Πριν από λίγες ώρες, σταμάτησε να χτυπά η καρδιά ενός αγαθού και αγίου λευίτη της Εκκλησίας μας, του Αρχιμ. π. Κωνσταντίνου Σακαρίδη.

Πέταξε η ψυχή του σαν αετός, ελεύθερη, από κάθε γήινο και μάταιο του κόσμου τούτου με προορισμό την αιωνιότητα. Εκεί που πόθησε από μικρό παιδί. Εκεί που οι φτερούγες της ευγνωμοσύνης του άνοιξαν ως άλλος Ίκαρος, για να κλείσουν έμπροσθεν του θρόνου του Θεού.

Αφιέρωσε ολόκληρη την ύπαρξή του για ένα και μόνο σκοπό. Να γίνει όργανο της Χάριτος του Θεού, προσκομίζοντας στο λαό του Θεού τα Ευαγγελικά άνθη, τα οποία ήταν ευωδία Χριστού.

Μέσα από το παράδειγμά της ζωής του με γνώμονα πάντα το Ευαγγέλιο του Χριστού, γέμισε  ελπίδα και θάρρος σε ταλαιπωρημένες υπάρξεις, οι οποίες έχασαν τον προορισμό τους μέσα στις λεωφόρους της αμαρτίας. Έγινε ο ίδιος οδοδείκτης, δείχνοντας στους ανθρώπους που βρίσκεται η αληθινή Οδός και η Αλήθεια.

Ταξίδεψε μέχρι την Ουγκάντα της Αφρικής, για να προσφέρει εν Χριστώ αγάπη σε πεινασμένες ψυχές και να τις ξεδιψάσει, όπως το ελάφι τρέχει με πόθο πολύ προς της πηγές των υδάτων (Ψαλ. 41, 2).

Οι αποσκευές του με τα εφόδια της Ιερατικής ζωής και προσφοράς του, τα παρέδωσε πλέον σε Εκείνον που αγωνίστηκε, πάλεψε, πόνεσε και έκλαψε. Στον Ιησού Χριστό.

Εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες ψυχές να ήταν κάτω από το πετραχήλι του ή τον συμβουλεύτηκαν στα προβλήματα της ζωής τους. Όμως, ελάχιστοι ένιωσαν η κατάλαβαν τελικά ποιός ήταν ο π. Κωνσταντίνος.

Ένας άγιος κοιμήθηκε. Η ζωή του θα είναι σημείο αναφοράς. Θα είναι σωσίβιο στους ναυαγούς αυτής της φορτουνιασμένης  ζωής, αλλά και ο σταυρός που θα είναι τοποθετημένος επάνω στον τάφο του, θα υπενθυμίζει στις επόμενες γενιές ό,τι αυτός ο Άνθρωπος σήκωσε αληθινά το σταυρό του.

Ας είναι αιωνία του η μνήμη!

+ Ο Κ. Κ.