Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας Παξών & Διαποντίων νήσων κ .Νεκτάριος λειτούργησε και ομίλησε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος στη Κέρκυρα, έχοντας συλλειτουργούς του, τον αρχιμανδρίτη π. Χριστόδουλο Τριαντάφυλλο ιεροκήρυκα του προσκυνήματος και τον πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Βλάχο προϊστάμενο του ιερού προσκυνήματος, αλλά και τους ιεροδιακόνους του π. Ανδρέα και π. Νεκτάριο.

Απευθυνόμενος προς το πολυπληθές εκκλησίασμα του Ιερού Προσκυνήματος, έλαβε αφορμή από μία φράση που σημείωσε ο ευαγγελιστής Λουκάς, στη παραβολή της χήρας της Ναΐν η οποία κήδευε τον υιό της, λέγοντας: “συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς “.

Ο Κύριος μας, σε αυτή τη συμπόρευση χάρισε τη ζωή και την ανάσταση στον άνθρωπο, καταργεί το θάνατο, παρηγορεί και χαρίζει ζωή. Αυτή είναι η πορεία του Χριστού στην κάθε συμπόρευση της ζωής μας.

Βέβαια ο Κύριος μας πότε δεν πορεύτηκε μόνος Του. Πάντοτε συμπορεύεται με τον Πατέρα και το Πανάγιο Πνεύμα και στη σάρκωση Του και στο βάπτισμα Του και στη μεταμόρφωση Του, πάντοτε ο σαρκωμένος Λόγος του Θεού συμπορεύεται με τα άλλα πρόσωπα της Παναγίας Τριάδος. Κάθε μυστήριο της Αγίας μας Εκκλησίας, είναι μια συμπόρευση του ανθρώπου σε συνάντηση μας με το Θεό, αλλά και μέσα από τα μυστήρια δεν συναντούμε μόνο τον Υιό, αλλά ολόκληρη την θεότητα.

 Στην συνοδοιπορία με τον Ιησού, δεν είναι μόνο οι μαθητές Του οι οποίοι τον αγαπούν και οι οποίοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπο Του, τον αληθινό Θεό, όπως θα πεί ο Πέτρος στην ερώτηση του Ιησού «τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;» « Ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ». Αλλά με τον Ιησού, συμπορεύεται και όχλος πολύς, που άλλοι μεν τον αναγνωρίζουν, τον προσκυνούν και τον κάνουν οικείο της ζωής τους, άλλοι, απλώς τον θαυμάζουν και περιεργάζονται και μελετούν με δόση αμφιβολίας τον Ιησού. Ωστόσο ο άνθρωπος συμπορεύεται είτε συνειδητά και εν επίγνωση της παρουσίας Του, είτε ασυνείδητα και ανεπίγνωστα με το πρόσωπο του Χριστού. Ο Ιησούς Χριστός όμως πάντοτε συμπορεύεται με τον άνθρωπο συμπονετικά και αγαπητικά. Τελικά η ζωή του ανθρώπου είναι μια πορεία προς τον Θεό. Εάν αυτό, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να το κατανοήσει τότε αυτή η πορεία του, είναι άκαρπη. Εάν όμως συνειδητοποιεί αυτή τη πορεία του, τότε αυτή η πορεία είναι πορεία θέωσης.

Η τραγική σύγχρονη εποχή μας, η οποία ζει με την ψευδαίσθηση, με την σύγχυση και με την υποκρισία, έχει ανάγκη από αυτή τη συνοδοιπορία, να κατανοήσει ότι η αγαπητική και λυτρωτική πορεία του Ιησού δεν εγκαταλείπει τον σύγχρονο άνθρωπο, ούτε στο σκοτάδι της αμαρτίας, της σύγχυσής του, ούτε στην αποτυχία του αγώνος του, ούτε στην πτώση της ακολασίας του και του εγωισμού του, γιατί ο Κύριος μας γι αυτό το σκοπό ήρθε να ανασύρει τον άνθρωπο από τον θάνατο και να του χαρίσει την ανάσταση.

Σήμερα λοιπόν οι συνοδοιπορία του Ιησού μας, στη νεκρική πομπή της χήρας της Ναΐν έχει να κάνει με τη δική μας νεκρική πομπή του πνευματικού θανάτου μας ,από τη δέσμευση και την παγίδευση της σύγχρονης υποδούλωσης, η οποία προσπαθεί να κρατήσει τον άνθρωπο στον θάνατο.

 Ας αφυπνιστούμε λοιπόν και ας κατανοήσουμε τη πορεία του Ιησού στη ζωή μας.