Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

“Δεν θα επιτρέψει ο Θεός”, “Δεν θα αφήσει ο Θεός”, Έχει ο Θεός”…
Αγαπημένες εκφράσεις ημών των λεγομένων χριστιανών που έχουμε τοποθετήσει ένα φωτοστέφανο στο κεφάλι μας και έχουμε δεδομένη την βοήθεια του Θεού σε κάθε στιγμή και περίσταση της ζωής μας.
Γιατί όμως να μην επιτρέψει ο Θεός έναν πόνο, έναν θάνατο, μία εθνική ταπείνωση;
Ποιές προϋποθέσεις πληρούμε ώστε να έχουμε παρρησία στον Θεό και να ζητάμε ό,τι θέλουμε; Καμμία!
Μας έδωσε μάννα και γυρεύουμε τα σκόρδα.
Μας πρόσφερε το “ύδωρ το ζων” κι εμείς γυρνάμε στις στέπες.
Μας χάρισε τον εαυτό Του και Του γυρίσαμε τα νώτα.
“Παραπονιέται” ο Χριστός μας διά στόματος του ιερού Χρυσοστόμου: “Εγώ πατέρας…εγώ ένδυμα…κάθε τι το οποίο θέλεις εγώ, να μην έχεις ανάγκη από τίποτε… Εγώ έγινα πτωχός διά σε..και επαίτης διά σε, ανέβηκα στον Σταυρό διά σε, ετάφην διά σε…όλα δι’ εμέ είσαι συ, και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος του σώματος. Τί περισσότερο θέλεις;”
Αλήθεια, τί περισσότερο θέλουμε;
Γιατί τόση αχαριστία;
Κάναμε έναν Χριστιανισμό στα μέτρα μας. Καλός ο Χριστός όταν χορταίνει τους πέντε χιλιάδες… Καλός ο Χριστός όταν θεραπεύει τους “κακώς έχοντας”… Καλός ο Χριστός όταν μας χαρίζει το θαύμα…!Καλός ο Χριστός μας όταν μας  δίνει αυτό που ζητάμε.
Αλλά “εισάγει κενά δαιμόνια” και είναι “άδικος Θεός” όταν παίρνει το φραγγέλιο, όταν ζητάει συγκυριναίους, όταν μας κερνάει από το ποτήριό Του, όταν παιδαγωγεί…!
Ναι αντιδράσαμε για το μαγάρισμα της Αγια-Σοφιάς από τους άπιστους και καλά κάναμε. Και λίγα πράξαμε! Θα έπρεπε πολλά περισσότερα. Αν ζούσε ο Χριστόδουλος θα έκανε κάθε βράδυ αυτό που κάνει  ο Πατριάρχης μας σιωπηλά και ταπεινά: Αγρυπνία! Και μάλιστα  στην πλατεία Συντάγματος. Και θα απαιτούσε από τους ισχυρούς να πιέσουν τον Σουλτάνο να μην ολοκληρώσει την βεβήλωση του.
Αν όμως είχαμε 5-10 δικαίους, ίσως ο Θεός να απέτρεπε  αυτή την βεβήλωση.
Αν διέθετε η πατρίδα μας έναν προφήτη να κηρύξει μετάνοια, ίσως εκάμπτετο η δικαιοσύνη του Θεού και έκανε το θαύμα!
Υπάρχει το παράδειγμα, ας το εφαρμόσουμε. Το κήρυγμα του Προφήτου Ιωνά: “Έτι τρεις ημέραι και Νινευΐ καταστραφήσεται”.
Και οι κάτοικοι της Νινευΐ τον πίστεψαν και μετανόησαν και νήστεψαν. Μικροί, μεγάλοι, άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Από τον βασιλιά μέχρι τον τελευταίο κάτοικο της πόλης!
Ιερή πανδημία!! Ακόμη και τα ζωντανά τους άφησαν τρεις μέρες νηστικά. Και το θαύμα έγινε! Η πόλη σώθηκε και επανήλθε!
Ο Θεός μας περιμένει. Ας Του χαρίσουμε αυτό που μας ζητά. Τις αμαρτίες μας. Την μετάνοιά μας. Κι Εκείνος δεν θα μας ντροπιάσει. Θα μας δώσει το ποθούμενο. Έκαστον κατά την καρδία του. Αμήν!Γένοιτο.