίγνωσιν» ζήλος άλλων, θά αναδείξει τό όποιο «προϊόν» καί αυτό μετά, λόγω τής περιέργειας μερικών, λόγω τού αντίθεσης κάποιων, λόγω τής μαζικότητας στή συμπεριφορά πολλών, θά πουλήσει μέ τεράστια επιτυχία. Μέ άλλα λόγια, οι κυριώτεροι διαφημιστές τέτοιων δραστηριοτήτων είναι συνήθως όσοι σπεύδουν αυτόκλητοι νά δηλώσουν τήν δημόσια αντίθεσή τους, καταδικάζοντας μέ εκφράσεις βαριές, πού τό μόνο πού κατορθώνουν είναι νά καταστρατηγούν τόν νόμο τής αγάπης καί τού σεβασμού τού άλλου, επιτυγχάνοντας συνάμα νά χαρακτηριστούν γραφικοί οι ίδιοι καί νά ενισχύσουν τήν όποια προκατάληψη εναντίον τού εκκλησιαστικού λόγου.

Καί πάλι στά δικά μας. Τί θά κάνουμε τήν Τρίτη 31 Αυγούστου; Δέν επιτρέπεται νά διαφωνήσουμε μέ πολιτιστικές καί καλλιτεχνικές δράσεις, καθώς στηρίζουμε τόν αγώνα τών καλλιτεχνών μας νά έπιβιώσουν καί νά αναδειχθούν πανελλαδικά μετά τήν ξηρασία τής καραντίνας. Συνάμα όμως, ως Χριστιανοί δέν ξεχνάμε τό χρέος μας νά ευχαριστήσουμε τόν Άγιο Θεό γιά τίς ιστορικές συγκυρίες, ιδίως τίς ευνοϊκές, καί τήν πρόνοιά Του γιά τόν λαό μας. Γι’ αυτό σέ όλους τούς Ιερούς Ναούς τής Λάρισας τήν Τρίτη 31 Αυγούστου καί ώρα 8:00 τό βράδυ, θά πραγματοποιηθεί ευχαριστήρια παράκληση πρός τήν Υπεραγία Θεοτόκο γιά τό σπουδαίο αγαθό τής ελευθερίας μας, ώστε καί τό ευχαριστώ μας νά πούμε στή Μητέρα τού Κυρίου μας, καί νά παρακαλέσουμε γιά τό μέλλον τού τόπου μας. Είναι κάτι πού τό έχουμε ανάγκη περισσότερο από όσο νομίζουμε
Καί μετά τήν Παράκληση; Δέν ξέρω γιά εσάς, εγώ πάντως θά πάω στόν κινηματογράφο καί θά παρακολουθήσω στίς 9:30 τό βράδυ, τήν ταινία «ο άνθρωπος τού Θεού» μέ τόν Άρη Σερβετάλη. Είπαμε, στηρίζουμε τήν αξιοπρεπή καλλιτεχνική μας παραγωγή!