ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ.ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Σήμερα Κυριακή πρωί,βρέθηκα στο όμορφο χωριό της Αμαλιάδας, το Χάβαρι, για να τελέσω το μνημόσυνο της αειμνήστου Ευτυχίας,θυγατέρας της καλής μου ενορίτισσας κ. Ιωάννας στου Ζωγράφου,η οποία κατάγεται από το εν λόγω χωριό και ενταφίασε τη νεότατη Ευτυχία κοντά στο μακαριστό πατέρα της. Μέσα στη θλίψη της η οικογένεια με φιλοξένησε αβραμιαίως και επέδειξε μεγάλη χαρά για την παρουσία μου. Απαλύνουν και ανακουφίζουν τον πόνο του ανθρώπου τα αγαπημένα πρόσωπα. Εκείνο όμως στο οποίο θέλω να σταθώ και να τονίσω,είναι ο όμορφος ναός του χωριού,στον οποίο επικρατούσε απόλυτη τάξη και καθαριότητα,ήταν όλα στη θέση τους και όχι σαν να γίνεται μετακόμιση, όπως συμβαίνει σε άλλους ναούς ανά την Ελλάδα. Έχουν την εντύπωση οι κληρικοί μας, ότι ο ναός είναι τα χωράφια του πατέρα τους και κάνουν όπως θέλουν και δεν ξέρουν τι σημαίνει τάξη και ευπρέπεια,αγνοώντας ακόμη και για την ιερότητα του χώρου και των αντικειμένων. Σε πολλούς ναούς μας η καθαριότητα έχει ξεχαστεί,η τάξη είναι είδος υπό εξαφάνιση και η διακόσμηση ακολουθεί το προσωπικό γούστο(γυφτοχωριατιά) του ιερέα. Ας μην ξεχνάμε εμείς οι ιερείς ότι στους ναούς πρέπει να ακολουθούμε συγκεκριμένους κανόνες τάξης,τέχνης,εκκλησιαστικής εθιμοτυπίας και ιεροπρέπειας και ότι οι ναοί μας λόγω ιερότητας πρέπει να αστράφτουν,καθαρότεροι από τα σπίτια μας. Στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις τα πράγματα είναι σε καλύτερη μοίρα από ό,τι στην επαρχία. Για την πατρίδα μου την Ηλεία και ειδικά τη Γαστούνη δεν θα επεκταθώ,γιατί θα πικράνω πολλούς,τα πράγματα δεν είναι στο επίπεδο που έπρεπε να είναι σε μια τόσο τουριστική περιοχή. Έχω γίνει κακός με την καλοπροαίρετη κριτική μου πολλές φορές, γιατί αγαπώ και τον τόπο μου και την Εκκλησία. Παρατηρώ όμως ότι οι εκκλησιές μας είναι έρμαια των αγκυλώσεων και των ψωροεγωισμών των κληρικών μας που δεν δέχονται συστάσεις και επιμένουν στην αταξία και στο “γούστο” τους.Δεν θα σταματήσω όμως να παρεμβαίνω παντοιοτρόπως,γιαυτό και εκθέτω εδώ τη σημερινή εμπειρία μου,θέλοντας να εξάρω την ιεροπρέπεια και το νοικοκυριό,στο πλαίσιο της χριστιανικής τέχνης, ενός σώφρονος γέρου παπά,του παπα-Διονύση. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το Χάβαρι έβαλε τα γυαλιά στη Γαστούνη και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον παπα-Διονύση,μερακλή και μπεσαλή παπά όπως λένε και στα χωριά!