✔️Μήπως πρέπει να κτιστεί ένας ναός εις μνήμην των ανωνύμων θυμάτων;🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Με βαθιά θλίψη και σπαραγμό καρδιάς συμμετέχουμε όλοι οι Έλληνες της μητροπολιτικής Ελλάδας, αλλά και της διασποράς αλλά και όλος ο κόσμος παντού,στο πένθος και στον πόνο των οικογενειών που έχασαν τα παιδιά τους, τους συγγενείς, οικείους και φίλους τους σ’αυτό το τραγικό δυστύχημα της σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη.
Όλοι έχουμε μείνει ενεοί από το μέγεθος της τραγωδίας, καθώς οι νεκροί ώρα με την ώρα αυξάνονται και δυστυχώς, σύμφωνα με τους ειδικούς, πολλά σώματα συνανθρώπων μας που επέβαιναν της μοιραίας αμαξοστοιχίας,κυριολεκτικά εξαϋλώθηκαν από την σφοδρότητα της σύγκρουσης και τις υψηλές θερμοκρασίες της έκρηξης και φωτιάς που ακολούθησαν και ενδεχομένως δεν θα βρεθούν καν!
Η Εκκλησία αναπέμπει προσευχές και δεήσεις για την ανάπαυση των ψυχών των αδικοχαμένων, κυρίως νέων, συνανθρώπων μας και για την παρηγοριά των συγγενών τους που δεν θα τους ξαναδούν.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος που όσο περνούν τα χρόνια εξελίσσεται σε έναν δυναμικό και συνάμα ευαίσθητο Ιεράρχη που μας εκπλήσσει ευχάριστα , η επισκοπική του περιφέρεια θρηνεί τρία θύματα. Με ένα συγκλονιστικό κείμενο που δημοσίευσε για τον άδικο χαμό των παιδιών αυτών, τους αφιερώνει έναν ύμνο, θρησκευτικό στους αραβόφωνους, διασκευασμένο για τους Έλληνες, κατάλληλο για την θλιβερή περίσταση που ανέτοιμοι όλοι μας, κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε και να διαχειριστούμε, θεωρητικά και πρακτικά.Και όπως εξηγεί ο Σεβ. Σταγών κ. Θεόκλητος, « ο θρήνος αυτός κατά καιρούς ερμηνεύθηκε από μεγάλους καλλιτέχνες, όπως η Λιβανέζα Φαϊρούζ και η δική μας μεγάλη αοιδός Χάρις Αλεξίου.
Ο ύμνος, που αποτελεί ένα μοιρολόι για τον θάνατο του Ιησού, διασκευάστηκε στα ελληνικά από τον Νίκο Γκάτσο, και έγινε γνωστός στο ελληνικό κοινό με τον τίτλο «Μάνα μου» και τη φωνή του μεγάλου ερμηνευτή της παραδοσιακής ποντιακής μουσικής Χρύσανθου. Ο ύμνος είναι ένα μοιρολόι, που υποτίθεται ψάλλει η Παναγία μας στον Μονογενή Υιό της και Θεό μας την στιγμή της Αποκαθηλώσεως.Αφιερώνουμε αυτόν τον ύμνο στα παιδιά μας πού άδικα και βίαια έφυγαν από κοντά μας».
Περίλυπος έστιν η ψυχή μου έως θανάτου.
Πραγματικά, ο πόνος που διαπερνά, σαν ρομφαία, την ψυχή των μανάδων αυτών που έχασαν τα παιδιά τους σ’ αυτήν την φρικιαστική τραγωδία, μόνο η Μάνα-Παναγιά που έχασε τον Μοναχογιό της τόσο άδικα, μπορεί να καταλάβει. Και μόνο η Παναγία μας μπορεί να ρίξει βάλσαμο και να απαλύνει τον ανείπωτο πόνο των μητέρων αυτών και των πατέρων και των συγγενών, που τόσο βίαια έχασαν τους αγαπημένους τους.
Θρήνος! Τραγωδία! Για μια ακόμη φορά… στα Τέμπη! Για τρίτη φορά, τα θύματα είναι νέοι άνθρωποι και ο αριθμός των θυμάτων διαγράφει μια αύξουσα πορεία. Πρώτα οι νεαροί φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, αργότερα οι μαθητές του Μακροχωρίου και τώρα το τρένο του θανάτου… 199,2003,2023! Λες και το κακό που υπάρχει στα Τέμπη δυναμώνει και κάθε φορά που γίνεται ένα ατύχημα εκεί παίρνει περισσότερους. Οπωσδήποτε κάτι φταίει! Και σίγουρα κάποιοι φταίνε… Μπορεί όλοι μας να έχουμε μερίδιο ευθύνης… Η Εκκλησία μας απευχόμενη τον βίαιο θάνατο, ψάλλει: «Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι την αγίαν εκκλησίαν ταύτην, την νήσον ταύτην, και πάσαν πόλιν και χώραν από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου και αιφνιδίου θανάτου· υπέρ του ίλεων, ευμενή και ευδιάλλακτον γενέσθαι τον αγαθών και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, του αποστρέψαι και διασκεδάσει πάσαν οργήν και νόσον την καθ’ ημών κινουμένην και ρύσασθαι ημάς εκ της επικειμένης δικαίας αυτού απειλής και ελεήσαι ημάς».
Το ΓΙΑΤΙ το επέτρεψε, δεν ανήκει στην δικαιοδοσία μας… Ακούω κατά κόρον για τους επιζώντες να λένε «είχε τύχη», «ήταν τυχερός, -ή» κλπ. Δεν είχε τύχη, γιατί δεν υπάρχει η τύχη! Υπάρχει ο Θεός και το θέλημά Του! Ο Θεός θέλησε να σώσει όσους έσωσε και να πάρει όσους πήρε. Όπως ο κηπουρός βγαίνει στον κήπο του και διαλέγει και κόβει όποιο λουλούδι θέλει για να στολίσει το σπίτι του… κόβει τα ανθισμένα,ανοιχτά τριαντάφυλλα αλλά κόβει και τα μπουμπούκια…
Το θέμα είναι ΕΜΕΙΣ τι κάνουμε; Αν πράττουμε το καθήκον μας, αν γινόμαστε αιτία να χαθούν άνθρωποι, αν η πολιτεία κάνει το καθήκον της… αν, αν, αν.
Ανέφερα ήδη πως είναι το τρίτο μεγάλο δυστύχημα που συμβαίνει στα Τέμπη… Μήπως θα πρέπει η Εκκλησία μας να φροντίσει να αγιαστεί ο τόπος, να ξορκίσουμε το κακό και να το εξοστρακίσουμε;Να γίνει μια λιτανεία, μια λειτουργία;… ή ακόμη να κτιστεί και ένας νέος Ναός εκεί στο πέρασμα, εις μνήμην των θυμάτων και να αποπέμπονται προσευχές υπέρ αναπαύσεως των θυμάτων και παρακλήσεις προς τον «ευδιάλλακτον και φιλάνθρωπον Θεόν» συχνά, καθημερινά, ώστε να παύσει αυτό το κακό; Μήπως;Ευχής έργο θα ήταν η Σύνοδος που συνέρχεται την επόμενη βδομάδα να πάρει μια τέτοια απόφαση και ο Αρχιεπίσκοπος που όπως μάθαμε είναι συγκλονισμένος από το δυστύχημα αυτό να μεταβεί με όλη τη Σύνοδο στον τόπο της θυσίας και να αποπέμψει ειδικές ευχές και Δεήσεις; Ας μην περιμένουμε να κλάψουμε κι άλλα θύματα για να το πράξουμε!
