Σωτήριος Θεολόγου
τ. Πρόεδρος Συλλόγου Φοιτητών Α.Ε.Α.Θ.
Χριστός Ανέστη!
Για λίγες ακόμα μέρες, θα λέμε στις καθημερινές συνομιλίες: «Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!»· αλλά, καλούμαστε το γεγονός της Αναστάσεως να το ζούμε
καθημερινά στη καρδιά μας και στη ζωή μας.
Σήμερα, ο ευαγγελιστής της αγάπης, ο Ιωάννης, μάς μεταφέρει νοητά στην
προβατική κολυμπήθρα που στα εβραϊκά λεγόταν Βηθεσδά. Σε εκείνη την
κολυμπήθρα πήγαινε πλήθος ανθρώπων που έπασχαν από κάποια ασθένεια: τυφλοί,
παράλυτοι κ.α., οι οποίοι περίμεναν την κίνηση του νερού για να μπουν μέσα. Κατά
καιρούς, άγγελος Κυρίου κατέβαινε σε εκείνο το μέρος και τάραζε το νερό. Ο πρώτος
ασθενής που έμπαινε μέσα γινόταν καλά από την ασθένειά του· έβρισκε την
πολυπόθητη ίαση που περίμενε.
Ανάμεσα στο πλήθος των ασθενών, υπήρχε ένας άνθρωπος 38 χρόνια με την
ασθένειά του· ήταν παράλυτος. Ήταν η εορτή των Ιουδαίων και ο Ιησούς ανέβηκε
στα Ιεροσόλυμα. Μόλις είδε τον παράλυτο που γνώριζε πόσο καιρό ήταν εκεί, του
λέει: «θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;», Θέλεις να γίνεις υγιής; Του λέει ο παράλυτος τον πόνο
του: Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν
κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει Κύριε, δεν έχω
άνθρωπο να με βάλει στην κολυμπήθρα όταν ταράζεται το νερό. Εγώ προσπαθώ να
μπω, άλλα έρχεται άλλος και μπαίνει πριν από εμένα . Αποκρίθηκε, τότε, ο Ιησούς:
ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και
περπάτα. Από εκείνη τη στιγμή, ο παράλυτος έγινε καλά.
Η ίασή του έγινε από τον Ιησού την ημέρα του Σαββάτου και οι Ιουδαίοι
εξαγριώθηκαν (ήταν ιερή η μέρα του Σαββάτου) εναντίον του (ενν. του παραλυτικού).
Στην ερώτηση των Ιουδαίων ποιος είναι ο άνθρωπος που σου είπε σήκω και περπάτα,
ο παράλυτος δεν γνώριζε το όνομα του Ιησού, γιατί είχε ξεφύγει. Μετά από αυτά τα
γεγονότα, ο Ιησούς βρίσκει τον θεραπευμένο μέσα στο ναό και του λέει: ἴδε ὑγιὴς
γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται, Δες, έχεις γίνει υγιής. Μην
αμαρτάνεις πια, για να μη σου συμβεί κάτι χειρότερο. Έφυγε ο άνθρωπος και
ανήγγειλε ότι ο Ιησούς είναι Αυτός που τον έκανε υγιή.
Σε αυτή την ευαγγελική περικοπή, αξιοσημείωτο είναι να θαυμάσουμε την
υπομονή του παράλυτου. Περίμενε επί 38 ολόκληρα χρόνια να βρει τη θεραπεία του.
Περίμενε καρτερικά, μέχρι να γίνει καλά. Όμως, προσπαθούσε να κάνει ό,τι
μπορούσε και αυτός με τις λίγες δυνάμεις. Τον είδαμε στο Ευαγγέλιο να προσπαθεί
να μπει μέσα στην κολυμπήθρα, αλλά άλλοι ερχόντουσαν και έμπαιναν πρώτοι μέσα.
Δεν στάθηκε, ωστόσο, αφορμή να σταματήσει τις προσπάθειές του για να βρει την
ίαση. Θα λέγαμε, σήμερα, δεν απελπίστηκε και δεν απογοητεύτηκε από τις
«αποτυχίες» του.
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Ερχόμαστε στη ζωή μας και στις πράξεις μας.
Εμείς δείχνουμε την υπομονή που έδειξε ο παράλυτος; Παρά τις αντιξοότητες,
εμείς συνεχίζουμε ή σταματάμε τις προσπάθειές μας;
Εμείς δεν αντέχουμε να περιμένουμε λίγες μέρες, θα αντέξουμε 38 χρόνια όπως
ο παράλυτος;
Δεν έχουμε ασκηθεί στην υπομονή! Όταν κάτι θέλουμε, το θέλουμε εκείνη την
ώρα, αλλιώς πέφτουμε σε απελπισία και απογοήτευση.
Αν δεν καταφέρουμε κάτι, απελπιζόμαστε και παρατάμε τα πάντα.
Παραιτούμαστε από τη ζωή. Αν αμαρτήσουμε, μένουμε στην αμαρτία και δεν
σηκωνόμαστε ξανά. Στη ζωή, όμως, θα πέσουμε 1000 φορές και θα σηκωθούμε 1001.
Να είμαστε μαχητές, να μπορούμε να κάνουμε αυτό που μπορούμε και τότε θα έρθει
ο Χριστός να κάνει αυτό που για μας είναι αδύνατο.
Επίσης, σταματάμε τις προσπάθειές μας και απελπιζόμαστε γιατί στηριζόμαστε
στους ανθρώπους και όχι στο Θεό. Στηριζόμαστε σε ανθρώπους που πιστεύουμε ότι
θα μας βοηθήσουν, αλλά δεν μας βοηθούν. Και φτάνουμε στην απελπισία. Μπροστά
μας φαίνονται όλα μαύρα και σκοτεινά. Εκεί είναι η ευκαιρία να στηριχθούμε στο
Θεό. Να στηριχθούμε σ’ Αυτόν που για εμάς σταυρώθηκε και μάς χάρισε την
Ανάσταση· μάς έκανε μέτοχους της δικής Του Αναστάσεως.
Εν κατακλείδι, ας δούμε το παράδειγμα του παράλυτου. Περίμενε τόσα χρόνια
για να γίνει καλά, αλλά δεν απελπίστηκε ούτε μία μέρα. Γιατί πίστευε ότι θα γίνει
καλά· και έγινε. Έγινα υγιής όχι από τους ανθρώπους, αλλά από τον ίδιο το Θεό. Έτσι
και εμείς, να στηριχθούμε στον Αναστάντα Θεό και να ελπίζουμε σ’ Αυτόν. Φτάνει
να κάνουμε και εμείς τη δική μας μικρή προσπάθεια και Εκείνος θα κάνει όλα τα
υπόλοιπα.
