Του π. Ηλία Μάκου
Με τη συμμετοχή πέντε αρχιερέων, πολλών ιερέων και πλήθους λαϊκών, εορτάστηκε την Τρίτη 2 Αυγούστου 2022 στον Καθεδρικό Ναό «Ανάσταση» Τιράνων, μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, η 30η επέτειος της ενθρόνισης του Προκαθημένου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας κ. Αναστασίου.
Το γεγονός αυτό αποτελεί αφετηριακό ορόσημα της ανασυγκρότησης, της αναγέννησης και της αναδημιουργίας της Εκκλησίας στη γειτονική χώρα.
Στη θεία λειτουργία προεξήρχε ο Μακαριώτατος, πλαισιούμενος από το Μητροπολίτη Κορυτσάς Ιωάννη, το Μητροπολίτη Αργυροκάστρου Δημήτριο, το Μητροπολίτη Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαο, το Μητροπολίτη Ελμπασάν Αντώνιο και το Μητροπολίτη Αμαντείας Ναθαναήλ (απουσίαζαν λόγω ασθενείας ο Μητροπολίτης Βερατίου Ιγνάτιος και ο Επίσκοπος Βίλιδος Άστιος).
Εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου, κλήρου και πιστών ο Μητροπολίτης Κορυτσάς κ. Ιωάννης στο χαιρετιστήριο λόγο του εξέφρασε την ευγνωμοσύνη όλων προς το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου, για το πολυσήμαντο ιεραποστολικό, ποιμαντικό και λειτουργικό έργο, που επιτελεί, επί 30 χρόνια στην Εκκλησία της Αλβανίας, το οποίο είναι ανθοφόρο και καρποφόρο και αναμορφωτικό.
Ο κ. Αναστάσιος ευχαρίστησε τους πάντες για την αγάπη τους και θυμήθηκε συγκινημένος γεγονότα από τα πρώτα χρόνια της δράσης του στην Αλβανία, υπογραμμίζοντας ότι το αδύνατο έγινε δυνατό από τον Θεό.
Μετά τη θεία λειτουργία δέχθηκε ευχές, χαρίζοντας σε όσους του ευχήθηκαν το ήρεμο και αγνό χαμόγελό του ως το καλύτερο ευχαριστώ του.
Ακολούθησε γενική κληρικολαϊκή συνέλευση, όπου συζητήθηκε η μέχρι τώρα πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία, που δεν ήταν εύκολη, αλλά και το μέλλον της, που διαγράφεται λαμπρό, και κατατέθηκαν απόψεις για την όσο το δυνατόν καλύτερη και μεγαλύτερη βοήθειά της στο λαό.
Στον ενθρονιστήριο λόγο του, στις 2 Αυγούστου του 1992, στο ναό του Ευαγγελισμού των Τιράνων είχε επισημάνει: “Αδελφοί μου, “περιγράφοντας το τεράστιο έργο, που χρειάζεται, για την ανασυγκρότηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας και το οποίο υψώνεται εμπρός μας, καθώς και το ευρύτερο όραμα της αποστολής της Εκκλησίας μας στο σύγχρονο κόσμο, και συγχρόνως αναλογιζόμενος την προσωπική μου ανεπάρκεια, αμαρτωλότητα και φτώχεια, νιώθω την ανάγκη να κραυγάσω εσωτερικά: “Εγώ δε πτωχός ειμι και πένης. Ο Θεός βοήθησόν μοι”. Δεν σώζομαι, όμως, εμείς οι αμαρτωλοί και αδύναμοι άνθρωποι την Εκκλησία. Απλώς σωζόμαστε μέσα σ’ Αυτήν, υπακούοντας ταπεινά και χαρούμενα στο θέλημα του Τριαδικού Θεού, παραδιδόμενοι στη χάρη του”.
Τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά φαίνεται ξεκάθαρα πόσο ο Θεός αγίασε και φώτισε τις σκέψεις και τα έργα του, ώστε να κάνει πραγματικότητα όχι μόνο όσα οραματίστηκε, αλλά πολύ περισσότερα, τονίζοντας με υποβλητικό τρόπο τα χαρακτηριστικά του γνήσιου ιεραποστολικού έργου.
Πρόσφερε και προσφέρει σε διψασμένες ψυχές από της Αλήθειας τη δίψα, το ζείδωρο της Ορθοδοξίας μάνα. Έφερε και φέρνει το μεγάλο μήνυμα του λυτρωμού, δίνοντας τη μαρτυρία του για το Χριστό.
Ζωής μήνυμα, ειρήνης δίδαγμα, ανάστασης σάλπισμα σαλπίζει με της ψυχής του όλη τη φωνή και τη δύναμη.
Με το λόγο του τον εμπνευσμένο, που δροσίζει, με το έργο του το φωτισμένο, που στηρίζει, με την πυρακτωμένη καρδιά του, που θερμαίνει συνειδήσεις, με του βίου του το παράδειγμα, που καθοδηγεί. Πόθος του και παλμός του το αύριο να κάνει καλύτερο από το χθες.
Αψηφά κάθε εμπόδιο και αποφασιστικά προχωρά. Κοιτάζει ψηλά. Και ανεβαίνει και ανεβάζει. Αγωνίζεται και νικά…
Ο Αναστάσιος δίνει από τον μαρτυρικό θρόνο της Εκκλησίας της Αλβανίας μαρτυρία σπάνιου ορθόδοξου ήθους.
Την ανυπέρβλητη προσωπικότητά του και την πολυσχιδή δραστηριότητά του αντικατροπτρίζουν τρεις χαρακτηριστικές έννοιες. Αυτές της Διακονίας, της Λειτουργίας, του Χαρίσματος.
Η κατ’ εξοχήν δύναμή του, με την οποία πέτυχε την κανονική ανασυγκρότηση και τη μεταμόρφωση της Εκκλησίας της Αλβανίας, είναι η θυσιαστική προσφορά της αγάπης του. Η αγάπη του είναι ζωή και η ζωή του είναι η αγάπη. Η αγάπη του αποκαλύπτεται με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο.
Δεν μένει σε γενικότητες και οριστίες. Έχει συγκεκριμένη έκφραση και αποκαλύπτεται στις ανθρώπινες σχέσεις. Παρά τα εμπόδια, που εμφανίζονται μπροστά του, στέκεται αλύγιστα κοντά στο ποίμνιο.
Και ο αγώνας του για την πρόοδο της Εκκλησίας της Αλβανίας, αλλά και της αλβανικής κοινωνίας, γίνεται με δοξολογία προς τον Θεό.
