🔺Σχόλιο του Αντώνη Η. Διαματάρη/ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

Δεκαπέντε χρόνια μετά την μεγάλη οικονομική κρίση του 2008, που απείλησε με κατάρρευση την αμερικανική οικονομία, το τραπεζικό σύστημα περνά μια νέα κρίση, μέχρι στιγμής, απρόβλεπτων διαστάσεων.

Και μόνο το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της χώρας αναγκάστηκε να προβεί σε καθησυχαστικές δηλώσεις πρωί πρωί την Δευτέρα -για να προλάβει τις αγορές- αποδεικνύει την σοβαρότητα της κρίσης.

Μέχρι την στιγμή αυτή δύο τράπεζες πτώχευσαν, μια στην Καλιφόρνια και μια στη Νέα Υόρκη, αναγκάζοντας τις ομοσπονδιακές Αρχές να παρέμβουν για να προστατεύσουν τα χρήματα των καταθετών και το τραπεζικό σύστημα.

Ενώ οι καταθέσεις σε τράπεζες προστατεύονται μέχρι το ποσό των $250.000 από το κράτος, ο Μπάιντεν εγγυήθηκε χθες την προστασία όλων των καταθέσεων, ασχέτως ποσού.
Αν μετά από αυτά ανησυχείτε για το τραπεζικό σύστημα και τις νομισματικές Αρχές των ΗΠΑ, δεν είστε οι μόνοι.

Γράφει η «Wall Street Journal» σε κύριο άρθρο της: «Αυτό -η παρέμβαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης- ισοδυναμεί με ‘παρέμβαση διάσωσης’ των τραπεζών από την κυβέρνηση, με την λογική ότι αν δεν τις διασώσουν θα κινδυνεύει με κατάρρευση το τραπεζικό σύστημα».

Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχει λογική σε αυτό; Από την στιγμή κατά την οποία η κρίση φτάνει μέχρι αυτό το σημείο, μπορεί η κυβέρνηση να διακινδυνεύσει μια κατά πολύ χειρότερη κρίση;

Ωστόσο, αυτό σε εμάς μοιάζει σαν να δίνουμε την άδεια στους τραπεζίτες να κάνουν όσα λάθη θέλουν, να πάρουν όσες ριψοκίνδυνες αποφάσεις θέλουν, να αμείβονται με εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο και στο τέλος να ρίχνουν τις τράπεζες στα βράχια και να πληρώνει ο λαός το κόστος.

Πόσο δίκαιο είναι αυτό;

Και, επιπλέον, ποιος είναι ο ρόλος των Αρχών; Τι ελέγχους κάνουν; Πώς και πιάνονται στον ύπνο κάθε λίγο και λιγάκι;

Το πρόβλημα εδώ λοιπόν είναι διπλό: Πρώτον, ότι έχουν επιτρέψει στις τράπεζες να γιγαντωθούν, με αποτέλεσμα αν τις αφήσουν να πτωχεύσουν να κινδυνεύουν να παρασύρουν μαζί τους όλη την Οικονομία.

Και, δεύτερον, ότι οι διευθυντές των τραπεζών, που συχνά πληρώνονται εκατομμύρια σε μισθούς και μετοχές, αν χρεοκοπήσουν οι επιχειρήσεις τους δεν αντιμετωπίζουν κανένα προσωπικό κόστος.

Τα κέρδη δικά τους και οι ζημιές δικές μας.

Οπως προανέφερα, κάτι δεν πάει καλά με το τραπεζικό σύστημα.

Θα το αντιμετωπίσει, λοιπόν, η κυβέρνηση ή θα κλωτσήσει το κουτί πιο κάτω, για την επόμενη;