Κυριακή, μετά την Πεντηκοστή, και η περίοδος του Πεντηκοσταρίου έχει
κλείσει. Πρώτη Κυριακή, μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, και η Εκκλησία
προβάλλει μία μεγάλη χορεία ανθρώπων· τη χορεία των Αγίων. Εορτάζουμε όλους
τους Αγίους ανά τους αιώνες· από τον πρωτομάρτυρα Στέφανο, μέχρι τον τελευταίο
Άγιο του 21 ου αιώνα μας. Η Εκκλησία θέλει να τιμήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους
που πίστεψαν στο Χριστό και έδωσαν τη ζωή τους για Εκείνον· τους πρώτους
καρπούς της Εκκλησίας.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πίστεψαν στον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό.
Όλη τους η ζωή ήταν συνυφασμένη και σε αρμονία με το Χριστό. Προσπάθησαν να
εφαρμόσουν τη χριστιανική διδασκαλία στη ζωή τους. Προσπάθησαν να πολεμήσουν
τα πάθη τους και να στολίσουν τη ψυχή τους με τις αρετές και τα χαρίσματα.
Οι Άγιοι είχαν πολλή πίστη και κατάφεραν να κάνουν πολλά πράγματα στη ζωή
τους, στο όνομα της Αγίας Τριάδας και γι’ αυτό πολλοί βρήκαν μαρτυρικό θάνατο,
κατά το Αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας (Εβ. 11, 33 – 37).
Παρακάτω, ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος, απευθύνεται στον καθένα από
εμάς λέγοντας: «Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος
μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς

τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ
τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης
καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν», («Δια τούτο, λοιπόν,
και ημείς, αφού έχομεν ολόγυρά μας τόσον μεγάλο νέφος αναριθμήτων αγίων, που
εμαρτύρησαν και εμαρτυρήθησαν δια την πίστιν των, ας πετάξωμεν μακρυά από
επάνω μας κάθε βάρος από τας καταθλιπτικάς μερίμνας του βίου και προπαντός την
αμαρτίαν, η οποία από όλα τα σημεία κατά τρόπον δελεαστικόν και προκλητικόν
εύκολα μας περιβάλλει, και ας τρέχωμεν με επιμονήν και υπομονήν τον αγώνα, που
ευρίσκεται ενώπιον μας. Δια να αντλούμεν δε θάρρος και δύναμιν, ας έχωμεν
προσηλωμένα με πίστιν τα βλέμματά μας στον Χριστόν, τον αρχηγόν και ιδρυτήν της
πίστεώς μας, ο οποίος με την χάριν του μας χειραγωγεί στον δρόμον της τελειότητος.
Αυτός αντί της μακαριότητος, την οποίαν είχε πάντοτε εμπρός του ως Θεός και αντί
της χαράς την οποίαν εδικαιούτο να απολαμβάνη και ως άνθρωπος αναμάρτητος
ευαρεστήσας κατά πάντα στον Πατέρα, επροτίμησε και υπέμεινε τον σταυρικόν
θάνατον και κατεφρόνησε την εντροπήν και τον εξευτελισμόν προς χάριν ημών. Και
δια τούτο έχει καθίσει τώρα εις τα δεξιά του θρόνου του Θεού»).
Άρα, ποια είναι η αποστολή μας; Ποιο είναι το έργο που καλούμαστε να
φέρουμε εις πέρας μέχρι το τέλος της ζωής μας; Να μοιάσουμε και να γίνουμε Άγιοι,
σύμφωνα με την Αγία Γραφή: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26· Α΄
Πέτρ. 1,16).
Όμως, η ερώτηση που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας, είναι: «Θέλουμε να
γίνουμε Άγιοι; Θέλουμε να περάσουμε όλες εκείνες τις δυσκολίες που πέρασαν οι
Άγιοι για να μας καταστήσει ο Θεός Αγίους;».
Η απάντηση είναι όχι. Δεν είμαστε διατεθειμένοι, και πρώτος εγώ, να
αφήσουμε την καλοπέραση και τη ψεύτικη ζωή που κάνουμε για να αγωνιστούμε.
Ξέρετε τι θέλουμε; Να γίνουμε Άγιοι μέσα από τη ζωή μας· μέσα από όλες τις
ευκολίες να μπούμε στη χορεία των Αγίων.
Ο Απόστολος Παύλος μάς δίνει μία συμβουλή: να έχουμε προσηλωμένο το
βλέμμα μας στο Χριστό με πίστη. Να εμπιστευθούμε τη ζωή μας στο Χριστό. Να
αφήσουμε ανοιχτή την καρδιά μας για να κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός. Να Τον
εμπιστευθούμε και να προσευχόμαστε να γίνει το θέλημά Του. Όλοι οι Άγιοι είχαν
την ευκαιρία να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Να γίνουν μεγάλοι μέσα

στην κοινωνία, αλλά διάλεξαν να ταπεινώσουν το θέλημά τους στο θέλημα του
Χριστού και να ακολουθήσουν έναν δύσβατο, ανηφορικό δρόμο που τελειώνει στην
Ανάσταση και να ζήσουν αιώνια.
Ας πάρουμε αφορμή από τη σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων και ας
προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους. Σε όλο αυτόν τον
ανηφορικό δρόμο, θα έχουμε βοηθό και συγκυρηναίο τον ίδιο τον Χριστό και όλους
αυτούς τους Αγίους.