Αυτό που απέδειξε η συνεδρίαση για το Καταστατικό το εσπέρας της Τετάρτης 6 Ιουλίου στην Κληρικολαϊκή, ήταν ανάμεσα στα άλλα το γενικό επίπεδο αρκετών εκ των συνέδρων οι οποίοι και οι οποίες μίλησαν. Εν πολλοίς εκφωνούσαν παιδαριώδη λογύδρια, κοινότοπες επαναλήψεις, μικρονοϊκούς «αναθεματισμούς», όπως εκείνου του γνωστού τύπου με το κομπολογάκι και το πούρο, ο οποίος είναι παντός καιρού και πάσης καταστάσεως που επαναλαμβάνει σε κάθε Κληρικολαϊκή τα ίδια. Τι να πει κανείς, ο καθένας με το επίπεδό του ή καλύτερα με το δάπεδο του.

Ηταν να απορεί κανείς αν είχαν διαβάσει το Καταστατικό εκείνοι που μίλησαν έστω μια φορά όλα αυτά τα χρόνια ή έστω τους τελευταίους μήνες που παρέσυρε ο Ελπιδοφόρος τον Πατριάρχη σ’ αυτόν τον τραγέλαφο, για να μην πω γελοιοποίηση, με την αναστολή του Καταστατικού και την κατάργηση της αναστολής του μέσω της Επαρχιακής Συνόδου για να διασωθεί το πατριαρχικό γόητρο.

Η έκπληξη της ημέρας και της Κληρικολαϊκής γενικότερα ήταν ο Μητροπολίτης Πίτσμπουργκ Σάββας ο οποίος με την παρέμβασή του για το Καταστατικό έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, κονιορτοποιώντας κυριολεκτικά την απόπειρα του γνωστού τακτικισμού στροβιλισμού των όρων και παραφθοράς των γεγονότων από την ηγεσία της Αρχιεπισκοπής, περί «ενότητας» την οποία η ίδια η ηγεσία αυτονομημένα, ασυμβούλευτα και εγωτικά υπονόμευσε. Αλλά αυτά θα τα αναλύσουμε ενδελεχώς εν καιρώ ευθέτω.

Είμαι βέβαιος, ωστόσο, πως η Πατριαρχική αντιπροσωπεία έχει τις γνώσεις, τη δυναμική της αντίληψης και αντιληπτικής για να καταλάβει πολλά και για πολλούς. Κι ακόμα να επισημάνει και τα «παίγνια» τα οποία άλλοτε εμφανώς και άλλοτε «υποβολιμαίως» παίχθηκαν, αλλά και γενικά τη φανταχτερή και πολυδάπανη θριαμβολογική παράσταση δημοσίων σχέσεων που στήθηκε. Η παράσταση αυτή ευτέλισε δυστυχώς και τα οφίκια, φτάνοντας στο σημείο να απονεμηθούν ακόμα και σε χρόνιους υπενάντιους του Πατριαρχείου και θιασώτες «αυτοκεφαλιστές». Μπράβο! Κατά τα άλλα απόμειναν οι ήχοι και οι τσαχπινιές της αοιδού εξ Αθηνών. Και το 2024 με το καλό.