Προσφωνώντας τους πιστούς ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι η λειτουργική ημέρα της Μεγάλης Τετάρτης μας παρουσιάζει δύο πρόσωπα: την πόρνη γυναίκα, που είχε συναίσθηση της αμαρτίας, και γι’  αυτό προσέφερε το πολύτιμο μύρο, δακρύζοντας  και ζητώντας την συγχώρεση από τον Χριστό, ενώ ο Ιούδας κατακρίθηκε λόγω της κακίας του και της υποκρισίας του. Δεν πίστεψε ποτέ στην ελεημοσύνη, αλλά πρόδωσε τον Χριστό.

Κάθε αμαρτία συνιστά την διάρρηξη της σχέσης μας με τον Θεό, που είναι η αιτίας της ύπαρξής μας. Όταν ο άνθρωπος διαρρηγνύει την σχέση του με τον Θεό, αποκόπτεται από την ρίζα του. Δεν έχει σημασία το είδος της αμαρτίας, καθώς όλες μας απομακρύνουν από τον Θεό, μας αποξενώνουν από Αυτόν και μας δείχνουν ότι δεν κάναμε καλή χρήση της ελευθερίας μας. Η μετάνοια ξεκινά από την υπενθύμιση της πνευματικής περιουσίας που μας έδωσε ο Θεός, από την μνήμη του Θεού. Η μνήμη αυτή μας δίνει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε τις πτώσεις, τις αποτυχίες στην ζωή μας. Το πώς η αγάπη γίνεται ασέλγεια, ο πλούτος ότι δεν είναι προϊόν εργασίας, αλλά αφαίμαξης των ανθρώπων και αδικίας. Η μνήμη όμως του Θεού μας κάνει να αισθανόμαστε και πάλι την αγάπη του Θεού και μας μας απελευθερώνει από τον πειρασμό και την δέσμευση της αμαρτίας, του κακού, του πειρασμού και μας ελευθερώνει από την δουλεία.

Το τροπάριο της Κασσιανής, κατέληξε ο κ. Νεκτάριος, μας δίνει την δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε ότι η αμαρτία θεραπεύεται διά της μετανοίας και της αγάπης του Θεού, την οποία μπορούμε ιδίως κατ’  αυτές τις ημέρες να αναζητήσουμε στην Εκκλησία.