You are currently viewing Καταχάρηκαν και ωφελήθηκαν μικρά παιδιά στην κατασκήνωση

Καταχάρηκαν και ωφελήθηκαν μικρά παιδιά στην κατασκήνωση

  • Reading time:3 mins read

Του π. Ηλία Μάκου

 

Με τη μέριμνα του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου, που αγαπάει και επενδύει πνευματικά στα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, κατασκήνωσαν για 5 ημέρες, υπό ιδανικές συνθήκες, στην πόλη Περρενγιασίτ.  Το πρόγραμμα της κατασκήνωσης περιείχε προσευχές, μαθήματα, δημιουργικές δραστηριότητες, τραγούδια, παιχνίδια κ.λπ. Καθοδηγητές των παιδιών οι κατηχητές, που με ενθουσιασμό και αγνότητα τα στήριξαν, τα ενέπνευσαν, τα οικοδόμησαν, αλλά και έπαιξαν μαζί τους.

Γέλια, ξεφωνητά, ξεγνοιασιά, αλλά και προσευχή και αγώνας και σκέψη. 

Καταλαβαίνουν τα παιδιά, ας είναι μικρά, ότι οι βαθύτεροι πόθοι της ανθρώπινης ψυχής δεν μπορούν να εκπληρωθούν από τίποτε άλλο, παρά μόνο από τη χάρη του Θεού.

Δεν υπάρχει αγαθό, χωρίς τη γνώση και τη βασιλεία του Θεού. Όσο Τον πλησιάζουν, γίνονται ευτυχισμένα. Και η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να νιώσουν τη βεβαιότητά Του.

Αυτός είναι ο σκοπός της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας και μέσα από τα κατασκηνωτικά προγράμματα: Να βοηθήσει τη σύγχρονη νεότητα, τη δροσερή ελπίδα του αύριο, να βαδίζει ακούραστα, σταθερά, παντοτινά, χαρούμενα προς τη νίκη. Προς το Θεό, που δίνει τη νίκη.

Τα παιδιά κάτι ζωηρό νιώθουν μέσα τους. Μια επιθυμία για ανέβασμα. Όμως μαθαίνουν και να μην είναι καταθλιπτικά, αλλά να προσέχουν, να αγρυπνούν και να υπακούουν στη συνείδησή τους.

Έτσι έχουν ειρήνη και ικανοποίηση στα βάθη του εσωτερικού κὀσμου τους. «Μεθούν» από το νέκταρ που κερνά η ζωντανή, η ακέραιη και καθαρή ζωή κοντά στο Χριστό.

Η πίστη στο Χριστό είναι η δύναμη, με την οποία δεν έχουμε να φοβηθούμε το παραμικρό. 

Τα παιδιά είναι μικροί επαναστάτες και μέσα στο πνεύμα και στην ατμόσφαιρα της κατασκήνωσης μπορούν να καταλάβουν πως ο μεγάλος Θεός είναι ο Θεός της μεγάλης αγάπης.

Είναι ελεύθερα, αν το επιλέξουν, να ζήσουν μια ζωή χωρίς το Θεό. Εκείνος τότε θα παραμερίσει για να μη δυσκολέψει το δρόμο τους. Αλλά πάντοτε θα τα περιμένει να ζήσουν κοντά του.

Και αυτή την προσμονή τη νιώθουν τα παιδιά και Τον ακούνε στην καρδιά τους να τα φωνάζει με το όνομά τους, για να τα αγκαλιάσει και για να τα ανεβάσει ψηλά, τόσο ψηλά, που δεν μπορούν ούτε να το φανταστούν…