Του Αρχιμ. Ρωμανού Αναστασιάδη- Κληρικού της Ι. Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου
• Η συνέντευξη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας με μία αληθινή ματιά
Διάβασα τη συνέντευξη του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου στο «ΕΘΝΟΣ» και ιδιαίτερα το επίμαχο απόσπασμα που αναφέρεται στην Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Ομολογώ, ότι δεν έτρεφα φρούδες ελπίδες ότι θα διάβαζα κάτι διαφορετικό… Όμως με εξέπληξε η… αφοπλιστική ειλικρίνεια του Μακαριωτάτου: «Έζησα στην Ουκρανία, έζησα τον πόνο και το σχίσμα της Ουκρανικής Εκκλησίας. Ξέρω όμως πολύ καλά και τη Ρωσική Εκκλησία, γιατί στα σπλάχνα της έζησα δέκα ολόκληρα χρόνια και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχει συναισθηματικούς δεσμούς μαζί της. Αν υπάρχουν τα μοναστήρια μας, οι εκκλησίες μας, είναι με τα ρούβλια που έδιναν οι τσάροι της Ρωσίας εκείνη την εποχή. Όλα έχουν ανακαινιστεί με τα χρήματα των μεγάλων βογιάρων της ρωσικής γης. Οι δεσμοί Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Ρωσικής Εκκλησίας είναι μεγάλοι και δεν μπορούν να σβηστούν»…
Φυσικά, κανένας δεν ζήτησε από το Μακαριώτατο να «σβήσει» του δεσμούς του με την Ρωσική Εκκλησία… Δεν κατανοώ λοιπόν γιατί προέβη σε μια τέτοια, ας μου επιτραπεί, ταπεινωτική «εξομολόγηση», με την οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας λέει: Ναι, έζησα τον πόνο του σχίσματος στην Ουκρανία, ναι ήταν κακό το σχίσμα, αλλά βρε παιδί μου τι να κάνουμε; Να στενοχωρήσουμε την κραταιά Ρωσία που μας δίνει τα ρούβλια; Δεν πάνε να χαθούνε τόσα εκατομμύρια ψυχές στην Ουκρανία; Ας παραμείνουν στο σχίσμα! Καρφί δεν μου καίγεται, αρκεί να μην χάσουμε την «εύνοια» της Ρωσίας και σταματήσουν να έρχονται τα ρούβλια…
Αυτά λέει στην ουσία ο Μακαριώτατος και λυπούμαι πολύ που αναγκάζομαι να τα επισημάνω. Λυπούμαι, διότι τον σέβομαι ως πρόσωπο και ως Ιεράρχη, τιμώ το τεράστιο ιεραποστολικό έργο που έχει επιτελέσει στη Μαύρη Ήπειρο και επίσης την πνευματική συγγένεια που έχει με την Εκκλησία της Κρήτης και ιδιαίτερα με τον τόπο μου, το Ρέθυμνο, αφού Γέροντάς του ήταν ο αοίδιμος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Θεόδωρος…
Όμως εγώ δεν κάνω εκπτώσεις στην ομολογία της αληθείας, ένεκεν ψευτοευσεβισμών και επιφανειακής ευγένειας. Και το ίδιο θα περίμενα να κάνει και ο δεύτερος τη τάξει Πατριάρχης της Ορθοδοξίας. Να σταθεί στο ύψος του και να μην υποτιμά τόσο πολύ τον Παλαίφατο Θρόνο του και την Αρχαία Εκκλησία του Αποστόλου Μάρκου, καθιστώντας την κολαούζο της Μόσχας και των αθέμιτων απαιτήσεών της.
Με λύπησε πολύ ο Μακαριώτατος. Και το καταθέτω εξομολογητικά σε όλους. Με λύπησε, διότι δεν περίμενα να ευτελίζονται τόσο πολύ οι αρχές και οι αξίες της Εκκλησίας μας, να καταφρονείται η αιώνια Τάξη και Παράδοσή της, ένεκεν του Μαμωνά και των χαμερπών επίγειων συμφερόντων…
Όλοι όμως είμαστε ενώπιον του Θεού και της Ιστορίας. Και ο καθένας, με τις επιλογές του, τις πράξεις και τους λόγους του, θα λάβει τη θέση που του αξίζει. Η Εκκλησία όμως δεν φταίει σε κανένα. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να την υποτάσσει στην ιδιοτέλεια και στην παρακμή προσωπικών συμφερόντων, δεσμεύσεων και επιθυμιών.
Αν κάποιος δεν μπορεί, ως πρόσωπο, να σηκώσει τον Σταυρό που του ανέθεσε ο Κύριος, ας έχει την γενναιότητα να το αναγνωρίσει και να πράξει αναλόγως. Δεν μπορεί όμως να παρασύρει ολόκληρη την Εκκλησία στη δική του φυγοπονία και μικρότητα. Η Εκκλησία όντως είναι υπεράνω προσώπων. Και η αλήθεια της θα κατισχύσει ό,τι και αν κάνει ο σατανάς και τα όργανά του. Ας το έχει αυτό υπόψιν του ο Μακαριώτατος και ας λάβει έγκαιρα τις σωστές, ανδρείες και φιλόθεες αποφάσεις. Γιατί ούτε ο Θεός εμπαίζεται ούτε η Ιστορία αστειεύεται με όσους νομίζουν ότι μπορούν να είναι και έτσι και αλλιώς, «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ».
Γι’ αυτό και κλείνω αυτό το μικρό έμπονο σχολιασμό παραθέτοντας και πάλι τον φοβερό λόγο του Κυρίου από την Αποκάλυψη του Ιωάννου (κεφ. γ΄, στίχ. 15-15):
«Οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου».
«Ξέρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός. είθε να ήσουν ψυχρός ή ζεστός. έτσι επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, πρόκειται να σε ξεράσω από το στόμα μου»…
