Του π. Ηλία Μάκου

Τα τζαμιά, και  στην Ήπειρο αποτελούν, είτε το θέλουμε είτε όχι, ένα κομμάτι μέσα στην ιστορική πορεία αυτού του τόπου. Έτσι η αναστήλωσή τους ως μνημείων κρίνεται από τους αρμόδιους φορείς απαραίτητη. 

Στο πλαίσιο αυτό έχουν ξεκινήσει οι εργασίες αποκατάστασης  στο Τζαμί της Καλούτσιανης στα Γιάννινα, με 2.2 εκ. ευρώ.

Δεν λείπουν και εκείνοι, που αντιδρούν στην αξιοποίηση των μνημείων αυτών, θεωρώντας τα οθωμανικά κατάλοιπα, που δεν έχουν σχέση με τον πολιτισμό της περιοχής.

Δεν, πρέπει όμως, να ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός δεν έχει σύνορα και ένα κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου είναι και η κατάκτησή του από του Οθωμανούς.

Επιπλέον χρειάζεται ανεκτικότητα απέναντι στα μνημεία, προς τα οποία οποιοσδήποτε φόβος και μίσος είναι αναίτια.

Μας αρέσει, για παράδειγμα, που εκκλησίες στην Τουρκία δεν παρέμειναν στην αυθεντική τους μορφή και είτε μεταβλήθηκαν σε μουσεία είτε καταστράφηκαν;

Το έργο θα υλοποιηθεί σε δύο φάσεις. Με τις εργασίες της πρώτης φάσης θα αναδειχθούν, τα αλλοιωμένα σήμερα, μορφολογικά, αρχιτεκτονικά και δομικά στοιχεία.

Στη δεύτερη φάση θα γίνουν σωστικές παρεμβάσεις των εσωτερικών χώρων, των τοιχογραφιών, των ξυλόγλυπτων τμημάτων, της στέγης, θα τοποθετηθεί ράμπα και θα διευθετηθούν τα όμβρια.

Το Τζαμί Καλούτσιανης χτίστηκε το 1730 με 1740 από τον Χατζή Μεχμέτ -γιο του Ασλάν Πασά- και οι χρήσεις του στη διάρκεια των ετών ήταν πολλές.

Η ονομασία του, την οποία έδωσε και στην περιοχή, προέρχεται μετά την αποτυχημένη επανάσταση, τον Σεπτέμβριο του 1611, του Διονύσιου του Φιλόσοφου, που κορυφώθηκε στο συγκεκριμένο σημείο το οποίο είχε ως επίκεντρο το σημείο αυτό και σημαίνει στα τούρκικα βρύση αίματος. Όντως, η Επανάσταση του Διονυσίου Φιλοσόφου καταπνίγηκε στο αίμα.

Μέχρι την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, το 1913, ήταν μουσουλμανικό τέμενος, μετά περιήλθε στην Εθνική Τράπεζα, εκποιήθηκε σε ιδιώτες και τέλος απαλλοτριώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού.